Jimi Hendrix

[agrypa]

[agrypa]

Jimi

i Billy Cox. Isle of Wight Festival.
Jeszcze kilka slow o tym koncercie. Przed Jimi Hendrix Experience wystapili Free [koncert uwazany za jeden z najlepszych w ich karierze] Donovan, Pentagle, The Moody Blues i Jethro Tull. Wszystkie wystepy byly na bardzo wysokim poziomie. Ciekawe ze lider Jethro Ian Anderson wspomina ich wystep bardzo negatywnie, choc wszelkie recenzje sa pelne zachwytow, a nawet jego koledzy z zespolu uwazaja ten wystep za udany. Tak wiec poprzeczka ustawiona byla bardzo wysoko. Wszyscy spodziewali sie ze powrot Hendrixa na brytyjska scene bedzie wielkim wydarzeniem i triumfem. Jednak ten dlugi wystep zespolu ,byl bardzo niespojny. Jak pisal biograf festiwalu Brian Hinton "Poza kilkoma utworami caly wystep sprawial wrazenie chaosu i czesto nawet zagubienia. Mysle ze jedynym utworem ktory mogl zachwycic byl "Red House Blues"
Zespol wszedl na scene z ponad poltora godzinnym opoznieniem. Rozne znajduje przyczyny tego opoznienia w pofestiwalowych wspomnieniach. Folkowy muzyk Ralph Mc'Tell uwaza ze przyczyna opoznienia byl stan ducha samego Jimiego.
Opowiada: "Hendrix byl bardzo daleki. Jakby nieobecny i przygnebiony. Wszyscy bali sie ze Jimi nie wystapi. Mysle ze mieli powazny powod do zmartwienia"
A jak wygladala prawda. Byc moze lezy gdzies posrodku. Matka Reddinga opowiada ze Jimi przed wystepem smial sie i zartowal z nia. Sprzecznosci na kazdym kroku. Nielatwa biografia. Wspolczuje, kolejny raz, Zdzislawowi "katorzniczej" pracy.



Isle of Wight Festival. Ralph Mc'Till z dziewczyna.

"Hesitation Blues w wykonaniu wspomnianego Ralpha Mc'Tilla.

http://www.youtube.com/watch?v=4kmcYFh_uk0

[agrypa]

Po koncercie Hendrixa, w poniedzialek na wyspie Wight wystapili jeszcze Leonard Cohen, Joan Baez i Richie Havens. Przed odlotem do hotelu, w trakcie wystepu Joan Baez, Jimi rozmawial z Havensem. Havens pisze o tej rozmowie w swoich wspomnieniach. Moim zdaniem to bardzo istotna wypowiedz.
Havens:
Jimi byl koszmarnie nieszczesliwy [terribly unhappy] w stanie skrajnej depresji. Poprosil mnie o pomoc. Powiedzial "Ja mam naprawde zly okres. Uklady z moim menagerem i prawnikami sa okropne. Oni chca mnie zamordowac. Wszystko jest przeciw mnie i to juz jest tak koszmarne ze nie moge jesc ani spac. Ja nie moge tak dalej, czlowieku. Ja potrzebuje pogadac z jakims dobrym prawnikiem. Ty musisz znac jakiegos"
[ Richie Havens " They Can't Hide Us Anymore"]
Havens zaproponowal Jimiemu powrot do Nowego Jorku i kontakt z jego biurem prawnym. Szkoda ze historia potyczyla sie inaczej.

Richie Havens.

[agrypa]

Osmego wrzesnia grupa powrocila do Londynu. Dziewiatego Jimi pozegnal na londynskim lotnisku Coxa. Billy odlecial do USA. We wrzesniu przekroczyla tez ocean grupa nowojorskich przyjaciol Hendrixa, mn. Alan Douglas i Devon Wilson. Stalo sie to wbrew zyczeniom i oczekiwaniom Hendrixa. Mocno go ten fakt przygnebil.
Ostatniego wywiadu udzielil Hendrix Keithowi Althamowi w piatek, 11 wrzesnia. Powiedzial ze planuje powrot do Nowego Jorku i za dziesiec dni, 21 wrzesnia, rozpocznie w Electric Lady prace nad nowym albumem. Powiedzial tez: "Chce miec jakas niewielka grupe, ale tez grac z duzym zespolem. Przygotujemy nowy material z ktorym zapewne przylecimy tez na turne do Anglii. Musze znalezc nowego basiste. Billy Cox odszedl." [Billy Cox has split]
Wypowiedz Hendrixa o pracy z dwoma zespolami, malym i duzym, moze wiazac sie z jego projektem wspolpracy z Gilem Evansem i jego kapela.

[agrypa]

Eric Clapton i Jimi Hendrix.

Eric o Jimim
"Mysle ze ciazyla na nim klatwa geniuszu. Byl skazany na samotnosc. Nikt nie potrafi do konca zrozumiec jak daleki jestes, gdy osiagniesz glebie wyrazania siebie w muzyce. Ty nie mozesz zabrac nikogo w te miejsca. Jestes samotny i czasem przerazony ta samotnoscia. Jednak musisz to przezyc sam. To jest ogromnie samotne doswiadczenie i czesto nie jest twoim swiadomym wyborem. To nie jest cos czego poszukujesz. To dar ktory otrzymujesz wraz z talentem. Hendrix mial tego w nadmiarze"
Eric Clapton. Wywiad z 1989 roku.

[Zdzisław Pająk]

[agrypa]

[agrypa]

[agrypa]

Zabawna wojenka sie toczy z wlascicielami praw.
Album Jimi Hendrix Blues.

http://www.youtube.com/watch?v=Uae4abflvP0

Jesli ktos nie ma plyty niech poslucha zanim znowu zniknie.

[agrypa]

Last interview

http://www.youtube.com/watch?v=7P0cJhQ1200

[Zdzisław Pająk]

[agrypa]

[agrypa]

Witek Lukaszewski

http://www.youtube.com/watch?v=U5a2QtZWxwY

i zupelnie inaczej. Faktycznie bardzo Pink Floydowski klimat

http://www.youtube.com/watch?v=xe9igT021n8

Zdzislaw napisal mi kiedys ze warto pisac o Hendrixie, chocby dlatego ze nadal przybywa mu fanow. Kolejne pokolenia sztuka Jimiego fascynuje nie mniej jak nas. Napisal iz wsrod jego studentow sa ludzie zafascynowani tworczoscia Hendrixa i potrafia o nim i jego muzyce opowiadac ciekawie i sensownie. W Londynie, w Hendrixowskim sklepie przewijalo sie mnostwo ludzi w bardzo roznym wieku i nie mniej roznej aparycji Mnie szczegolnie utkwila w pamieci taka scena. Mocno starszy pan z wnuczkiem. Chlopak mogl miec najwyzej 12-scie lat. Dziadek opowiadal mu, bardzo emocjonalnie, o Jimim i jego muzyce. Dzieciak byl wdziecznym i zainteresowanym sluchaczem. W rekach trzymal plyty Jimiego. Mysle ze prezent od dziadka. Moze kiedys ten 12-sto latek opowie o Jimim swoim dzieciom i wnukom.
Zdzislawie, dzieki za wszystko. Za Twoja wielka serdecznosc przede wszystkim

[agrypa]

http://www.nbcnews.com/video/nightly-ne ... 6#51228816

[agrypa]

Ostatnie dni Jimiego, pomiędzy poniedziałkiem 14-stego września a czwartkiem 17-stego upłynęły na spotkaniach i rozmowach z przyjaciółmi, zakupach, oglądaniu koncertów i jamowaniu. Jimi miał też w tych dniach dwa istotne spotkania dotyczące rozwoju i dalszego przebiegu jego kariery. Były to wielogodzinne rozmowy z Chasem Chandlerem i Allanem Douglasem. Jimi szukał pomocy i rady u tych panów, gdyż obydwu darzył przyjaźnią i zaufaniem. Z Chandlerem spotkał się Jimi i spedził noc w jego londyńskim mieszkaniu. Mam sprzeczne dane na temat terminu tego spotkania. Chandler wspomina iż Jimi przyszedł do niego w środę 16-stego września i ze rozmawiali wiele godzin. Nie jest to prawdziwa data spotkania, gdyż tego wieczoru Jimi przybył do Ronnie Scottt Club. Wysluchał tu koncertu War i jamował z nimi. Jak opowiada Eric Burdon, Jimi pozostał w klubie do konca, a w tamtych czasach Ronnie nigdy nie zamykał klubu przed drugą w nocy. Najbardziej prawdopodobne jest, iż Jimi spotkał się z Chandlerem 14-stego, w poniedziałkowy wieczór. Trudno sciśle ustalić przebieg zdarzeń w tych ostatnich dniach. Allan Douglas wspomina iż Jimi przegadał z nim prawie calą noc, ale sam podaje dwie różne daty tego zdarzenia. Napewno 17-stego, wczesnym przedpołudniem, Jimi odwiózł taksówką Douglasa na lotnisko Heathrow, Skąd Allan odleciał do Nowego Jorku. Obydwaj, tak Chandler jak i Douglas, pamietają iż Jimi zwrócił się do nich by pomogli mu i zajęli się jego sprawami buissnesowymi i managementem. Douglas pamięta iż Jimi szukał dróg i sposobów by odciąć się definitywnie od Mike'a Jeffery. Rozmawiali też wstępnie o realizacji nowych projektów Jimiego, takich jak planowana współpraca z zespolem Gila Evansa. Douglas opowiada, iż rozmawiali o tym czy kolejny album powinien byc jedno czy dwu płytowy. Rozmowa dotyczyła też tego jak powinna rozwijać się i przebiegać dalsza kariera Jimiego. Reasumujac, spotkanie to bylo raczej przyjacielską rozmową i nie było mowy jeszcze o konkretnych działaniach menagerskich. Spotkanie z Chandlerem wygladało nieco inaczej. Chandler, podobnie jak Mitch Mitchell, niedawno został ojcem i Jimi przyszedł by pogratulować rodzicom. Chandler opowiada, że Jimi bardzo lubił dzieci i zachwycał się jego synkiem. Początek spotkania Hendrix spedził z synkiem Chandlera na kolanach. Gdy malca ułożono do snu, panowie przystąpili do poważnej rozmowy. Tak wspomina ja po latach w programie TV- BBC Chandler.
"Siedzieliśmy i rozmawiali do drugiej czy trzeciej nad ranem. Hendrix powiedział że czuje się nieusatysfakcjonowany tym co zrobił w ciągu ostatnich piętnastu miesięcy, czyli od czasu naszego rozstania. On nie potrafił praktycznie poczuć i zrozumieć tego co zrobił w tym czasie"
Pozwólcie ze resztę tego wywiadu streszczę . Chodziło o to, że nie było płyty która byłaby odzwierciedleniem wielu godzin spędzonych w studio. Mimo iż, jak opowiada Kramer, materiał zarejestrowany w tym czasie w Nowym Jorku wystarczyłby do zapełnienia trzech longplay'ów, Hendrix nie wyraził zgody na wydanie płyty. Ten materiał nie satysfakcjonował go i nie zaspokajał ani jego ambicji, ani kreatywnych kryteriów. Jimi testował w tej rozmowie Chandlera. Chciał się przekonać czy może dostać takie wskazówki i pomoc jak dawniej. Oczekiwał pomocy od osoby rozumiejącej jego i jego muzykę. Jimi uważał, że sukces osiągnięty w przeszłości jest tez zasługą Chandlera. Chandler opowiada że postanowił pomóc Jimiemu. Powiedział " No cóż, ja wracam jutro do Newcastle, ty lecisz w piątek do New York. Zabierz wszystkie taśmy z Electric Lady Studio i przywieź je do Londynu. Pójdziemy do studia, przyglądniemy się temu materiałowi i popracujemy nad nim" Wspomnienia Chandlera uwiarygodnia Eddy Kramer. Opowiada iż Jimi dzwonił do niego. Prosił by przygotował wszystkie taśmy i zoorganizował czas tak by móc przylecieć z Jimim do Londynu. Kramer przypomniał Jimiemu, iż są umówieniu w E.L. Studio za kilka dni i że wtedy mogą omówić sprawę nagrań. Jimi zgodził się na to. W tych dniach Jimi zajmował się też innymi sprawami.Piętnastego września przyleciała do Londynu Monika Danneman, którą Hendrix poznał w Niemczech 18 miesięcy wcześniej. Monika dowiedziała się, że Hendrix jest w Londynie i przyjechała by nawiązać z nim kontakt. Spotkali sie późnym popołudniem, we wtorek, 15 września. Monika twierdzi ze spędzała z Jimim cały czas, jednak opowieści znajomych i przyjacioół Jimiego przeczą temu. Wynika z nich, że Jimi unikał Moniki, a jej opowieści to w dużej części konfabulacje. Dannemann utrzymuje, że Hendrix zabrał ja tego wieczoru {15-tego} do Ronnie Scott Club, by zobaczyć War Erica Burdona. Jednak inni, w tym Eric Burdon opowiadają, że Jimi był jedynie w towarzystwie Douglasow i Devon Wilson. Podczas tego pobytu w klubie Hendrix zaaranżował wspólne granie na następny wieczór. Środa była bardzo zajętym dniem dla Jimiego. Monika znowu utrzymuje, że Jimi nie rozstawał się z nią i znowu, jeśli wierzyć innym, nie jest to prawda. Hendrix był umówiony z Mitchem Mitchellem, Ericem Claptonem i innymi przyjaciółmi by zobaczyć popoludniowy koncert Sly and Family Stone w The Liceum a póżniej pojamować ze Sly'em w Speakeasy. Sly przyleciał na Heathrow tego dnia rano i bardzo był podekscytowany możliwością pogrania z Hendrixem. Mitch potwierdził mu, że Jimi przyjdzie do Speakeasy o siódmej wieczorem. Clapton opowiada, że spotkał się z Jimim na koncercie w The Liceum, ale później Jimi wybrał jednak wcześniej uzgodniony jam z Burdonem i War w Ronnie Scott.
Po opuszczeniu Ronnie Jimi spotkał się z Douglasem i spedził resztę nocy na rozmowie z nim. Dannemann znowu utrzymuje ze spedziła cały kolejny dzień [czwartek 17-stego] z Jimim. Jednak Jimi całe przedpołudnie spedził z Douglasem a później pojechał z nim na lotnisko. Po południu kilka osób, w tym Kathy Etchingham, spotkało Jimiego samotnie spacerującego po Londynie. Wynika z tego, że Monikę spotkał dopiero wieczorem. Pozwolił się jej zawieźć na przyjęcie do przyjaciół,[do londynskiego mieszkania Douglasow] jednak do mieszkanią jej nie zaproszono. Miał Hendrix spokój okolo dwóch godzin. Później Monika zawiesiła się na domofonie i nie ustępowała. Domagała się by Jimi opuscił party.Trwało to kilka godzin, Hendrix najwyrażniej chciał już skończyć tą relację i prosił przyjaciół by pomogli Monike spławić. Jednak panna Monika najwyraźniej sie zawzięła i w końcu, około trzeciej rano, Hendrix wrócił z nią do jej pokoju w Samarkand Hotel. Co tam się naprawdę wydarzylo mogli by opowiedzieć jedynie Jimi Hendrix i Monika. W pokoju znaleziono trzy kartki zapisane przez Jimiego. Dwie z nich zawierały osobiste notatki Jimiego. Na trzeciej był tekst pokazany powyżej. Najprawdopodobniej był on pożegnaniem z Moniką. Z rozmów z przyjaciółmi wynika jasno, że Jimi chciał się definitywnie rozstać z Moniką i do Nowego Jorku nie zamierzał jej zabierać. Jestem przekonany, że ona sama wiedziała o tym, choć jej wersja jest całkiem inna. W wielu wywiadach Jimi mówił, że jego poezja jest zawsze bardzo osobista i czasem bardzo krępująca dla niego. Wiele tekstów, tak jak ten ostatni, mówi o aktualnym stanie "duszy" Jimiego.
Jimi Hendrix był w trakcie poważnych kroków i wielkich zmian w kształtowaniu swojej kariery.
Niestety stało się jak sie stało.

https://www.youtube.com/watch?v=K5dxGuNghz4

[agrypa]

Mam to zdjecie bez opisu. Bez trudu rozpoznaje Jimiego, Erica Burdona, Johna Mayalla i Steva Winwooda nie potrafie jednak skojarzyc piatej postaci.

To kolejna spekulacja, ale juz kilkakrotnie spotkalem sie z opinia ze Monika ma duzy udzial w tej tragedii. Jezeli przyjac ze tabletki nasenne byly glowna przyczyna smierci Hendrixa, to wszak Monika przywiozla je z Niemiec i to ona poczestowala nimi Jimiego. Jimi, juz od kilku tygodni skarzyl sie na powazne problemy z zasnieciem, jest wiec mozliwe ze Monika namowila go do zazycia tych nieszczesnych pigulek.

[Roj]

http://www.myspace.com/82841114/photos/13558508

[agrypa]

[Zdzisław Pająk]

[Zdzisław Pająk]

[Zdzisław Pająk]

[agrypa]

[agrypa]

We francuskim miescie Evreux [Górna Normandia} znajduje sie tablica upamietniająca wystep The Jimi Hendrix Experience, który miał miejsce w Novelty Theatre-Cinema 13 pazdziernika 1966 roku. Występ upamietniono, mimo iż to nie The Experience byli gwiazdą. Ich występ był bardzo skromny.Zamknęli pierwszą połowe widowiska "Johnny Hallyday Show" Cały występ trwał 15 minut i w tym czasie zmieściły się covery "Kraina tysiąca tańców" "Midnight Hour" [wielki soulowy przebój Wilsona Picketa] "Mercy Mercy" i odstający od tego repertuaru "Hey Joe"
Jimi opuscił Amerykę by uwolnić się od takiego soulowego repertuaru i jak na ironię, właśnie w takim repertuarze zadebiutował z nową grupą. Tak to komentuje Mitch Mitchell " Nie mieliśmy wyboru. Zespoł miał w miarę przyzwoicie przygotowane sześć kawałkow. W tym, naszym pierwszym turnee graliśmy jeszcze "Killing Floor" i "Wild Thing" W Evreux i na to nie dano nam czasu."
Cóż....Gwiazdą był Johnny Hallyday. W latach 60-siątych Johnny był gwiazdą na miarę The Beatles, ale tylko we Francji. Może jeszcze, w pewnym stopniu, w Kanadyjskiej prowincji Quebec. Johnny spiewał {a tez mówił} wyłącznie po francusku. Francuzi kochali Johnny'ego a tamtejsze media hołubily go wręcz absurdalnie. W mediach, francuskich oczywiście, Jimi ginął w porażającym blasku Johnnyego
Fragment artykułu który ukazał się w lokalnej gazecie nazajutrz po koncercie'
" Najnowszym odkryciem Johnnyego Hallydaya [ sic] jest bardzo kudłaty piosenkarz i gitarzysta, który jest kiepską mieszanką Jamesa Browna i Chucka Berry'ego. Krzywił gębeę ze sceny około kwadransa i czasem szarpał struny zębami" No cóż....Za
to Hollyday występowal z tłumem popiskujących i wymachujących nogami "tancerek" Rzecz gustu.Jimi ma w Evreux tablicę pamiątkowa. Wiekowy Hallyday śpiewał jeszcze długie lata, ale kto o nim pamieta?

[Zdzisław Pająk]

O Johnnym Hallyday'u opowiadał mi Grzegorz Szłapczyński, który jakis czas temu nagrywał z Hallyday'em - to wtedy Johnny wspominał jemu jak odkrył Jimiego a potem nagrał "Hey Joe".

[agrypa]

[agrypa]

Albo kot Fredek


-Wstawac! Wstawac! Pora na sniadanie!!!!!

-Pare taktow Jimiego Hendrixa zazwyczaj skutkuje.

[Zdzisław Pająk]

[Dziadek Władek]

[agrypa]

Niechby tak sprobowal zagluszac Hallydaya

[agrypa]

W zakladce Muzykowanie i temacie Forum Blues Session cz. IV nasi forumowi koledzy jamuja w temacie "Red House Blues" Warto posluchac.