Okolice Bluesa

Tak mnie zastanawia to Spoonful, pod, którym podpisany jest Willie Dixon ...czy Willie Dixon jest podpisany tutaj, bo występuje w roli głównego wokalisty, czy może podpisany jest tutaj tylko jako autor, a śpiewa Howlin' Wolf ...ale jeżeli to śpiewa Howlin' to być może jest to jedyne nagranie w wersji live zaśpiewane przez oryginalnego wykonawce tego utworu ....na dniach to się okaże

Piękna sprawa!
Nie będzie problemu z wyborem w rankingach polskiej płyty bluesowej roku 2015.

Pytanie tylko, czy zaliczyć ją w kategorii Polska czy Świat ale ja bym raczej zaliczył w kategorii "Polska", mimo, że wykonawcy jacyś tacy nie Polscy

Zgadza się, ale ja raczej w dniu premiery nie kupię, bo też bym chciał kupić przy okazji jak będę w empiku.
W ostatnich dniach, postanowiłem w "Polskiej Encyklopedii Bluesa" odszukać recenzji z tego koncertu i po przeczytaniu przypomniało mi się, że wtedy grupa Big City Blues dała dwa koncerty w Warszawie, tak więc jest szansa, że w przyszłości może być wydane więcej materiału z tych koncertów. Liczę również na to, że zachowały się jakieś nagrania z koncertu Memphis Slim'a z 1968.

Właśnie posłuchałem, fajna sprawa, że to Howlin' zaśpiewał ten utwór!!! Może dzisiaj w Bielszym Odcieniu znowu coś poleci z tej płyty.

Napisałem przed chwilą na ten temat obszerny panegiryk. Kolejny już raz. Wysłałem poleceniem "wyślij" I kolejny raz nie widzę go tutaj. Dlaczego?

Jak mnie minie .......to napiszę jeszcze raz (może 5-ty!, gdyż ze 4-ry zniknęły jakby w czarnej dziurze) o tym wydarzeniu tak jak byłem jego świadkiem. Ale już jutro. Chyba coś żle klikałem, bo widzę, że klikając w tzw. "szybką odpowiedż" to przedostaje się na forum. I tak jutro zrobię, co niniejszym obiecuję.

Dwa koncerty były raczej na pewno, no bo te relacje były pisane na świeżo. Mając przed oczyma tą encyklopedię przychodzi mi do głowy jeszcze jedna rzecz, autorzy tej encyklopedii mogli się zwyczajnie pomylić, z samej recenzji dla czasopisma "Jazz" (12.1964) nie wynika, że któryś z koncertów odbył się w Kongresowej, bo autorzy recenzji w ogóle nie podają gdzie odbyły się koncerty, jedynie autorzy samej encyklopedii w ramach wprowadzenia podają informację, że po raz pierwszy muzycy pojawili się na scenie Sali Kongresowej 26.10.1964.

Witam forumowiczów. Ponieważ jest zapotrzebowanie na moje wspomnienie o koncercie Big City Blues to spróbuje kolejny raz o tym napisać.
A więc grając jazz tradycyjny na klarnecie w zespołach skupionych w klubie Stodoła, aby iść do przodu w poznawaniu tajników muzyki jazzowej wybrałem się na koncert w ramach Jazz Jamboree w roku 1964 do Filharmonii Narodowej. Koncert ten odbył się w Sali Koncertowej FN i prowadził go Roman Waschko. Na scenie pojawiali się i grali nasi jazzmani - Namysłowski, Trzaskowski, Ptaszyn Wróblewski, słowem nasza śmietanka oraz goście z zagranicy - Aladar Pege na kontrabasie ze swoim zespołem oraz Joachim Kuhn na klarnecie. Ten pierwszy grał na kontrabasie niemal jak na skrzypcach, wprawiając niesamowitą na owe czasy techniką nas w osłupienie. Natomiast Joachima Kuhna nie rozumiałem kompletnie. Grał bowiem w stylu Jimmi'ego Giufree free jazz. Oczywiście wszyscy na sali i ja udawaliśmy, że nawet wiemy jaki wyda z tego klarnetu dżwięk następny, bo tak nakazywał snobizm widowni. Więc do tego momentu panowie i ich panie w kreacjach zachowywali się jak na koncertach Chopinowskich. Skupienie, mądre miny itp. I jako ostatni zespół Rooman Waschko zapowiedział Big City Blues. Coś tam wygłosił przy okazji, że to zespół realizujący w Europie tournee poświęcone kulturze amerykańskiej. Wyszli na scenę i się zaczęło. Wokalista i zespół po kilku taktach spowodowali, że ta dotąd spokojna i kulturalna sala zamieniła się w porwany do niemal atawistycznego aplauzu tłum. Zaczęli ludzie tupać nogami do taktu. Byli tacy co zerwali z siebie marynarki i nimi wymachiwali. I tak to trwało przy każdym kolejnym utworze, ku zażenowaniu i bezradności porządkowych z Filharmonii. Nikt tego nawet nie próbował pohamować. Przyznam, że ja też nie moglem powstrzymać nóg przed reakcją. Przyznam, że wtedy nie wiedziałem do końca z jakimi tuzami mam do czynienia. Moja w tym czasie edukacja obejmowała takie postacie jak Armstrong, Albert Nicholas, Barney Bigard, Duke Ellington, Count Basie........itp. Więc to trochę nie ten klimat. Dopiero póżniej dotarło do mnie kto tam na tej scenie był. A przypomnę tylko, że wszystko, pomijając malutki piecyk gitarzysty było "bez prądu". Kilka dni póżniej w prasie pojawiły się recenzje tego dnia Jazz Jamboree. Wszystkie krytykowały pomysł zaproszenia tych "dzikusów z ryczącym wilkiem" na scenę. I prawdopodobnie z tego powodu więcej tam się już koncerty Jazz Jamborre nie odbyły, gdyż klangor był na ten temat dość głośny. W miesięczniku "Jazz" doczytałem się póżniej, że Howlin Woolf, Slim , Willie Dixon to postacie bluesa, które miałem zaszczyt i szczęście oglądać i słuchać na żywo, nie zdajać sobie sprawy z jakimi wielkościami miałem do czynienia. Sa tu dywagacje czy były dwa koncerty wtedy tego zespołu w Warszawie. Nie wiem. Ja bylem w Filharmonii Narodowej. I tyle na ten temat. Teraz klikam na "wyślij". Jak się nie pojawi na forum ta wypocina to chyba......"

Uff...... Udało się. Pozdrawiam wszystkich

Jak leżałem w szpitalu, nasz nieoceniony Jasio przyniósł mnie do poczytania książkę Wojciecha Manna. O ile sobie przypominam jej tytuł - "Rockmann? , czyli jak nie zostałem saksofonistą". Napisana z charakterystycznym dla Pana Wojciecha humorem. Wiele jest tam opisanych b.ciekawych zdarzeń z udziałem autora i wielkich muzyków tego świata, którzy odwiedzali nasz najweselszy barak w obozie. Polecam tą lekturę

Nie wiem czy się moderatorom nie narażę, ale gnębi mnie pewien niedosyt. Dotyczy on jednak tematyki jazzu a nie bluesa, chociaż Willie Dixon ma swoją maksymę na ten temat, zawartą w nagłówku tego forum, która mnie usprawiedliwia. Poszukuję jakichś materiałów dotyczących wydarzenia, które było z moim skromnym udziałem i chciałbym na stare lata je sobie przypomnieć. Sprawa dotyczy pewnego medialnego wydarzenia/koncertu w lokalu SPATIF/SPAM? na Kruczej w roku 64/65?, wtedy pomiędzy Hożą a Piękną. Heniek Majewski z Old Timers powiedział nam na próbie, że mamy przyjść tam i zagrać, bo przyjeżdża ekipa TV z USA i będą nagrywać materiał o życiu muzyki jazzowej w tzw. demoludach. I rzeczywiście zebrało się w tej sali liczne grono naszych muzyków jazzowych. Weszła ekipa z kamera i mikrofonami. Jeden zapamietałem był długi na około 60cm. Andrzej Trzaskowski przy jednym ze stolików opowiadał po angielsku dziennikarzom z tej ekipy o sytuacji jazzu w Polsce do podstawionego mikrofonu. My zaś jako Old Timersi stanęliśmy na małej scenie i graliśmy, co też było nagrywane na ten dłuuuuuugi mikrofon i kamerę. Miałem przyjemność grać wtedy ze Zbyszkiem Namysłowskim, który wystąpił z nami gościnnie. Dla mnie mieć Pana Zbyszka u boku to była WIELKA sprawa. Ten nagrany materiał ekipa ze Stanów wywiozła z sobą za ocean i tam podobno to było puszczane. Do czego zmierzam. W ówczesnym "Jazzie" ( lata 64-65?) pojawiła się recenzja z tego wydarzenia. Miałem to w domu jako pamiątkę, gdyż było tam zdjęcie nasze z tej sceny ze mną jak byłem piękny i młody. Niestety gdzieś mnie to przepadło czego b.żałuję. Może ktoś mógłby mnie w tej materii pomóc?
Pozdrawiam

Dziękuję za namiary

Dzięki Oldjazzman, za tą relację, bardzo fajnie się czyta takie wspomnienia

Oldjazzman, może to Cię zainteresuje?

http://joogle.pl/jazz-in-poland-1964/