Dzięki Brzoza, fajnie, że napisałeś coś od siebie
Tylko wiesz, nie chodzi mi tutaj o porównanie, nie chodzi o to aby się zdeklarować kogo się bardziej ceni. Moje pytanie dotyczyło, czy gdyby Marriott na początku kariery obracał się wśród elity bluesowej (blues-rockowej), tak jak to było np ze Stewartem, to czy wtedy dziennikarze, media itd. byliby mu bardziej przychylni? Według mnie coś w tym jest. Zaczynając ze SF, praktycznie już po kilku tygodniach osiągnęli sukces komercyjny i choć mieli przyklejoną łatkę zespołu popowego, to jednak dla muzyków rockowych z ich pokolenia byli niewątpliwie ważnym i bardzo lubianym zespołem. Świadczą o tym wypowiedzi muzyków, dokopałam się do rożnych wywiadów. Np.
Ron Wood
What was your state of mind at the time you joined the Faces?
The Jeff Beck Group was falling apart, and our favorite band was the Small Faces, with Steve Marriott. They were so fantastic, so much energy. They were all the same size [laughs]. A band of merry men.
When Steve Marriott left to form Humble Pie, that really annoyed Rod and myself. But I was the one who took action. I didn't know them — I just got Ronnie's number and rang him up out of the clear blue sky: "Ronnie, you don't know me, but my name's Ron as well, and I don't want to see the Small Faces disintegrate now that Marriott's left. What are you gonna do?" And Ronnie Lane said, "I don't know, mate. Do you fancy comin' over and we'll have a little play?" Yeah, all right!
We were so shy of each other — we all played with our backs to each other, just to get the feel. But we spoke through the music. We knew we were meant for each other. And we went on for months without even talking about a vocalist. Because they were very wary. They had been burned by Steve, and they didn't want to get burned again.
I brought up Rod's name. They were like, "We don't want another Steve Marriott!" I said, "Don't worry, he's not like that. He's our mate. Just give him a chance." So Kenney finally asked him down. We'd be rehearsing in the basement at Bermondsey [the Rolling Stones' rehearsal space], and Rod would listen at the top of the stairs.
Steve had a specific guitar and vocal style. Your guitar playing transformed the sound of the band.
Steve was the voice, and a strummer on guitar. He had that funky effect on guitar. I brought more of the pickin', as well as the funk, to accompany the beef that Kenney was putting out.
w wolnym tłumaczeniu- tylko początek:
"The Jeff Beck Group rozpadało się, a naszym (czyli Ronniego i Roda Stewarta) ulubionym zespołem byli Small Faces, ze Stevem Marriottem. Byli tacy fantastyczni, z taką energią. Wszyscy byli tego samego wzrostu (śmiech). Wesoła kompania.
Kiedy Steve Marriott odszedł do Humble Pie, mnie i Roda naprawdę to wkurzyło...."
Ciekawe jest to, że po britpopowym boomie w latach 90tych zaczął być w końcu dostrzegany, dzięki takim zespołom jak Blur czy Oasis. Ale to dotyczy jego działalności tylko w Small Faces. Późniejsze lata nikogo nie interesują.
O wiele gorzej jest ze środowiskiem blues-rockowym (nie mówię tutaj o muzykach, tylko o mediach i całej tej otoczce wokół muzyki). To najczęściej wygląda tak, jakby facet w ogóle nie istniał. Wystarczy spojrzeć na większość rankingów w popularnych rockowych magazynach. Nie ma go na listach najlepszych wokalistów, zespołów itd. itp...." a to mnie szczerze mówiąc wkurza, bo zazwyczaj jest on wymieniany przez większość rockowych muzyków ,jako ogromna inspiracja, lub przynajmniej dostrzegają jego talent...widzę tą dysproporcję i nie wiem czy się śmiać, czy płakać
Żeby choć trochę uwiarygodnić moje słowa, zamieszczam parę cytatów, których jeszcze wcześniej nie zamieszczałam. Razem z moim beznadziejnym tłumaczeniem
(przepraszam, ale większość cytatów jest z formatu audio, tak więc przepraszam za błędy po angielsku i po polsku, angielski znam tylko jako tako
)
Simon Kirke:
Steve was always an underrated artist, how do you feel about that? I don't know. I mean, he was very much recognised by his peers, you know. "Steve Marriott, wow great voice". Thinking about it, it was because he never went solo, he was always a part of a group. Only later in his career he went off and he did "Packet of Three" and these little solo bands. But for many years he refused to leave, he refused to go solo. But you ask any..., you ask Paul Rodgers, Frankie Miller, Robert Plant and they would say...he was ??? (przepraszam, ale to wywiad audio i ze słuchu nie potrafię odtworzyć
) because the thing about him, he was so slight. And I remember seeing him towards the end of his life in a pub which was jam-packed. We were actually thinking to ask him to join Bad Company...it was that desperate ha ha...no no
I wanted him in the band because I wanted a singer who was like Paul Rodgers, and I went to see him and in fact we asked him, you know...but we'll get to that later on...you could not get anyone else in this pub because it was so packed, and he came on and he sang a 12 bar blues, and just bits of paint falling off the ceiling...it was so, so incredible. So he was underrated. After the first few hits and a first few years with The Small Faces, they never really took off, they never really got any bigger that actually a ....??? -in those few years.
"Steve był zawsze niedocenianym artystą, co na ten temat myślisz?
SK: Nie wiem, znaczy się, był on bardzo rozpoznawalny wśród swoich rówieśników. "Steve Marriott, wow świetny głos". Zastanawiając się nad tym, był niedoceniony ponieważ nigdy nie był solo, zawsze był częścią grupy. Dopiero później w swojej karierze założył „Packet Of Three” i te małe solowe zespoły. Ale przez wiele lat nie chciał być solowym artystą. Ale zapytaj kogokolwiek...zapytaj Paula Rodgersa, Frankie Millera, Roberta Planta i oni powiedzą... on był ???, ponieważ był taki niewielki. Pamiętam jak widziałem go już pod koniec jego życia, w pubie, który pękał w szwach. Właściwie myśleliśmy, aby zapytać go, czy chciałby się przyłączyć do Bad Company...to było takie desperackie ha ha... nie nie
Chciałem go w zespole, ponieważ chciałem wokalisty takiego jak Paul Rodgers, więc poszedłem go zobaczyć i w istocie zapytaliśmy go...ale potem o tym dokończę...pub był tak pełen, że nikt nie mógł tam wejść, Steve wyszedł na scenę i zaśpiewał 12 barowy blues, aż kawałki farby odpadały z sufitu...to było takie niesamowite. Więc był niedoceniany. Po pierwszych kilku hitach i latach ze Small Faces, tak naprawdę nigdy nie wystartowali, nigdy nie byli więksi niż ??? tutaj niestety nie rozumiem
„
Chris Robinson:
Probably because a lot it has to do with... again you know...not sort of selling out, you know what I mean? In a way... I read something recently where like they turn on the record and the people thought it was too black, you know...as if anything could be, ha ha, you know it's like this little white kid and you're touched by black music. And I dot't think you want to imitate it, but if you feel comfortable with that sort of...where the rhythm thing is, and where it all comes from...and if you know where it comes from then you're not really keeping up with the Joneses, you know what I mean, you're not really interested in ??? and what everybody else sort of doing, you know. Again, he was an innovator and Humble Pie was very innovative as far as big rock sound, you know especially like 69s-70s around there. And if you do something first, I found a lot of times is much easier for no one to mention your name, it's easier for them to do what you were doing ..???..and thats what, you know the music businnes breeds on selfishness ,'cause everybody wants theirs, and somebody like Steve Marriott wasn't very selfish, and you can tell that from his music you know,...when you live without that showbizz bagage, and your gig is what you're doing and you're living by your rules, I think it probably makes things harder for you. Then again, look at the era. People ripped everybody off, you know...Rock&roll is still very new, I think people forget that, it's such an immediate art form, such an immediate feeling and i think that's easly manipulated by some people, as opposed to great bands, really soulful bands and funky bands who just did it, you know what I mean? And again I agree solely, he should have...his place should be much higher up on a rock&roll food chain.
"Prawdopodobnie dlatego, że duże znaczenie ma jakby "nie sprzedanie się", wiesz co mam na myśli? W pewnym sensie...czytałem coś ostatnio, jak włączyli płytę i ludzie pomyśleli, że brzmiało to "zbyt czarno" , wiesz...tak jakby coś mogło tak brzmieć ha ha, wiesz, jest sobie mały biały dzieciak, który jest poruszony muzyką czarnych. Nie sadzę, aby chodziło o imitowanie tego, ale jeśli czujesz się komfortowo z tego typu muzyką, z rytmem i skąd to wszystko pochodzi i wiesz skąd to pochodzi, wtedy tak naprawdę nie starasz się dorównywać innym, rozumiesz co mam na myśli? Nie jesteś zainteresowany, co robią inni.
Ponownie, był innowatorem, a Humble Pie byli bardzo innowacyjni jeśli chodzi o "duże rockowe brzmienie", szczególnie w okresie 69-70 r. jeśli robisz coś jako pierwszy, zauważyłem, że często łatwiej jest nie wspomnieć o twojej osobie, łatwiej jest wtedy innym robić to co ty i właśnie tak się chowa biznes muzyczny- na egoiźmie, bo każdy chce swojego...a ktoś taki jak Steve Marriott nie był bardzo egoistyczny i można to wywnioskować z jego muzyki, wiesz...kiedy żyjesz bez tego szhowbiznesowego bagażu, twój koncert to to co chcesz robić i żyjesz według swoich zasad, myślę, że to robi rzeczy trudniejszymi dla ciebie.
Ponownie, spójrz na erę. Ludzie ze wszystkich zdzierali pieniądze, rock&roll jest ciągle bardzo nowy, ludzie zapominają, że to taka natychmiastowa forma sztuki, takie natychmiastowe uczucie i myślę, że jest łatwo manipulowany przez pewnych ludzi...w przeciwieństwie do wspaniałych zespołów, naprawdę soulowych i funkowych zespołów, które po prostu to "zrobiły", wiesz o co mi chodzi?
I ponownie, zgadzam się, Steve powinien mieć...jego miejsce powinno być o wiele wyżej w rock&rollowym łańcuchu pokarmowym"
B.J. Cole - muzyk (elektryczna gitara hawajska), lista niektórych muzyków, z którymi współpracował ( David Gilmour, Roger Waters, Mark Knopfler , Alvin Lee , Free , Jerry Lee Lewis , Nazareth , Robert Plant, Uriah Heep , Trapeze, Scott Walker, Procol Harum , The Stranglers, Bjork ...)
I was first introduced to Steve Marriott by Rick Wills, the bass player with my band Cochise, and later bass player with Foreigner. Rick had worked in a band with Humble Pie drummer Jerry Shirley. Steve was great , a fantastic soul singer and generally full on guy. We invited him to sing backing vocals on ‘Love’s Made a Fool Of You’, a track on the Cochise album ‘Swallow Tales’. It’s easy to spot him, he has such a distinctive voice.
I did a lot of stuff for Humble Pie in the early days, and I got on really well with Steve . I remember working on a Humble Pie session at Olympic studios in London with Glyn Johns producing. That was a great studio. When I entere d the studio one day, Steve shouted down the talkback, ‘Hey BJ’, and nobody had called me that before. Up till then I was known as Brian, and he didn’t know my initials were BJ. So after that the BJ stuck.
As I got to know Steve better, he invited me to his home studio in Essex. He was working on a lot of Country influenced stuff which I got to play on. Unfortunately most of these tracks were never released officially as Steve ‘s recording career was tied up with Humble Pie. When just the two of us were working together Steve was a delight; really warm and thoughtful. Unfortunately it wasn’t the same when the studio was full of musicians and hangers on.
I really treasure the memory of working with such a great talent
Już nie mam sily tlumaczyc calego tekstu, ostatnie zdanie „Naprawdę wysoko sobie cenię wspomnienia ze współpracy z takim wspaniałym talentem”
A tutaj jeszcze kilka zdań z wywiadu z perkusistą Humble Pie- Jerrym Shirley. Jerry nie zawsze wypowiadał się pozytywnie o Steve'ie (o Steve'ie jako o człowieku
), natomiast jako o wokaliście, Steve zawsze bezdyskusyjnie był dla niego nr.1.
Steve was and reamins the gratest white blues singer. No one is even close. Even the ones who are close will tell you (if they're being honest) that Steve was „the man”. And there are some great ones out there: Paul Rodgers, Steve Winwood, Rod Stewart. Tremendous today is the guy from The Black Crowes, and if you ask him, who the „main man” is, he'll tell you – Steve Marriott. Brian Adams...he is all of theirs favourite guy, Robert Plant absolutely adored Steve.
Kolego. To nie biuro matrymonialne 
Pieknie by bylo..... 
