ERIC CLAPTON!!!

[Zdzisław Pająk]

Pami?tacie "Layl?"? My?l?, ?e nie ma takiego fana dobrej muzyki, kt?ry by "Layli" nie zna?, a jesli nawet sie znajdzie - to niech poczyta o tym jak powsta?a. Oto kolejny fragment ksi??ki "Eric Clapton - pielgrzym rocka"


9 wrze?nia 1970 w studiu powsta?a jedna z najwspanialszych wersji tematu Hendrixa – „Little Wing”. A potem dosz?o do nagrania utworu, w kt?rym pe?nym blaskiem zaja?nia?a ukochana gitara Erica marki „Stratocaster”, nazwana przez niego - „Blackie”. ...Ju? pierwsze akordy przyprawiaj? o zawr?t g?owy – przyzna?a wiele lat p??niej Patti, dla kt?rej Eric napisa? najs?awniejszy sw?j utw?r, utw?r o mi?o?ci wtedy nieszcz??liwej, bo niespe?nionej - wtedy. Mimo to „Layla” nie jest utworem tragicznym. ..Czu? w nim ciep?o, rado?? i naturalne muzyczne porozumienie – jak s?usznie zauwa?y? Krzysztof Celi?ski. Dlatego, ?e w tym nagraniu spotka?y si? marzenia i mi?osne oczekiwania Claptona z wyobra?ni? i muzyczn? wra?liwo?ci? Duane’a Allmana. Piosenka, kt?ra wtedy powsta?a – w tym nieprzytomnym p???nie – jak napisa? w „Du?ym Formacie”, dodatku do „Gazety Wyborczej” Wojciech Mann, doczeka?a si? wielu analiz – mniej lub bardziej fachowych, muzycznych i socjologicznych. ...Co zrobisz kiedy zostaniesz sama, kiedy nie b?dzie przy tobie nikogo? Jeste? zabiegana, d?ugo robisz uniki, wiesz, ?e gna ci? do tego g?upia duma. Laylo – rzucasz mnie na kolana, b?agam ci?, kochana, prosz?. Czy nigdy nie uwolnisz mnie od dr?cz?cych my?li. Prosz?, nie m?w, ?e nigdy nie znajdziemy do siebie drogi i ?e kocham ci? na pr??no... Wspomina? Clapton – Zakocha?em si? wtedy w Patti Harrison. Wszystko wydawa?o mi si? bez sensu. By?y to beznadziejne wysi?ki. Cz?owiek nie zakochuje si? przecie? w ?onie jednego z Bitels?w. To ostatnia rzecz, jak? mo?na by?o zrobi? na prze?omie lat 60. i 70. To by?o nie do pomy?lenia, to by?o bez szans. Patti – to by?o co? bardzo osobistego. Jeden z naszych przyjaci?? po?yczy? wtedy nam ksi??k? „Layla i Majnun”, perskiego poety o nazwisku Ninzani. To by?a bardzo pi?kna, delikatna historia mi?osna o cz?owieku, kt?ry o?eni? si? z kobiet?, w kt?rej kocha? si? beznadziejnie inny m??czyzna. Nie mogli si? pobra?, wi?c m??czyzna uciek? na pustyni? i ?y? w?r?d zwierz?t. Rozmawia? z ptakami, ?piewa? os wej mi?o?ci drzewom. Zupe?nie oszala?. Ta piosenka to by? m?j komentarz. Ona by?a Layl?, a ja – tym cz?owiekiem.. Eric napisa? wtedy utw?r, na kt?rym jego mi?o?? do Patti Boyd-Harrison osi?gn??a apogeum. ...Wzi??a mnie za r?k?, tak jakby chcia?a mi da? do zrozumienia, ?e b?dzie ze mn? zawsze. Ale kiedy przesta?em patrze?, odesz?a dzisiejszego ranka... Duane Allman wspomina? – Wszed?em do studia aby pos?ucha? co oni nagrywali. To by?a „Layla”. Kiedy Eric mnie zobaczy?, powita? jak swego dobrego starego partnera albo kogo? takiego. I powiedzia? „We? swoj? gitar?. Zagramy.” No wi?c zacz??em gra? na jeden czy dwa a kiedy grali?my razem, zacz??o si? to coraz bardziej rozwija?. Mia?em wzi?? udzia? tylko w jednym albo dw?ch kawa?kach, ale kiedy ju? zacz?li?my, ci?gn?li?my to i wszystko coraz bardziej si? rozkr?ca?o. Przypadkowo zreszt? wszystkie utwory ze stron 1, 2, 3 i 4 nagrali?my w takiej w?a?nie kolejno?ci jednego dnia pomi?dzy „Layl?” a „Thorn Tree”. Jestem dumny jak z ?adnego albumu, jaki nagra?em wcze?niej i zadowolony z mojej pracy tak jak tylko mo?na...
„Layla” to by? utw?r bluesowy, jak go nazwa? wtedy Clapton – Taka sobie pioseneczka... Duane Allman poradzi? jednak, aby zmieni? nieco tempo, ?eby to by? utw?r rock’n’rollowy no i dopisa? ten znany wszystkim mi?o?nikom rocka na ca?ym ?wiecie riff gitarowy. ...Ja w?a?ciwie od dawna mia?em gotowy zasadniczy trzon piosenki, melodi? i s?owa. Potrzebny by? jednak jeszcze wst?p i motyw melodyczny. Zrobi? to wtedy Duane – wspomina? Eric Clapton - graj?c siedem d?wi?k?w zapieraj?cych dech w piersiach... ...Eric i Duane pu?cili nam ten kawa?ek, gdy nagle Duane powiedzia? „Poczekaj, niech no co? sprawdz?”. Wzi?? gitar? i wyjecha? z tak charakterystycznym dla siebie riffem, jakiego nie m?g?by wymy?le? nikt inny, a kt?ry jakby roznieca? w tej piosence ogie? – pami?ta? Butch Trucks. To s?ynne gitarowe „intro”, czyli wst?p, wesz?o do klasyki muzyki Rock’n’Rollowej jako wzorzec na dobry riff. W samym za? nagraniu, dokonano wielu zabieg?w d?wi?kowych i muzycznych, np. wykorzystano a? siedem ?cie?ek gitarowych. ...Genialna zmiana tonacji pomi?dzy wst?pem, a zwrotk? dodaje muzyce dramatyzmu zanim jeszcze Clapton zacznie ?piewa? pierwsze, przepojone rozpacz? wersy tekstu – napisa? Scott Freeman. ...Alkohol, prochy, kompletny ?wir. To musia?o wybuchn??. Clapton wyrzuci? z siebie Roberta Johnsona, z gor?c? law? w?asnych emocji. Blues przesta? by? form?, sta? si? metod? przetrwania – zauwa?y? Jan Chojnacki – Da? sobie i Patti szans?. Jego „Layla” nie ma wyra?nego zako?czenia. Rozlewa si? w czym? w rodzaju przd?u?aj?cej si? cody, nie decyduj?c o ostateczno?ci... Co ciekawe, autorem tej cz??ci wcale nie by? Eric Clapton lecz graj?cy w tym utworze na fortepianie – Jim Gordon. ...Okaza?o si?, ?e w tajemnicy wraca do studia i pracuje nad swoim w?asnym albumem, o czym nikt z nas nie wiedzia? – pami?ta? Clapton – Kt?rego? dnia z?apali?my go jak to brzd?ka? i powiedzieli?my mu „No ch?opie, chyba pozwolisz nam to wykorzysta??” I tak po??czyli?my te dwa kawa?ki w jeden utw?r... Dodam tylko, ?e mi?dzy nagraniem pierwszej, g??wnej cz??ci „Layli” a jej zako?czeniem min??o kilka tygodni. ...Ta fortepianowa koda staje si? tu personifikacj? krucho?ci i smutku jego mi?o?ci do Layli – zapisa? Freeman - Ten jeden temat jest kilkakrotnie powtarzany z r??n? intensywno?ci?. To narasta, to zn?w opada, ubarwiony szybuj?c?, slide’ow? symfoni? w wykonaniu Duane’a, w ko?cu rozmywa si? w momencie gdy Duane wydobywa ze swojej gitary brzmienie przypominaj?ce krzyk ptaka...

Pozdrawiam i mi?ego s?uchania "Layli"

Zdzis?aw Paj?k

[Morphina_]

[Zdzisław Pająk]

Witam

Morphina dzi?ki za pochwa??, troch? tym "podkr?cony" przesy?am kolejny malutki fragment - tym razem zn?w o Blind Faith, niebawem ma wyj?? DVD z legendarnego koncertu w Hyde Parku. Polecam DVD - warto zmierzy? si? z legend?.

Nagrana wiosn? 1969 roku, p?yta zatytu?owana po prostu „Blind Faith”, w sprzeda?y w sklepach pojawi?a si? 15 sierpnia, a 20 wrze?nia znalaz?a si? ju? na szczycie list najch?tniej kupowanych album?w. Od razu po obu stronach Atlantyku i to mimo braku wsparcia ze strony jakiego? singla. Wprawdzie w lipcu w Ameryce, firma „Atco” wyda?a ma?? p?yt? z dwoma utworami z albumu - „Presence of The Lord” / „Can’t Find My Way Home” – jednak jej nak?ad by? ograniczony i poza kilkoma sprzedanymi egzemplarzami, singiel powr?ci? do t?oczni. Tak? decyzj? podj?to, gdy? 70 % handlowc?w z wielkiej ameryka?skiej sieci odm?wi?o sprzeda?y albumu z powodu jego ok?adki, na kt?rej na stronie tytu?owej znalaz?o si? zdj?cie nagiej 11-letniej Mariory Goschen, trzymaj?cej w r?ku model samolotu, wykonany do pr?b aerodynamicznych, a wi?c niezdolny do samodzielnego latania. (Trzeba przyzna?, ?e to zdj?cie bardzo trafnie oddawa?o charakter muzyki i nazw? zespo?u, kt?ry j? nagra?, jak?e trafnie przepowiada?o r?wnie? przysz?o?? super grupy i niezbyt d?ugi wsp?lny muzyczny lot czterech indywidualno?ci). Na tym zdj?ciu dziewczynka trzyma w r?kach model super nowoczesnego samolotu, zrobiony z drewna i metalu. Jego tw?rc? by? Mick Milligan, inny znajomy Claptona, w?wczas student „Royal College of Art” W Londynie, kt?ry mieszka? on z dawn? przyjaci??k? Erica – June, p??niejsz? ?on? Marca Bolana.
Na przygotowan? do wydania w USA 21 lipca p?yt?, wp?yn??o a? 250 tysi?cy zam?wie?, mimo to postanowiono przesun?? termin sprzeda?y. I cho? w Wielkiej Brytanii album „Blind Faith” ukaza? si? opatrzony zdj?ciem dziewczyny, to w puryta?skiej Ameryce, po kilkunastu dniach ok?adk? zmieniono.
O tym jak powsta?a ok?adka tego albumu opowiada? jej tw?rca – Amerykanin Bob Seideman, fotograf, kt?ry uwieczni? na swych zdj?ciach wielu artyst?w z Zachodniego Wybrze?a, min. Janis Joplin i zesp?? „Grateful Dead” – W Londynie spotka?em mojego starego druha Erica Claptona, kt?ry zaproponowa? abym wymy?li? ok?adk? p?yty dla jego nowego zespo?u. „Niech poka?e ona ferment i burz?, rewolucj? i chaos a jednocze?nie nadziej? i pragnienie czego? co si? dopiero zaczyna”. D?ugo o tym my?la?em i nagle ol?ni?o mnie. Jecha?em wtedy metrem, na przeciwko sta?a m?oda dziewczyna. W?a?ciwie to by?a jeszcze niewinnym dzieckiem, nie?wiadomym tego, ?e ju? za chwil? stanie si? kobiet?. Podszed?em do niej i spyta?em, czy nie zechce pozowa? do zdj?cia na ok?adk? nowego albumu Claptona. „Chcesz na pewno, abym rozebra?a si? ca?kowicie?” – spyta?a. Kiedy potakn??em, z oci?ganiem zgodzi?a si?. Na zdj?cia przysz?a ze swoj? siostr?. Przygotowywa?a si? d?ugo, ale kiedy stan??a przed kamer?, okaza?o si?, ?e nic z tego nie wychodzi. Jest spi?ta i zupe?nie nie umie pozowa?. Kiedy po kilku pr?bach zrozpaczony i zniech?cony, chcia?em zrezygnowa?, odezwa?a si? jej siostra. „To mo?e ja spr?buj?”. Rozebra?a si? i stan??a przed kamer?, od razu wiedzia?em, ?e to by? strza? w dziesi?tk?... Mariora Goschen, kt?rej zdj?cie znalaz?o si? na ok?adce albumu wydanego w Europie, powiedzia?a po tej sesji, ?e bardzo lubi zwierz?ta i chcia?aby aby Clapton, kt?rego bardzo ceni?a, podarowa? jej m?odego konika. To marzenie niestety nigdy si? nie spe?ni?o. Od firmy menad?erskiej Claptona „Robert Stigwood Organisation” otrzyma?a jedynie czek na 40 funt?w szterling?w. ...Nie ba?am si? nago?ci, nie zdawa?am sobie sprawy, ?e moje piersi zaczynaj? nabiera? kobiecych kszta?t?w. Ale gdy dzi? ludzie pytaj? mnie co czu?am, jak pierwszy raz zobaczy?am ok?adk? z moim zdj?ciem, odczuwam niepok?j...

Pozdrawiam

Zdzis?aw Paj?k

[Corvus]

Ja te?, tak zaczytuj? si? w tych ma?ych fragmentach i doczeka? si? nie mog? momentu kiedy b?d? mia? pe?n? wersj? w r?kach. Najbardziej trafi? do mnie ten fragmencik o "Layli". Brawo, Panie Zdzis?awie. Ca?o?? zapowiada si? wy?mienicie.

[Morphina_]

[Zdzisław Pająk]

Witam, jest zimowy wiecz?r, s?ucham sobie p?yty "Blue Sounds" - "Tak naprawd? to wszystko z mi?o?ci..." wprawi?a mnie w tak bluesowy klimat, ?e postanowi?em dopisa? co? nowego - starego o Claptonie, z ksi??ki kt?rej wydanie coraz bardziej si? przybli?a. Fragment kr?ciutki, ?eby nie zajmowa? zbyt wiele miejsca. Dotyczy pierwszej solowej p?yty Erica, kt?rej nowa wersja ma si? ukaza? niebawem.


Delaney Bramlett mia? wtedy wielki wp?yw na Claptona i przede wszystkim na to, ?e powsta?a jego pierwsza solowa p?yta. ...Ko?czyli?my nasz album i zaraz potem poszli?my do studia, aby nagra? jego p?yt? – wspomina? – Powiedzia?em Ericowi „Powiniene? co? zrobi? na sw?j w?asny album”. On na to „Nie potrafi? ?piewa?”. Powiedzia?em „B?g da? ci talent. Nie mo?esz go nie wykorzysta?, bo ci go odbierze. No wi?c ?piewaj”. No i przez kilka miesi?cy uczy?em go jak bra? fraz?, jak przekaza? szczeg?lne rzeczy, zanim przyst?pili?my do nagrywania p?yty. I wtedy on spyta? „Czy mog? nagra? par? twoich piosenek?” Zacz?li?my pracowa? w Anglii, potem powr?cili?my tu, do Stan?w... Od pocz?tku wi?c chodzi?o nie o to by Clapton nagra? p?yt? instrumentaln?, lecz z piosenkami. ...Tymi, kt?re razem w?wczas napisali?my – wspomina? Eric – To Delaney nam?wi? mnie do ?piewania i ja to naprawd? wtedy to zrobi?em. Przekona? mnie, ?e to jest mo?liwe. Chocia? do tej pory my?la?em, ?e s? inni, kt?rzy potrafi? to zrobi? lepiej ode mnie, gdy? ja jestem tylko gitarzyst?. ?piewanie kojarzy?o mi si? z ogromn? prac?, a ja by?em z natury leniwy. Dlatego stara?em si? ca?? swoj? tw?rcz? energi? przela? na struny gitary... Nic dziwnego, ?e roboczy tytu? tego albumu brzmia? „Eric Sings”. ...W?o?y?em sporo wysi?ku w to, aby zosta? ?piewakiem - opowiada? Delaney Bramlett o tym okresie kariery Claptona - Na?o?y?em jego g?os na gitar?. Gitary, by?y rzeczywi?cie bardzo smakowite – jako gitarzysta, Eric gra? to co trzeba by?o. Ale on chcia? wtedy porzuci? to jego „angielskie” brzmienie. Chcia? osi?gn?? typowe brzmienie z Po?udnia – „Southern Sound”...

Pozdrawiam

Zdzis?aw Paj?k

[Zdzisław Pająk]

Witam - informacja dla wszystkich fan?w bluesa, Claptona i Kornera (to nawi?zanie do pierwszej audycji z cyklu "Muzyczne monografie - A.Korner"). Ukaze si? dwu p?ytowy album "Kornerstoned" z 44 utworami Kornera podzielonymi na dwa tematy - nagrania wczesne oraz "Dziadek brytyjskiego bluesa", na tej drugiej p?ycie jedno nagranie z Claptonem, z pami?tnej uroczysto?ci 50 urodzin Kornera w 1978 roku. Ca?a p?yta z zapisem koncertu w studiu w 1978 ma si? ukaza? p??niej. Warto pokusi? si? na zdobycie tego albumu Kornera!!!
Pozdrawiam
Zdzis?aw Paj?k

[Zdzisław Pająk]

Witam po kilku dniach przerwy (niestety grypa, cho? dobrze ?e nie ptasia). Oto kolejny fragment ksi??ki "Eric Clapton - Pilegrzym Rocka", tym razem kawa?ek o Clapciu i Hendrixie.

Do pierwszego spotkania obu gigant?w gitary - Jimiego Hendrixa i Erica Claptona dosz?o w sobot? 1 pa?dziernika 1966 (ten koncert wspomina? tak?e Nick Mason w swojej ksi??ce „Pink Folyd. Moje wspomnienia”). ...Pierwszy raz spotka?em Jimiego, gdy „Cream” gra? w „Polytechnic” w Londynie. Przyszed? do garderoby i opowiada? dowcipy. W pewnej chwili stan?? przed lustrem, zacz?? poprawia? w?osy. I nagle spyta?, czy m?g?by z nami zagra? par? kawa?k?w. „Zgoda” – odpar?em, cho? t?umi?em w sobie ?miech. Pod koniec naszego koncertu Jimi wszed? wi?c na scen? i zagra? „Killing Floor” Howlin’ Wolfa w taki spos?b, w jaki ja zawsze chcia?em zagra?, nie wiedzia?em jednak dot?d jak to zrobi?. M?j Bo?e, trudno mi by?o uwierzy? w to co widzia?em i s?ysza?em! To by?o wprost nieprawdopodobne do?wiadczenie. Sta?em jak skamienia?y. A jednak Gingerowi i Jackowi granie Jimiego si? nie spodoba?o, mo?e dlatego, ?e nigdy wcze?niej nie s?yszeli tego kawa?ka. No i w taki spos?b Hendrix „za?atwi?” koncert „Cream”. A ja od tej pory uwa?nie zacz??em go obserwowa?... I rzeczywi?cie obserwowa?. W ?rod? 11 stycznia 1967 w studiu „De Lane Lea” Hendrix nagra? pr?bn? wersj? swej nowej piosenki „The Wind Cries Mary”. Par? godzin p??niej przedstawi? j? podczas dwu wieczornych koncert?w w klubie „Bag O’Nails”. Na widowni znale?li si? znani rockowi wykonawcy: Paul McCartney, Ringo Starr, Bill Wyman, Pete Townshend, John Entwistle, Eric Burdon, Donovan, Georgie Fame, Geno Washington, Denny Laine, Lulu i Eric Clapton. Reporter Mike Ledgerwood opisa? ten wiecz?r - To by?a na pewno noc, kt?r? na zawsze zapami?tam. W dw?ch cz??ciach swego wyst?pu Jimi zagra? pot??ne, pe?nokrwiste bluesy, popisujac si? gimnastycznymi figurami i wydobywaj?c z gitary jakie? niesamowite, zdumiewaj?ce d?wi?ki. Wygl?da na to, ?e stanie si? on jedn? z najja?niejszych gwiazd 1967 roku... No c??, mo?na powiedzie?, ?e piszacy te s?owa nie pomyli? si? – Hendrix sta? si? wielk? gwiazd? tamtego roku i nast?pnych trzech lat, a jego wp?yw na granie na gitarze elektrycznej okaza? si? ponad czasowy.
Pete Townshend wspomina? – Clapton zadzwoni? do mnie przed pierwszym wyst?pem Jimi’ego i zaproponowa?, ?eby?my poszli razem. Nieco si? sp??nili?my, bo zasiedzia?em si? w studiu i w drzwiach min?li?my wychodz?cego wcze?niej Jeffa Becka. „O co chodzi?” spyta?em – „Czy on jest tak s?aby, ?e wychodzisz z koncertu?” Jeff popatrzy? w g?r? i odpar? „Nie Pete, on jest tak dobry”. Kiedy razem z Claptonem obejrzeli?my wyst?p, wiedzieli?my, co Jeff mia? na my?li. Hendrix gra? wszystko – bluesa, rocka, jazz i co?, czego nie umiem nazwa?. Robi? rzeczy zdumiewaj?ce – gra? z?bami, za plecami, na pod?odze. To by?o niewiarygodne... Eric Clapton – doda? – Kiedy po raz pierwszy zobaczy?em Hendrixa podczas koncertu w klubie, zda?em sobie spraw?, ?e jestem ?wiadkiem rodzenia si? nowej wielkiej indywidualno?ci. W latach p??niejszych Jimi powoli traci? umiej?tno?? kontaktu z lud?mi. Na estradzie bywa? roztargniony i nerwowy, by?o to spowodowane brakiem zrozumienia ze strony innych...
29 stycznia Clapton obserwowa? kolejny koncert Hendrixa, tym razem w teatrze „Saville” – Jimi zagra? ten nieprawdopodobny koncert, na kt?rym zupe?nie nas o?lepi?. Nie s?dz?, ?eby Jack Bruce to wymy?li? wcze?niej. Zobaczy?em Jimiego i od pierwszej minuty wiedzia?em ju? ?e si? mog? wszystkiego spodziewa?. To co us?ysza?em to by?o absolutne po??czenie wszystkiego czym mog?a by? rock'n'rollowa gitara. Wyczuwa?em to przechodz?c obok tego faceta. Jack tego wieczoru odczu? dok?adnie to samo, a wi?c po koncercie poszed? do domu i opisa? to s?ynnym riffie "Sunshine of your love". Nie mam w?tpliwo?ci, ?e by? to temat w?a?nie po?wi?cony Jimiemu. Potem razem napisali?my o tym piosenk?... Wspomina? Noel Redding, cz?onek tria „Jimi Hendrix Experience” – Nawet je?li nas nie lubi?e? to zawsze mog?e? liczy? na to, ?e na naszym koncercie zobaczysz kogo? takiego jak – Keith Moon, kogo? z Beatles?w albo Stones?w, Liz? Minelli, Erica Claptona, Jane Asher czy Marianne Faithfull... Od pierwszego wyst?pu Hendrixa w Londynie przez nast?pne dziesi?? dni na jego koncerty chodzili razem Townshend i Clapton, kt?rego szacunek do m?odego ameryka?skiego gitarzysty wzrasta? ka?dego dnia coraz bardziej …Clapton s?dzi?, ?e to on wynalaz? technik? gry na wah-wah. Kiedy ja pr?bowa?em tak gra?, Eric nie odzywa? si? do mnie przez kilka dni, daj?c mi wyra?nie do zrozumienia, ?e nie powinienem tego robi?. Ale gdy us?ysza? jak na pedale wah-wah gra Jimi Hendrix, nie wytrzyma?. Podszed? do niego po jednym z koncert?w i powiedzia? „przecie? nie mo?esz u?ywa? tego urz?dzenia, kt?re jest moim znakiem firmowym…
Kilka dni po wspomnianym wcze?niej koncercie, w niedziel? 5 lutego, w tym samym „Saville Theatre” wyst?powa?o trio „Cream”. Jimi przyszed? na koncert i tak jak poprzednio zn?w do??czy? do Claptona na estradzie....Kiedy obaj spotkali si? po raz drugi – wspomina? Keith Altham, dziennikarz tygodnika „New Musical Express” – Jimi pokaza? tak? gr?, ?e to by?o dla Erica zbyt wiele. Chas podszed?, by pogaw?dzi? z Ericem, ale on by? za?amany, tylko potrz?sa? g?ow? i mamrota? pod nosem "Co mi pr?bujesz zrobi??"... Kilka lat p??niej Clapton opowiada? - To prawda, by?em wtedy bardzo z?y na Jimiego. Kiedy on przyby? do Anglii, ja z „Cream” wyjecha?em do Ameryki, gdzie nagrali?my album „Disraeli Gears”, lecz kiedy powr?cili?my do domu, nikogo to nie interesowa?o. S?uchali p?yty Hendrixa „Are You Experienced?”. I tylko o tym rozprawiali. Poszed?e? do jakiego? klubu, a tam ju? od progu pytali „Czy s?ysza?e? album Jimi’ego? Wspania?y, nie?!”. A ja zastanawia?em si? „Co si? do cholery sta?o?”. Nie dziw si? wi?c, ?e by?em wtedy w?ciek?y...

Pozdrawiam

Zdzis?aw Paj?k

[Benedykt Kunicki]

wspania?y tekst......dzi?kuj? !
i dlatego festiwal nosi nazw?

[niedźwiedź]

[margo]

[Michał]

tak, ten 3 - p?ytowy box jest bardzo ?adnie i staranie wydany. Rewelacyjne wydawnictwo tylko drogie

[Armin]

[Zdzisław Pająk]

[vaciak]

[Zdzisław Pająk]

[Michał]

[Tomek Pasierbek]

[Zdzisław Pająk]

[Zdzisław Pająk]

[dzemek]

[jagode]

[Andrzej Jerzyk`e]

[jagode]

Pami?tam jak w 1990 mieszka?em w Londynie i w Radio One (BBC) mia?a miejsce transmisja (live) koncertu Claptona z The National Philharmonic Orchestra pod batut? Michael Kamen'a w ramach koncert?w Claptona w Royal Albert Hall. Nagra?em wtedy to na kasety (mam je do dzi?) .
Ten Niesamowity koncert ukaza? si? niedawno na CD. wedlug samego Claptona byl to najlepszy wyst?p jego zespo?u ever ! Szczeg?lnie wykonanie " Sunshine in Your Love ' jest porywaj?ce. Utw?r rozpoczyna Orkiestra ?agodnytm crescendo , wydaje si? ,ze s? to okolice " Jeziora ?ab?dzi" Czajkowskiego ....d?wi?ki powoli wygasaj? i nagle sal? rozrywa ten niebotyczny riff....! Szacowny Albert Hall nieomal drzy w posadach po r histerycznej reakcji publicznosci na znajome dzwi?ki. Przypomina to wybuch pot??nego granatu. S?uchacze wpadaj? w ekstaz? ....zesp?? z orkiestr? wydaj? si? stanowi? nierozerwaln? ca?o?? !
Na zako?czenie transmisji g?os zabiera komentator radiowy i m?wi. So here it is....amaizing concert it was! J tell you more ...unfortunetlly Eric does not read nutes before performence so every single nute was store in his head ! Royal Albert Hall should be renamed on Eric Royal Hall "

[Tomek Pasierbek]

[jagode]

Mi?o mi go?ci? na tak znakomitym forum!
pozdrawiam wszystkich uczestnik?w .

Jest taki niesamowity koncert Claptona wydany na DVD - Eric CLAPTON & Friends In Concert nagrany w Madison Square Garden w 1999r.
Jest to co? wyj?tkowego ( powiem tylko ,ze od momentu kiedy to mam od 2000r sluchalem tego bodaj 50x i ci?gle nie mam do??) zaryzykowa?bym twierdzenie, ze jest to jego najlepszy koncert ever !
Fantastycznie nagrany dzwiek Dolby digital 5.1 i znakomicie filmowany!
Absolutna per?a jego kolekcji!
Koncert rozpoczyna wejscie Claptona na scen? i niezwykle gor?cy aplauz ze strony publiczno?ci.... widac ,ze jest wzruszony tak serdecznym przyj?ciem...w powietrzu czuc te wyjatkow? atmosfer?.....legendarna sala, legenda gitary....Clapton jest naprawd? zaskoczony, wszyscy stoja i bij? brawo...dziekuje dwurotnie i m?wi :...-there were a lot of talk ..a lot of talking....a lot of interviews , promotions , tv ..... the talking is dane ! J don't wanna more talking but just play for you ! Thank's for caming !
i zaczyna si? :
Hoochie Coochie Man na poczatek. porywajace wykonanie, od pierwszych akord?w widac ,?e zesp?? czuje , ze to jest to miejsce ,ten czas ten klimat ta publiczno??. Fenomenalne wykonanie tego klasyka. Eric Clapton chyba sam czuje, ?e jest w szczytowej formie...wszyscy stoja nikt juz nie siedzi a przeciez to dopiero poczatek. Na drugi ogien "River Of Tears" zagrany z pasj? i ta gitara...wydaje sie ,z? moze wydobyc z niej ka?dy d?wi?k.
Teraz na scen? wchodzi pierwszy go??- Dave Sanborn ( absolutna extraklasa saxofonu) i graj? " Going Down Slow" gdzie David pokazuje caly sw?j bajkowy kunszt.
I next section in the show.... Sheryl Crow ! Graja " My Favorite Mistake" i Difficult Kind" Oba znakomite ! I teraz nastepuje apogeum koncertu....."Little Wing' . Clapton, Crow i Sanborn wykonuj? ten utw?r chyba z bosk? pomoc? ! Jest to w?a?ciwie dialog saxophonu i gitary !
Czego? takiego ju? nigdy potem nie s?ysza?em....Clapton odgrywa na gitarze sol?wki saxofonu ,powtarza te akordy i d?wi?ki w tonacji gitary po prostu trudno w to uwierzy? ..... wszyscy muzycy na scenie czuja t? magi?, publika jest sparali?owana kazdy zdaje sobie spraw? , ?e oto trafi? do sanktuarium gdzie pielgrzym bluesa ( i chyba b?g gitary ) odgrywa misterium. Takiego wykonania ju? nigdy nie b?dzie.....( D. Sanborn ju? nie ?yje) i ta solowka Claptona na koniec...rzuci? na kolana wszystkich.
A to dopiero polowa koncertu!
Nast?pny go?? ( friend) pyszna Mary J. Blige i dwa brawurowe kawa?ki i to w jakiej konwencji. A potem cz??c akustyczna: Tears In Heaven i Change The World co? naprawd? potrzebnego aby uspokoic emocje po poprzednich dokonaniach. A potem "Old Love " blues zagrany z tak? pasj? ( cz??? os?b na widowni dostaje zawrotu g?owy) crescendo gitary w niebotycznych rejestrach.... Steve Gadd na perkusji -gigantyczna robota, wszyscy muzycy na scenie zdaja si? wiedziec ,?e oto dokonuje si? ta chwila ( i ja tam by?em i mi?d na tym koncercie pi?em) graj? jak natchnieni ( Andy Fairweather Low jest oszo?omiony Nathan East - euforia go rozsadza ) a Tim Carmon na keybords daje solo ?ycia!
Potem Wanderful Tonight na doj?cie do siebie ....... i Layla !
Na scenie Bob Dylan witany owacyjnie , widac , ?e tutaj ( USA) to prawdiwa legenda....wkracza nieufnie jakby podejrzewajac pu?apk? ( co tu si? dzieje...?) zaczynaj? " Don't Think Twice". Audience szaleje , Dylan jakby ostro?ny( czy ktos mu ukrad? show ?) Clapton cudowny pr?buje go zach?ci? ( Bob daj na letki luz !) i zaczynaj? " Crossroads" teraz Dylan odmieniony wida? poczu? atmosfer? ....robi ?mieszne miny i wygibasy fantastycznie to wygl?da. Koniec koncertu...ale nikt z publiczno?ci nie ma zamiaru ..bez bisu ? Owacja gigantyczna!
Na bis graj? ' Sunshine..." i po prostu brak mi s??w aby to opisa? !
Nie ma takich s??w....trzeba to zobaczy? ! Ufffffff....

[LeszekM]

[Michał]

[LeszekM]

[Zdzisław Pająk]