Okolice Bluesa

Witam wszystkich fanów bluesa!

Jestem na ostatnim roku kulturoznawstwa, ponieważ interesuje się bluesem nie od dziś postanowiłem napisać pracę na temat właśnie tej wspaniałej muzyki.

"Wpływ bluesa amerykańskiego na muzykę Wielkiej Brytanii w latach 60" - Taki sobie skonstruowałem temat, teraz chciałem prosić was o pomoc w odszukaniu źródeł...

Chodzi o literaturę, książki, czasopisma, artykuły, wszystko co mi pomoże w napisaniu tej pracy będzie mile widziane.

Zapraszam też do dyskusji.

Pozdrawiam
Piotr!

Zamiast zaczynać dywagować jaki jest mój poziom wiedzy, moglibyście po prostu pomóc... ludzie co to za podejście w ogóle, może napiszcie do administratora żeby mi zablokował dostęp??? Chciałem zwykłej pomocy, tytuły kilku książek, gdzie mam ich szukać jak nie na specjalistycznym forum poświęconym bluesowi? od kogo mam zdobywać informacje, jak nie od ludzi którzy w tym siedzą dłużej ode mnie? Słucham i gram bluesa od kilku lat, a praca magisterska ma mi pomóc w dokładnemu zgłębieniu historii gatunku, poszerzeniu wiedzy na ten temat.

Spróbuj zapytać bezpośrednio na priv tych gości :
memberlist.php?mode=viewprofile&u=120
memberlist.php?mode=viewprofile&u=8
Uzbrój się w odrobinę cierpliwości, bo nie od razu muszą przeczytać, ze potrzebujesz pomocy

Dziękuję wszystkim za odpowiedzi !!!

Nie ładnie z mojej strony że się nie przywitałem, tak wiec: Witam wszystkim nazywam się Piotr,
mam 24 lata.

Muzykę lubiłem od dziecka, zasłuchiwałem się w płytach ojca : Led Zeppelin, The Doors, The Beatles, Black Sabbath i tak mi zostało, (nadal lata 70 to mój ulubiony okres w muzyce) Potem w latach "buntowniczych" złapałem za gitarę i przyszła fascynacja Heavy Metalem : Iron Maiden, Saxon, Judas Priest, Motorhead itp.
Zawsze szanowałem i lubiłem bluesa ale prawdziwy zwrot nastąpił gdy sięgnąłem po płytę White Stripes, to styl, brzmienie, i walka z wszechobecną cyfryzacją w muzyce White'a po prostu rozwaliło mnie na łopatki.

Idąc tym tropem zacząłem zatapiać się w bluesowym morzu Muddy Waters, Howlin' Wolf, Willie Dixon, Buddy Guy, Freddie i Albert King, John Mayall, T-Bone Walker, Robert Johnson, Son House, Elmore James, Stevie Ray Vaughan itd. to nazwiska które nie są już mi obce. Poza Nalepą i Sławikiem Wierzcholskim mało znam Polskiego bluesa.

Muzyka jest najważniejszym elementem mojego życia, jestem zapalonym wyznawcą tej religii, zawsze mi towarzyszy, ciągle zaskakuje, cieszy, koi nerwy, dlatego nie wyobrażałem sobie napisania magisterki z innego tematu.

Mam nadzieje że Okolice bluesa to dobre miejsce do zgłębiania wiedzy tajemnej i jawnej i że będę się czuł tu jak ryba w wodzie.

Pozdrawiam serdecznie!

Powoli, powoli, te rozwinięcie może zostawcie człowiekowi na doktorat A i historia nieco więcej za parę lat pokaże zasługi Wielkich Miszczów

Sięgnij także do książki "Szkice z kultury bluesa" (Białystok 2010) autorstwa Marka Jakubowskiego. Jest tam rozdział pt. "Krótka historia brytyjskiej mitologii bluesa" - może tam coś odpowiedniego znajdziesz dla siebie.
Szczegóły znajdziesz na stronie http://www.bok.bialystok.pl/temat.php?wpisyID=396

Witam ponownie!!!

Obiecałem że będę informował jak postępy, tak więc napisałem aż 3 strony mało ale najważniejsze, że ruszyłem. Jak na razie czerpię inspirację z : U brzegów Jazzu - L.Tyrmanda, Szkiców z kultury Bluesowej, wertuje od deski do deski Czasopismo Twój Blues - Które jest prawdziwą kopalnią informacji. Dzisiaj czytałem bardzo ciekawy artykuł na temat Howlin' Wolfa. Podobno na pomysł swojego "wilczego" zawodzenia wpadł słuchając Jimmie'go Rodgersa. Do swojej czterdziestki pracował jako traktorzysta na farmie gdzieś w stanie Arkansas, w weekendy grywał na potańcówkach w różnych spelunkach gdzie płacili mu nawet 1,5 Dollara za całą noc. A w 1952 r. wjeżdżał już do Chicago autem wartym 4000$ mając drugie tyle w kieszeni, taki awans społeczny zafundował mu Leo Chess, na dobry początek współpracy. W jednym z wywiadów przyznał, że swój pseudonim wziął prosto z bajki o czerwonym kapturku . Perfect Stranger dzięki za rady będę uważał Jutro pójdę do wydziału anglistyki, tam jest książka The Land where the blues began, A. Lomaxa, pewnie kolejna kopalnia wiedzy, oby mój angielski okazał się wystarczający Pozdrawiam!

Piotrze - skontaktuj się na priva z Jerzym. Funkcjonował na tym forum jako jerzydelta. Człowiek ma niesamowitą wiedzę, a także potężne archiwum.

Z opowieści wiem, że, kiedy kilka lat temu, na londyńskim koncercie Davida "Honeyboya" Edwardsa wyciągnął gazetę z jego zdjęciem - stary mistrz, a miał wtedy 92 lata - popłakał się ze wzruszenia. Gazeta była z 1970 roku.

Jurek prowadził też w Radio Derf cykl "From Memphis to Norfolk" i wynajdywał takie perełki, że pod deklem dymi.

kanczenconga, dzięki na pewno się skonsultuję z tym panem

Praca liczy ok 12 stron, oto ostatni akapit

Rosnąca sława Rock & Rolla - muzyki typowo od białych, dla białych, stwarzała zagrożenie dla Bluesa, którego popularność, pod koniec lat pięćdziesiątych, drastycznie malała. Warto napomnieć, że pomimo powszechnego przekonania Rock & Rolla wcale nie wymyślili biali, jego pierwotną formę można usłyszeć w twórczości wielu Bluesmanów i czarnoskórych muzyków nawet na wiele lat przed „Królem”: już w 1936 roku powstały nagrania zespołu Missisipi Jook Band Shake, utwory Barbecue Bust oraz Dangerous Woman – krytycy uznali je za kompozycje proto – rockowe. Słynny krytyk Robert Palmer również doszukał się prototypu rock & rollowego brzmienia w nagraniu Run Old Jeremiah, nagranego przez Alana Lomaxa w roku 1934. Manierę Rock & Rollowego śpiewu można usłyszeć w Statesboro blues - Blind Williego McTella z roku 1928. Dlatego nie prawdą jest twierdzenie, że Rock & Roll wymyślili biali, to zwyczajne zapożyczenie lub mieszanka stylów muzycznych, tworzonych w przeszłości przez czarnoskórych muzyków i ich zespoły. Wielkie wytwórnie i korporacje muzyczne, wykorzystały to do wyznaczania trendów w modzie i kreowania gwiazd show–businessu, w celach czysto komercyjnych. W konsekwencji Blues został zepchnięty w cień, gdzie w gruncie rzeczy pozostał do dziś. Pozytywną stroną takiego stanu rzeczy była hermetyczność środowiska Bluesowego, co pozwoliło na zachowanie autentyczności i szczerości artystycznej, o którą w latach sześćdziesiątych zabiegali słuchacze w Wielkiej Brytanii.

Planuję tym zakończyć pierwszy rozdział i przystąpić do opisywania początków Bluesa w Europie i na wyspach.

Po tym fragmencie, nabrałam apetytu na przeczytanie całej Twojej pracy
Tak trzymaj !

Yeah , Marek znowu w szczytowej formie

Napisz coś więcej bo nie wiem czy mnie "przypadkowo" nie chwalisz ... to byłoby wręcz nie do zniesienia...

Dodatkowo powiem, że fragment nie jest opatrzony odpowiednimi przypisami. Tak więc oczywistą sprawą jest, że w wersji finalnej to będzie wyglądać tak :

"...Warto napomnieć, że pomimo powszechnego przekonania Rock & Rolla wcale nie wymyślili biali, jego pierwotną formę można usłyszeć w twórczości wielu Bluesmanów i czarnoskórych muzyków nawet na wiele lat przed „Królem”: już w 1936 roku powstały nagrania zespołu Missisipi Jook Band Shake, utwory Barbecue Bust oraz Dangerous Woman – krytycy uznali je za kompozycje proto – rockowe..."1


1. Marek Jakubowski, Szkice z kultury bluesa, Białystok 2010, s.49


Książka pana Marka to ogromna podpora, jak jeszcze jej nie czytaliście to polecam gorąco. Kopalnia wiedzy. Dzięki Marku, gdziekolwiek jesteś

Marek Jakubowski pisze również tutaj http://magazine.rawablues.com/

57 stron... "Kobyła naukowa" to na pewno nie jest, można czytać
Zatem...