Menager kultury na etacie a pasjonat "amator"

[Yaniu]

[Yaniu]

[Yaniu]

[rocken]

Festiwalomania – szkodzi czy pomaga promocji miast?
http://businessandculture.wordpress.com ... cji-miast/

Deszcz festiwalowych dotacji
http://www.popupmusic.pl/no/40/artykuly ... ch-dotacji

[...]"Odróżnia to krajowe imprezy od ich zagranicznych odpowiedników, które zdecydowaną większość przychodów osiągają z biletów, marży na alkoholu i od sponsorów. Przykładowo, Primavera Sound w Barcelonie otrzymała w tym roku 240 tys. euro pomocy publicznej, czyli ok. 1mln zł, co stanowiło 3,0-3,5% całkowitego budżetu festiwalu. Festiwale w Belgii czy Francji podobnie – dotacjami się wspierają, a nie na nich opierają. ATP nigdy żadnej dotacji nie miało.[...]
Festiwale w Polsce płacą zespołom zagranicznym relatywnie dużo. Największą przejrzystość w tym względzie prezentuje „Katowice – Miasto Ogrodów”, które jest podmiotem podpisującym umowy z gwiazdami festiwali pod auspicjami tej instytucji. Stawki można więc obejrzeć w ich Biuletynie Informacji Publicznej. Parę przykładów z ostatnich dwóch lat: 150 tys. euro za My Bloody Valentine, 50 tys. euro za Hot Chip, 40 tys. euro za Deerhunter, 35 tys. euro za Metronomy czy 30 tys. euro za Gang Gang Dance, lista jest dłuższa. Stawki festiwalowe z reguły są wyższe niż na koncertach klubowych, ale to i tak dużo – są to kwoty mniej więcej dwukrotnie wyższe niż płacone przez festiwale na zachodzie Europy. Inne miasta informacjami na temat sposobu wykorzystania środków na festiwale nie dzielą się tak szczegółowo, jednak można sądzić, że polityka jest podobna – ostatecznie latem miasta / festiwale rywalizują między sobą o headlinerów. W przeszłości mówiło się o imponujących stawkach, jakie za koncerty w Polsce otrzymywali np. Faith No More (Opener) czy Grinderman (Nowe Horyzonty), ale jeśli gest ma festiwal sponsorowany przez korporację, to jest to coś innego niż gdy wydaje się publiczne środki. Zwłaszcza, że stawki dla polskich wykonawców są na krajowych festiwalach często, powiedzmy, umiarkowane, bo dla nich „nagrodą” ma być po prostu możliwość występu i ogrzania się w cieple tzw. „gwiazd”.
[...]
Moim zdaniem odpowiedź na tak hojne stawki dla artystów zagranicznych polega po prostu na tym, że pieniądze podatnika wydaje się lżejszą ręką niż własne.

Windowanie gaż ma skutki dla całego rynku – utrudnia organizację regularnych koncertów klubowych, których organizatorzy często konfrontują się z wrażeniem agentów z zachodniej Europy, jakby Polska była niemal Norwegią na kontynencie, gdzie co drugie wydarzenie kulturalne jest dofinansowane z przychodów z ropy – ale u nas tak nie jest, łupków się jeszcze nie eksploatuje. Z drugiej strony, publiczność przyzwyczajona do dość niskich cen biletów na festiwalowe koncerty jest potem mniej skłonna płacić pełne ceny za koncerty klubowe, a organizatorzy mniej skłonni do podejmowania ryzyka na własną rękę. W Warszawie Ariela Pinka z biletem za 60zł jeszcze można zrobić, ale fakt, że na Śląsku czy we Wrocławiu na palcach jednej ręki można teraz policzyć „sensowne” koncerty bez festiwalowego „znaku jakości”, jest wymowny (choć oczywiście kwestie infrastruktury czy preferencji lokalnej publiki mają znaczenie).

Szerokość strumienia publicznego wsparcia byłaby bardziej zrozumiała, gdyby była elementem polityki kulturalnej (zwłaszcza jeśli w finansowaniu partycypuje MKiDN). Moim zdaniem powinno się to wiązać z tworzeniem nowej wartości kulturalnej – czy to przez animowanie w Polsce sytuacji, które w skali globalnej / europejskiej są unikatowe, także angażując twórców spoza Polski, czy to przez wspomaganie powstawania trwałej wartości dodanej w kulturze i twórczości krajowej. Jednak poza wyjątkami (jak krakowskie festiwale albo lubelskie KODY czy cała noc z Mik Musik przewidziana na tegorocznej Nowej Muzyce) – polskie festiwale wypadają pod tym względem blado. Zagraniczni muzycy, jak wspominałem, z reguły i tak są w trasach i po prostu robią swoje, więc ewentualnie można ich namówić na jakiś wybryk w duchu przysłowiowego roku chopinowskiego, a w pomysłach angażujących muzyków polskich dominują reaktywacje i odgrywanie płyt sprzed lat. Czy ministerialna dotacja jest potrzebna do tego, żeby nowi członkowie grupy Hey nauczyli się przed Jarocinem płyty Fire?[...]"

[rocken]

[Robert007Lenert]

[rocken]

[kora]

[rocken]

Ja uważam, że mimo upływu ponad 30 lat ciągle aktualny obraz polskiej kultury, różnej maści placówek kulturalnych i ich działaczy odzwierciedla doskonały film z 1977 roku pod tytułem "Wodzirej".

http://www.youtube.com/watch?v=3ZAhH7wjXw0

[...]"Wodzirej" to nie historia jednego człowieka. Ogromnym atutem filmu jest jego wielowątkowość. Falk pokazuje świat artystyczny, świat kolorowych sreberek, w którym "ręka rękę myje" i tak naprawdę każdy ma coś za uszami. Lutek wykorzystuje wpadki starszych kolegów, przez co udowadnia, że historia kołem się toczy. Czołowi konferansjerzy mają koneksje z prominentami lub kręcą na boku drobne nielegalne interesy. A wszystko to pod eleganckim przykryciem złożonym z garnituru i wielobarwnych świateł estrady. Wrażenie niesamowite tym bardziej, że nawet mimo niechęci do głównej postaci, po zakończeniu projekcji wciąż nucimy sobie dominujące na imprezach la la la la la la la la…

[Robert007Lenert]

[rocken]

[B&B]

[kora]

[Idee Fixe]

[azazzello]

[rocken]

[Robert007Lenert]

[rocken]

[Robert007Lenert]

[rocken]

[Robert007Lenert]

[rocken]

[azazzello]

[Yaniu]