Poszukiwania początkującego

[xenex]

Witam!
Wiem, że było kilka podobnych tematów, jednak nie znalazłem w nich w całości tego czego szukam.

Od kilku miesięcy zacząłem poważniej interesować się muzyką. Chodzi oczywiście o słuchanie, a nie teorie muzyki. Po prostu jakoś powoli zacząłem się "przerzucać" na jazz, blues i muzykę poważną z hip-hopu i rocka.

Jeśli chodzi o blues to na samym początku przypadł mi do gusty Sonny Boy Williamson II, potem słuchałem trochę BB Kinga, Jelly Roll Mortona, Roberta Jonhnsona.

Teraz przyszła kolej na jazz.
Na razie słuchałem trochę klasyki tzn. Milesa Davisa, Cheta Bakera, Johna Coltrane'a i kilku innych.

Teraz po kilku miesiącach zacząłem szukać jakiś wykonawców, czy albumów z muzyką spokojną, stonowaną, niebyt rytmiczną (mam nadzieje że wiadomo o co chodzi), mocno sentymentalną, wprowadzającą w stan melancholii. Nie przepadam za taką 'wesołą muzyczką'. Trudno opisać mi dokładnie to czego szukam.

Do tego lubię przede wszystkim trąbkę, potem saksofon, kontrabas, do tego jakieś spokojne pianino (nie takie jak w wykonaniu Jelly Roll'a), za śpiewem też średnio przepadam, no chyba że takie jak w wykonaniu Cheta Baker'a na płycie My Funny Valentine.

Do mojego celu poszukiwań kompletnie nie pasuje Jelly Roll, podobnie z płytkami BB Kinga które słuchałem.

Płyta Milesa Davisa, która myślałem że mi będzie pasować mianowicie The Complete Birth of Cool też średnio podchodzi pod moje oczekiwania jako całość. Oczywiście płyta jest świetna, jednak to raczej nie to czego szukam. Z tej płyty jednak 2 utwory mi mocno przypadły do gusty, tzn. Moon Dreams, Darn That Dream
Z tego co na razie słuchałem zdecydowanie najciekawszą z płyt wydaję mi się 'My Funny Valentine' Cheta Baker'a, do tego jeszcze fajna płyta 'Ronnie Earl Grateful Heart: Blues & Ballads', do tego spokojne kawałki Duke'a Ellington'a.

Prosiłbym bardziej doświadczonych o jakieś propozycje, rady jakimi wykonawcami się zainteresować. Sam oczywiście trochę szukam, jednak dość wolno to idzie.

Mam nadzieję, że nikogo nie uraziłem swoim postem, nie wygłosiłem żadnych herezji. Są to po prostu odczucie amatora po pierwszym kontakcie z jazzem.

Pozdrawiam Wszystkich!

[Tomiszon]

Ja bardzo polecam płytę Charlesa Mingusa "Dynasty". Sam mam trudności z usiedzeniem w miejscu kiedy jej słucham, niesamowita energia po prostu.

Może jeszcze Joe Pass - Better Days. Gitara elektryczna absolutnie niezrównana, w niezrównanej oprawie zespołowej.

No i oczywiście inne płyty powyższych wykonawców w nieograniczonych ilościach

[@ndy.w]

[andrzej.staszok]

[E&D]

[WojtekU]

Jan Garbarek!

[Agatka Malczyk]

[radek]

[Pawel Freebird Michaliszy]

Garbarek , M. Davis / bardzo wczesny / , Coltrane...

z pewnościa pokochasz te klimaty.

Garbarek może od Mnemosium lub Officium
pozdr

[Robert007Lenert]

[Andrzej Serafin]

Jan Garbarek obowiązkowo, ale ja polecam głównie Legend of the seven dreams i I took up the runes

Jeśli trąbka to Erik Truffaz Mexico i Arkhangelsk

Nils Petter Molvaer np. Re-vision

Genialne płyty Eberharda Webera Chorus, Pendulum

Arild Andersen Hyperborean

Djivan Gasparyan & Michael Brook Black Rock

Wszystko moim zdaniem pyszne i (co ważne) nie przesłodzone

[F.H.Johnson]

[Andrzej Serafin]

To ja jaszcze dodam, że E.S.T koniecznie w tej opcji co podana wcześniej, ale jakby jeszcze dodać "Strange place for snow" z obrazem Dans ma Peau Mariny de Van to niebo (krwiste) w buzialu
Film jest odpał!!!! Brawo KOBIETY reżyserzy!!!

A słodka do zapamiętania jest (o dziwo!!!) koncertowa płyta Ketil'a Bjornstad'a

.......i nadal bez przesłodzenia

Polecam

Płyty natomiast ze wszech miar nudne i moje ulubione zarazem to Power Spot i Last night the moon came Jon Hassell i Changeless Keith'a Jarrett'a (drugi utwór powala mnie leżącego...)

A na dobry sen dodać Dhafer Youssef Divine Shadows i...... bezsenność murowana, bez zbędnych skoków dynamiki. Polecam na słuchawkach i po ciemku.........

[Robert007Lenert]

[xenex]

[margo]

Ja od siebie dodam:
Miles Davis - Love Songs

Chick Corea - Return to Forever /co prawda nie ma tu dęciaków, ale klimat jest/
Cassandra Wilson - w zasadzie wszystko
Nigel Kennedy - to skrzypek (a więc też ani trąbka ani sax) raczej agresywny jest, ale usłyszysz utwór Lullaby for Kamila i odlecisz, zapewniam