Plyty pelne bluesa

[rocken]

U mnie spośród płyt pełnych bluesa ostatnio króluje Brewer Phillips "Homebrew". Grywał z Memphis Minnie, Roosevelt Sykes, J. B. Hutto, a największy rozgłos dała mu współpraca z Hound Dog Taylor'em. Na wyżej wymienionej płycie śpiewa w trzech utworach, ale to przede wszystkim gitarzysta, dźwięki jego Telecastera to esencja chicagowskiego grania połączona z juke joint'ową surowością. Świetną robotę na płycie robi Aaron Moore grający na pianie i pełniący rolę wokalisty w większości utworów. Po za tą dwójką na basie Willie Black i Robert "Huckleberry Hound" Wright na perkusji.

Brewer Phillips - "Blue Shadows" - https://www.youtube.com/watch?v=xYhRpi4puOQ
Brewer Phillips- "For You My Love" - https://www.youtube.com/watch?v=7gtlcOhzNhk
Brewer Phillips - "Looking for a Woman" - https://www.youtube.com/watch?v=7wrEbauv2-M w tym numerze na wokalu Brewer Phillips
Brewer Phillips - "Your So Cold" - https://www.youtube.com/watch?v=hcq1jdTw3Ao
Brewer Phillips- "My Baby Don t Love Me No More" - https://www.youtube.com/watch?v=HmbXj5MEvgc


Kliknij obrazek, aby powiększyć

[agrypa]

The Blues Magazine wkracza w 2015





Aaron Keylock
https://www.youtube.com/watch?v=WEdOOCqkQfQ

The Pearl Harts
https://www.youtube.com/watch?v=NoNOZ-4pS4s

Magnus Berg
https://www.youtube.com/watch?v=ftPmJ-9Idvs

Mahalia Barnes & The Soul Mates (inny kawalek)
https://www.youtube.com/watch?v=946y9QK0_KM

Joe Corbin
https://www.youtube.com/watch?v=Wm4_rQhWby8

Joe Topping (tez inny kawalek)
https://www.youtube.com/watch?v=BibdWXlxeP8

Tarq Bowen
https://www.youtube.com/watch?v=rUJRoMRmsys

Jack J Hutchinson Band
https://www.youtube.com/watch?v=hayToNdPikQ

Jared James Nichols (i znowu inny kawalek)
https://www.youtube.com/watch?v=rpcRMeJVpds

The Electric Mess
https://www.youtube.com/watch?v=S5yMoauDTY0

The Mescal Canyon Troubadours (tylko fragment, ale mala strata)
https://www.youtube.com/watch?v=gWjAaVto6gs

The Villanovas nie znalazlem, ale tez mala strata.
New Blues A pismo jest znakomite. Mocno osadzone w temacie Blues. Swietne artykuly. Bardzo trafne i sensownie omowione rekomendacje plyt, ksiazek i innych wydawnictw. Swietne recenzje filmow, koncertow....Nie rozumiem tych "figli" plytowych.

[Electric Muddy]

1. Six String Telephone (Live) ( 5:57)
2. Down Town Girl (Live) ( 3:07)
3. Been A Long Day (Live) (10:57)
4. Honey Bee ( 3:23)
5. Nothing The Blues Can't Do ( 3:30)
6. Santa Blues ( 3:45)
7. Down, Dirty & Mean ( 3:57)
8. I Got The Blues ( 3:18)
9. Brand New Old School ( 2:47)
10. Another Day (Feat. The Truth) ( 3:18)

Bardzo przyjemne granie.

[agrypa]

Dla wszystkich ktorzy bywaja w Plytach pelnych bluesa serdeczne zyczenia i swiateczna wiazanka
Bardzo nas juz tu niewielu.....
Bukka White
https://www.youtube.com/watch?v=FXZJnPjvnlM

Sonny Boy Williamson
https://www.youtube.com/watch?v=jGFnSqMFQFo

John Lee Hooker
https://www.youtube.com/watch?v=mIOcxEsX2pE

Canned Heat
https://www.youtube.com/watch?v=VKCq-osMQT8

Freddie King
https://www.youtube.com/watch?v=9i2wypLkWkY

BB King
https://www.youtube.com/watch?v=gDV0Y6UK0zs

James Brown
https://www.youtube.com/watch?v=BRst8EF1WSs

[Electric Muddy]

Ja również życzę Wszystkim Zdrowych i spokojnych Świąt

i ode mnie też mała wiązanka świąteczna:

Black Ace - Christmas Time Blues
Blind Blake - Lonesome Christmas Blues
Lightnin' Hopkins - Santa Fe
Albert King - Santa Claus Wants Some Lovin'
Koko Taylor - Merry, Merry Christmas'
Sonny Boy Williamson I - Christmas Morning Blues'
Lowell Fulson - I Want To Spend Christmas With You
Joe Bonamassa - Christmas Date Blues

[agrypa]

Wlasnie sobie slucham

Mam ta plyte od lat i nadal lubie czasem do niej wrocic. To koncert z klubu Troubadur w Los Angeles w marcu 1970 roku. Graja: Paul Butterfield- harmonica, vocal, piano.Gene Dinwiddie- soprano & tenor sax, vocal. Rod Hicks- bass, vocal. Trevor Lawrence- baritone sax, vocal. Ralph Wash- guitar. Steve Madaio- trumpet, vocal. Ted Harris- keyboards. George Davidson- drums.

Znalazlem cala na youtubie Posluchajcie. Mysle ze naprawde "warta grzechu"

https://www.youtube.com/watch?v=kvmk86uvyfM

[Andrzej Jerzyk`e]

Wyśmienity album!!! Dzięki Zbyszku za przypomnienie! Chyba 10 lat temu grałem bardzo szerokie fragmenty w audycji i bardzo się wówczas podobał ten album!!! Trzeba będzie wrócić do niego!

[agrypa]

Jakze fajnie Cie tu spotkac Andrzeju. Mam sporo plyt kapeli Butterfielda, ale ta lubie najbardziej. To milo ze nie jestem w tej opinii odosobniony. Tez uwazam ze warto ten album przypominac.

[agrypa]

23 marca premiera nowej [siodmej] plyty Seasick Steve'a. Steve mowi ze bedzie to nareszcie to co sobie wymarzyl. Jest autorem wszystkich kawalkow a takze producentem plyty. Cala plyta zostala nagrana w pelniacym role salonu frontowym pokoju jego malej farmy. Gra tu z nim jego wieloletni muzyczny partner, perkusista Dan Magnusson, ale sa tez goscie. W dwoch kawalkach uslyszymy slide Luthera Dickinsona z Missisippi All Stars, a w otwierajacym plyte songu "Summertime Boy" zabrzmia skrzypce Georginy Leach i drumla Bena Millera.
Steve "Przez caly czas nagrania siedzielismy sobie z Danem, popijali i radosnie grali. Jednak dokladnie wiedzielismy czego chcemy i osiagnelismy to"

[agrypa]

Miejscami dosc interesujaca plyta......chociaz to nie mister Arnold jest jej mocna strona.

https://www.youtube.com/watch?v=YHuHkUAXBfw

https://www.youtube.com/watch?v=qQOoKg3ChrA

[agrypa]

https://www.youtube.com/watch?v=7fdqF4XIUsE

[Electric Muddy]

Płyta, na której w rolach głównych wystąpili Tampa Red na gitarze (czasem także na kazoo) i Big Maceo na pianinie. Tampa Red jest oryginalnym wykonawcą standardu "It Hurts Me Too", natomiast Big Maceo jest oryginalnym wykonawcą standardu "Worried Life Blues", ale to tylko jako ciekawostka o której nie każdy wie, gdyż ani jednego, ani drugiego z tych utworów nie ma na płycie. Utwory, które znajdują się na tej płycie zostały nagrane w latach 1941-1946, część utworów została zaśpiewana przez T. Red'a a część przez Big Maceo, są tutaj zarówno utwory w nagraniu, których uczestniczyli tylko ci dwaj muzycy, jak i nagrania, w których towarzyszyli im inni muzycy. Nagrania oczywiście brzmią nieco archaicznie, ale płyta warta polecenia.

1. I Got A Right To Be Blue
2. She's Love Crazy
3. So Long Baby
4. You'd Better Be Ready To Go
5. Can't You Read
6. No Baby No
7. It's All Up To You
8. Poor Kelly Blues
9. Gin Head Woman
10. Don't Jive It Mama
11. Anytime For You
12. I Ain't For It
13. Kid Man Blues
14. I Can't Get Along Without You
15. Give Me Mine Now
16. Come On Home
17. I Oughta Bite You
18. Corrine Blues
19. Winter Time Blues
20. Play Proof Woman
21. Won't Be A Fool No More
22. Big Road Blues
23. Let's Try It Again
24. Please Be Careful

[Electric Muddy]

Bardzo lubię tą płytę. Płyta doczekała się kilku reedycji, między innymi w 2001 - wzbogacona trzema dodatkowymi utworami, (które są chyba odrzutami z sesji) i nie do końca przemyślanej z 2013 roku, bo z opisu wynika, że na płycie powinny się znaleźć wcześniej wymienione bonusy i utwory live, ale pomysłodawcy zapomnieli, że pojemność płyty CD jest ograniczona, w wyniku czego na płycie nie ma bonusów z 2001 roku, niestety "zapomniano" usunąć naklejkę, która wprowadza ludzi w błąd co jest bardzo nieeleganckie.

1. Wait On Time
2. Scratch My Back
3. Rich Woman
4. Full-time Lover
5. Pocket Rocket
6. She's Tuff
7. Marked Deck
8. Walkin' to My Baby
9. Rock With Me
10. C-boy's Blues
11. Let Me In

12. Look Whatcha Done (Bonus Track, reedycja 2001)
13. Please Don't Lie to Me (Bonus Track, reedycja 2001)
14. Things I Forgot to Do (Bonus Track, reedycja 2001)

12. Scratch My Back (Bonus Track, reedycja 2013) - Live
13. She's Tough (Bonus Track, reedycja 2013) - Live
14. Full-Time Lover (Bonus Track, reedycja 2013) - Live
15. Feelin' Good (Bonus Track, reedycja 2013) - Live
16. Wait On Time (Bonus Track, reedycja 2013) - Live
17. Pocket Rocket (Bonus Track, reedycja 2013) - Live
18. Wait On Time (Bonus Track, reedycja 2013) - Live


Full-Time Lover
C-Boy's Blues

[rocken]

[...]Bardzo lubię tą płytę.[...]

Ja do "Tuff Enuff" chyba wszystko lubię.

Jeśli interesują kogoś płyty pełne bluesa, polecam przyjrzeć się wydawnictwom z Fedora Records. Jak dotąd z katalogu tej firmy miałem chyba tylko dwie płyty (Tommy Bankhead „Message to St Louis” i „Please Accept My Love”), a że zrobiły na mnie bardzo pozytywne wrażenie, postanowiłem trochę w ciemno „zainwestować” w kilku muzyków wydanych przez Fedore. Poza Big Jack Johnson’em, którego kojarzę z filmu „Deep Blues” pozostali byli dla mnie raczej nieznani. Ale się nie zawiodłem, szczególnie podobają mi się dwie płyty na których gra Hosea Leavy. „You Gotta Move” oraz firmowane przez Harmonica Slim i Hosea Leavy “Cold Tacos and Warm Beer”.

ps. Od jakiegoś czasu dysponuje w przystępnych cenach (większość po 25zł) dość bogatą ofertą płyt z katalogu firmy Fedora Records jeden ze sprzedawców popularnego serwisu aukcyjnego.

Hosea Leavy „You Gotta Move”
https://www.youtube.com/watch?v=dsGRIVKxwQA

Harmonica Slim&Hosea Leavy “Back Door Man”
https://www.youtube.com/watch?v=Bs9fmcZneeE

Hosea Leavy „You Gotta Move”


Harmonica Slim&Hosea Leavy “Cold Tacos and Warm Beer”

[RafałS]

Jeśli interesują kogoś płyty pełne bluesa, polecam przyjrzeć się wydawnictwom z Fedora Records.

A jak oceniasz ich produkty od strony dźwiękowej i poligraficznej? Bo mnie odrzucają ich okładki, które wyglądają, jak zrobione przez ośmiolatka i boję się, czy podobny dzieciak nie stał za konsoletą przy nagrywaniu.

[rocken]

A jak oceniasz ich produkty od strony dźwiękowej i poligraficznej? Bo mnie odrzucają ich okładki, które wyglądają, jak zrobione przez ośmiolatka i boję się, czy podobny dzieciak nie stał za konsoletą przy nagrywaniu.

Co do poligrafii, to w kwestii okładek nie demonizowałbym, różnie to bywa i u bardzo uznanych wykonawców bluesowych. Bardziej mi się rzuca w oczy poligrafia na samej płycie CD, tu faktycznie wygląda to tak jakby ktoś produkował na domowej drukarce.

Natomiast, jeśli chodzi o realizacji dźwiękową to jest to w konwencji, która chyba odchodzi niestety do lamusa. Z płyt, które posiadam to głównie wykonawcy w stylistyce grania juke jonit’owego. Moim zdaniem nagrania krzywdy im nie robią, bo raczej pod względem realizacji słychać, że chodziło o oddanie klimatu kameralnego jamowania z pogłosami i dynamiką na niezłym poziomie. Z jakością brzmień poszczególnych instrumentów można w kilku przypadkach trochę wybrzydzać, ale moim zdaniem w tej kwestii trzeba brać pod uwagę "ludyczność" większości muzyków spod tej marki wydawniczej.
Chyba tylko na płycie Harmonica Slim&Hosea Leacy w dwóch utworach dodane są cyfrowe trzaski mające stylizować nagrania na archeo, co akurat zupełnie mi nie przypadło do gustu.

Z takim klasycznym r’n’b składem i graniem, które bardzo mi się podoba, są obie płyty Tommy Bankhead’a które wymieniłem wcześniej. Brzmi to fajnie, a pogłosy dają wrażenia jakby kapela grała w pomieszczeniu, w którym słuchamy. Ale nie jest też aż tak dobrze jak np. w nagraniach Peder Af Ugglas’a.

[RafałS]

Dzięki. Kusiły mnie dwie płyty Arthura Willimasa, bo mam jego trzecią (Midnight Blue, nagraną dla wytwórni Rooster / CRS) i bardzo ją lubię. Ale jak widzę coś takiego, jak niżej, to się trochę zniechęcam.

[rocken]

"You Can't Judge A Book By It's Cover"

Albumy z Fedora Records to głównie końcówka lat 90. Widać muzycy bluesowi wówczas wdrażali i zaznajamiali się z oprogramowaniem graficznym i obsługą personal computer.

Clapton w XXI wieku dużo większego szału nie robi.

[agrypa]

Deborah Coleman



Ruf Records 2000 rok

https://www.youtube.com/watch?v=83UYwdiqpZY

https://www.youtube.com/watch?v=1zSr78QKCRo


Blind Pig Records 2001 rok

https://www.youtube.com/watch?v=fG04haGY37U

https://www.youtube.com/watch?v=pXfmCxwvrhI

Dla mnie ta od mister Rufa zdecydowanie lepsza. Goruje i "repertuarem" i poziomem nagrania.

[rocken]

[...]Poza Big Jack Johnson’em, którego kojarzę z filmu „Deep Blues” pozostali byli dla mnie raczej nieznani.[...]

Małe sprostowanie. Wydawcą płyty Big Jack Johnsona jest Earwig, a nie Fedora. Trochę się rozpędziłem, bo było od tego samego sprzedawcy.

[Robert007Lenert]

Wlasnie sobie slucham

Mam ta plyte od lat i nadal lubie czasem do niej wrocic. To koncert z klubu Troubadur w Los Angeles w marcu 1970 roku. Graja: Paul Butterfield- harmonica, vocal, piano.Gene Dinwiddie- soprano & tenor sax, vocal. Rod Hicks- bass, vocal. Trevor Lawrence- baritone sax, vocal. Ralph Wash- guitar. Steve Madaio- trumpet, vocal. Ted Harris- keyboards. George Davidson- drums.

Znalazlem cala na youtubie Posluchajcie. Mysle ze naprawde "warta grzechu"

https://www.youtube.com/watch?v=kvmk86uvyfM

Zgadzam sie. Świetny koncert. Mam go na winylu /pierwsze wydanie/ i to jeszcze bardziej dodaje uroku tej muzyce.

[Robert007Lenert]

Deborah Coleman



Ruf Records 2000 rok

https://www.youtube.com/watch?v=83UYwdiqpZY

https://www.youtube.com/watch?v=1zSr78QKCRo


Blind Pig Records 2001 rok

https://www.youtube.com/watch?v=fG04haGY37U

https://www.youtube.com/watch?v=pXfmCxwvrhI

Dla mnie ta od mister Rufa zdecydowanie lepsza. Goruje i "repertuarem" i poziomem nagrania.

I w tym przypadku pełna zgoda. Ten album dla "Ślepej Świnki" jest troche nijaki. Natomiast ten dla Rufa uwazam za fantastyczny.

[agrypa]

Ten album dla "Ślepej Świnki" jest troche nijaki. Natomiast ten dla Rufa uwazam za fantastyczny.

Fajnie znowu spotkac Cie na forum Piszesz "Świetny koncert. Mam go na winylu /pierwsze wydanie/ i to jeszcze bardziej dodaje uroku tej muzyce."
A ja wlasnie, po raz kolejny w moim zyciorysie, zrezygnowalem z winyli. Pozbylem sie nawet gramofonu. Czarne plyty porozdawalem. Zostawilem tylko jedna, ktora jest bardzo cenna pamiatka.("Gwigwi Mrwebi z Chrisem McGregorem) Pozbylem sie nawet pierwszego wydania Rolling Stones "Beggars Banquet" Decca 1968, co jednego z moich kumpli zgorszylo niepomiernie. Pewnie dla tego ze nie do niego trafilo

[agrypa]

Po smierci Magic Slima (Morrisa Holta) jego syn przejal "dowodzenie" w The Teardrops.

https://www.youtube.com/watch?v=lgCSqkpe-O8

https://www.youtube.com/watch?v=E7nt2I4CvTE

Dla porownania

https://www.youtube.com/watch?v=gxH6qELjEEQ

https://www.youtube.com/watch?v=3irIosKKuHg

http://images67.fotosik.pl/508/e13f8da7ca8e4292med.jpg

"Niewielu juz takich jak on"

[Dziadek Władek]

[...]

Kliknij obrazek, aby powiększyć

"Niewielu juz takich jak on"

Nasze pokolenie... już wymierające...

[Electric Muddy]

Płyta, którą Shawn Holt nagrał z Teardrops, podoba mi się, aczkolwiek wszelkie porównania z Magic Slimem, Shawnowi nie będą pomagały w karierze, tak więc jeśli chce zrobić taką karierę jak np. Lurrie Bell to powinien starać się odcinać od porównań z dużo sławniejszym ojcem, tym bardziej, że brzmienie jest trochę inne, a co za tym idzie ma szansę dotrzeć do trochę innej grupy odbiorców niż Magic, bo są to podobne "potrawy", tylko przyprawione trochę bardziej na ostro.

Natomiast trochę inaczej patrzę na porównania innego "Son of the Blues" ze swoim sławnym ojcem, a mianowicie Mud Morganfielda, w jego przypadku porównywania ze sławnym ojcem bardziej mu chyba pomagają niż przeszkadzają co absolutnie nie jest zarzutem z mojej strony dla Mud'a, uważam, że bardziej fajnie, że śpiewa piosenki Muddy Watersa, bo obecnie nikt inny lepiej tego nie zrobi.
Warto odnotować, że Mud oprócz wydanej w tym roku płyty, poświęconej Watersowi i koncertówki z Dirty Aces (była niedawno prezentowana w Maniaku), nagrał dwie bardzo dobre studyjne płyty.


Satisfied



Son of the Seventh Son
Catfishing

[rocken]

Płyta, którą Shawn Holt nagrał z Teardrops, podoba mi się, aczkolwiek wszelkie porównania z Magic Slimem, Shawnowi nie będą pomagały w karierze, tak więc jeśli chce zrobić taką karierę jak np. Lurrie Bell to powinien starać się odcinać od porównań z dużo sławniejszym ojcem, tym bardziej, że brzmienie jest trochę inne, a co za tym idzie ma szansę dotrzeć do trochę innej grupy odbiorców niż Magic, bo są to podobne "potrawy", tylko przyprawione trochę bardziej na ostro.

Nagrania jak i koncert na Rawie utwierdziły mnie w przekonaniu, że to zupełnie inna para kaloszy. Shawn Holt przypomina mi trochę syna Luthera Allisona, Bernarda, który również wyraźnie ciąży w swojej twórczości w stronę rockowego grania.

PS. A Mud M. faktycznie, w roli "żywego pomnika" jest bardzo ok, i chyba lepiej sprawdza się w tej roli niż jego brat Big Bill M.

[Electric Muddy]

Diunna Greenleaf z zespołem Blue Mercy do tej pory nagrała trzy płyty, w tym jedną koncertową. Bardzo udane jest debiutanckie wydawnictwo, które zawiera również dodatkową płytę, na którą zostały nagrane jamy poświęcone mistrzom gatunku. Jam poświęcony jednemu z mistrzów gatunku jest również na pierwszej płycie.



1. The Backdoor Man
2. Possession Over Judgement Day
3. The Very Thought of You
4. Little Red Rooster
5. Love Treasure
6. Tribute to John Lee Hooker
7. A Change is Gonna Come
8. Lonley Man Blues
9. Beams of Heaven
10. Resolutions
11. Members Only
12. Shake A Hand
13. Just Before Dawn

z pierwszej płyty:
Tribute to John Lee Hooker
Resolutions

i z drugiej płyty:
Tribute to Muddy Waters

[agrypa]

Tribute to Muddy Waters

Dzieki Mysle ze mogla by Ci sie spodobac ta, zeszloroczna produkcja.


Harmonijka Wilsona bardzo interesujaca. Pozostalym muzykom towarzyszacym panu Morganfieldowi tez nic nie mozna zarzucic. Moim zdaniem bardzo zasluguje na uwage pianista Barrelhouse Chuck.

https://www.youtube.com/watch?v=PgTI5u7V8Wk

https://www.youtube.com/watch?v=iXy1Qjy-_Dc

[rocken]

Tribute to Muddy Waters

Dzieki Mysle ze mogla by Ci sie spodobac ta, zeszloroczna produkcja.

Electric Muddy, chyba dość dobrze zna tę płytę.
viewtopic.php?f=94&t=23611&p=773511&hilit=for+pops#p773511
W kilku innych tematach z tego co kojarzę też wypowiadał się bardzo pochlebnie o tym wydawnictwie.

Ja trochę żałuję, że nie udało mi się dotrzeć na Olsztyńskie Noce Bluesowe, gdzie w zeszłym roku można było posłuchać Diunn Greenleaf i Mud M.. Po za Jesienią w Białymstoku jak dla mnie chyba najciekawiej obsadzony zeszłoroczny festiwal bluesowy. Dobrze, że karnety tanie to przynajmniej wiele nie straciłem na niewykorzystanych biletach.

Z drugiej płyty studyjnej Diunn Greenleaf gdzie jest sporo ciekawych gości podoba mi się szczególnie balladka wykonana w duecie z Bob Margolinem. Lubię takie duety gitary z damskim wokalem w tym klimacie. "'Cause I'm a Soldier" też jest niezłe.

"Growing Up and Growing Old"
https://www.youtube.com/watch?v=Ua_jlSoB8xk

W temacie z płytami pełnymi bluesa ostatnio słucham sporo Freddie Kinga, bo jakoś nigdy mi z tym Królem nie było po drodze, więc nadrabiam zaległości. Z tego co mam najbardziej podobają mi się płyty "Texas Cannonball" i "Getting Ready... (World)".


Kliknij obrazek, aby powiększyć


Kliknij obrazek, aby powiększyć