Mike Mattison "You Can't Fight Love"

[posener]

Jeden z moich ulubionych współczesnych wokalistów wydał pierwszy solowy album. Wspomagają go kumple ze Scrapomatic i Tedeschi Trucks Band. Repertuar nie zaskakuje czyli mamy na płycie blues-rockowo-soulowo-jazzowy melanż. Kawałki świetnie i na luzie zagrane, szczególnie mi się podobały znakomicie brzmiące, stylowe gitary Paula Olsena i Dave'a Yoke'a ze Scrapomatic, niestety bardzo oszczędnie dawkowane. Całość kojarzy mi się z formułą laid back i np.Claptonem, niestety kompozycyjnie jest niezbyt ciekawie i cała produkcja opiera się na świetnym wykonaniu. Mimo, że jestem wielkim fanem Mike'a, to płytkę odbieram jako małe rozczarowanie. Być może moje oczekiwania były zbyt wysokie. Ciekawy jestem innych opinii.
1. You Can't Fight Love
2. Gin House Blues
3. Midnight In Harlem
4. Gimme Your Love
5. Everybody's Happy Nowadays
6. That Makes Two Of Us
7. Piece Of Clay
8. No Matter Where You Been
9. Good Luck Automated Car Crash
10. Life Is Crazy
11. Going Home
12. Please Let Me Hold You

Kliknij obrazek, aby powiększyć

[rocken]

Ciekawy jestem innych opinii.

Wielkim fanem wokalu Mike Mattisona nie jestem, w jego projektach najbardziej przykuwa moją uwagę gitara Dave Yorke. Wczoraj przy okazji zagadki zapoznałem się pobieżnie z zawartością tej płyty w Spotify. Bardzo podobne odczucia do Twoich. Spory miks stylistyk i podany w sposób dość komercyjny pod względem produkcji.
W pierwszym kontakcie najbardziej spodobało mi się "Life Is Crazy", "Going Home".

[Sergiusz]

Mam wszystkie płyty Scrapomatic i ,,You Can't Fight Love" MM też kupię.

[Sergiusz]

Myślę, że warto nabyć ,,You Can't Fight Love" (sam jeszcze tego nie zrobiłem, ale już wkrótce...):

http://www.youtube.com/watch?v=pbo5vtJrpe8

http://www.youtube.com/watch?v=TMwTScn3MrE

[Sergiusz]

Płyta ,,You Can't Fight Love" jest utrzymana w stylistyce znanej z produkcji Scrapomatic. Powinno być trochę więcej gitar. Kompozycje przewidywalne i nie zawsze ciekawe, ale jak to jest wykonane!!! Mimo wszystko - wspaniała płyta!

[Marek-Browarek6]

To jest chyba czysty pop...albo coś w tym stylu ... nie tego się spodziewałem.

[Idee Fixe]

To jest chyba czysty pop...albo coś w tym stylu ... nie tego się spodziewałem.

Taki jazzo-soulo-bluesiko-popik
Uwielbiam gościa, szczególnie u Tedeschich, ale ta muzyczka coś niezabardzo..
takie ciutkę pitu-mitu.
wykonanie, głos itp - super
ale kompozycje niemrawe i gówno warte
No, ale np. Clapton też wydawał płyty na pograniczu popu .. i co z tego.
po prostu pan Mike miał taki kaprys... wolno mu

pomimo w/w opinii chętnie nabędę tę płytę, choćby dlatego, że jest klimaciarska i fajna jako podkład do "tych" spraw..

[posener]

To jest chyba czysty pop...albo coś w tym stylu ... nie tego się spodziewałem.

No może nie jest to powalający album, ale bez przesady. Nowy Jonny Lang to jest czysty pop, taki sobie zresztą.