Ja chyba nie upatruję przyszłości bluesa w związku z rockiem. Przynajmniej z tym "klasycznym" rockiem. Z resztą taki mariaż to przeciez związek kazirodczy, a wiadomo, że z czegoś takiego dzieci nie mogą być zdrowe. Rock za to sie przydaje, żeby temu troche już uwiędłemu bluesowi dodać czasem enrgii. Mam tu na myśli takie "nowsze" odmiany rocka.
Co do bluesa XXI wieku to widzę kilka kierunków, ale zbyt osłuchany nie jestem.
Jeden, który najmniej lubię, to ten nazwany nie wiedzieć czemu "soul-bluesem". Nie wiedzieć czemu, bo to przeciez jak świnka morska. Ani to świnka, ani morska. Może nia znam zbyt dobrze, bo ciężko mi sie zmusić do słuchania, ale to co znam, to zamiast soulem (który lubię dość) pachnie mi mocno popem i to nie tym współczesnym, który jest bardzo nieraz ciekawy, ale tym z lat 60 tych. Sinatra w najlepszym wypadku ale najczęściej nasz. Połomski. Dla mnie za dużo cukru w cukrze. Ale może za mało znam? To co znam za bardzo mi zajeżdża kanjpą i chałturą.
Drugi nurt to taki "etniczny". Duże wpływy world music widzę i nawet to lubię. Otis Taylor troche i zadziwiająco dużo u nas: Piskorczyk, Los Agentos. Czasem słyszę to u Mighty Mo Rogersa, prawie cały Cooder.
Trzeci to ten niby punk blues. Odwołujący sie bezpośrednio do archaicznego bluesa, najczęściej bez basu. Drżyjcie basiści. Ta cała Dynastia od Burnside'a, White Stripes, Black Keys kiedyś i jak pokazuje YouTube - cała masa innych. Oczywiście ci Burnsidowcy to blues, a Stripsi to raczej odwołując sie do tamtych dokonali odrodzenia w rocku, zadziwiająco skutecznie. To przeciez megagwiazda była! Ileż można znaleźć wpisów na YouTube typu - "nie lubiłem i nie znałem bluesa, ale jak ich posłuchałem to zacząłem się interesować". Czyli zasługi mają, Jack to też niewątpliwy geniusz gitary, ale w końcu skądś to znamy, prawda? Czyli biali, czerpiąc od czarnych dokonują rewolucji w muzyce pop. Elvis, Stonesi. Historia stara jak świat i co i rusz sie powtarza. Nawet Eminem trochę tu pasuje.
Właśnie, Eminem! Kolejny nurt to mariaż bluesa z hiphopem. Trochę jestem rozczarowany. Mysłałem, ze więcej się urodzi. Little Axe, Chris Thomas King. Lubię. Moim zdaniem mnóstwo niewykorzystanych mozliwości.
Jeszcze niewykorzystanych. Barszo inspirujacy twórczo. Bluesa słychac nawet u Morcheeby, czy Belleruche. Jescze chyba coś z tego nas czeka, mam nadzieję. Chciałem napisac, że lubie prawie jak Fat Possum, ale się zorientowałem, ze Little Axe to Fat Possum
.
I ostatnie co mi przychodzi to flirt bluesa z rockiem, troche kazirodczy, ale to rock nowy i odległy mocno pokoleniowo, pokrewieństwo niezbyt bliskie. Taki troche alternatywny, czy Indie to sie chyba mówi. Jon Spencer Blues Explosion. Trochę przeintelektualizowane, ale bardzo ciekawe, no i z energią!
Tyle mi sie udało ...
A myśle, ze przepis na bluesa XXI wieku w gruncie rzeczy jest bardzo prosty. Wystarczy być bluesmanem
ale jak grasz - nie udawać, że nie słyszałes niczego innego! Myślę, ze takie przesadnie "stylowe" granie jest po prostu nieuczciwe i kłóci sie z sama istotą bluesa, którą jest emocjonalna szczerość. A takie stylizowanie to sprawia, że nie jesteś w tym tak naprawdę sobą. Podejrzewam, że wg. powyższego przepisu blues XXI wieku powinienn sam wyjść!
Pozdrawiam!
Nie ma nic wspolnego ani z tematem, ani z blusem. Zafascynowalo mnie to jak ciekawie splataja sie muzyczne drogi. Chcialem wam to pokazac a tutaj spotykaja sie najfajniejsi respondenci. Mocno starsi panowie, prekursorzy raegge. Jamajski zespol ktory powstal w latach 50-siatych minionego wieku gra slynny przeboj Iggy'ego Popa 
