Okolice Bluesa

Bardzo interesujace wydawnictwo. Box zawiera trzy CD:
1 Good morning blues- At the beginning
2 Midnight special
3 Leaving blues.-Towards the end.
83 utwory ukazujace caloksztalt tworczosci mistrza.
Ponadto DVD zawierajace wypowiedzi muzykologow i bardzo ciekawe fotografie Huddiego Ledbettera. Jest tez bardzo ladnie wydana "ksiazeczka"
Ten godny polecenia box jest jednym z serii bluesowych boxow wydawnictwa "Proper Records"
Dzieki Korze i zakladce o plytach ktorych sluchamy dowiedzialem sie ze Blind Willie McTell po wojnie tez nagrywal. Nawet udalo mi sie cos znalezc A informacje w tamtej zakladce sa ulotne. Pomyslalem ze warto czasem polecic jakies ciekawe bluesowe wydawnictwo. Zapraszam.

Wlasnie ta ostatnia plyte dzieki polaczonym "silom" informacji Twojej i Andrzeja udalo mi sie kupic.

To tak troche dla tych ktorzy zaczynaja przygode z "dobrym, starym" bluesem.

To jedna z najwazniejszych plyt w historii bluesowej fonografii. Mister Devil jest niesmiertelny a jego kompozycje beda grane zawsze. U mnie godnie kroluje wsrod plyt, aczkolwiek slucham jej juz nie czesto. Poznawac mistrza mozna w innych, latwiejszych do przyswojenia wykonaniach. Proponuje to:


Bardzo ciekawe, dobrze zagrane kompozycje Johnsona. Mozna sie zasluchac
Albo to:



Trzy plyty. Dwie to muzyka Pana Diabla grana przez Petera Greena ktoremu towarzyszy grupa swietnych muzykow. Trzecia to sam Robert Johnson. Ciekawie porownac. Oczywiscie dla blues-maniakow nic tu nowego, ale jezeli ktos zaczyna szukac bluesa....

Kocham harmonijke. Jezeli ta zakladka pozyje troche, zapewne was paroma "harpowymi" plytkami obdarze. Na poczatek kawalek historii.


Lata 20-ste, 30-ste. "Kurczak" Wilson, Lee Brown i wielu innych zapomnianych. Takie to bylo prosciutkie, a tak piekne. Andrzeju to zakladka o plytach. Kora o plytach opowiada.

Pięknie zagrał Johnsona również Romek Puchowski na płycie Simply
Zbyszku - słyszałeś?
Jeśli nie, podaj adres - wyślę

Skoro jesteśmy też w temacie " łatwiejszego przyswajania", to jeżeli komuś przeszkadza trzeszczące i kiepskie brzmienie starych nagrań, może sięgnąć po "nowość"

JOHNNY SHINES: TRADITIONAL DELTA BLUES




Mistrzostwo stylu w znakomitej jakości. Dokonania raczej niedocenianego Shinesa są znakomite. Na płycie ukazuje cały swój gitarowy kunszt, i przepiękny głos ( moim zdaniem chyba najpiękniejszy w kręgu tradycyjnego bluesa ). Grywał z najlepszymi, swego czasu podróżował też z Johnsonem. Nie jest jednak żadnym uczniem czy powielaczem ma swój własny niepowtarzalny styl. Płyta jak nazwa wskazuje jest zdecydowanie tradycyjna. Wszelacy ortodoksi będą zachwyceni, dla nowych słuchaczy będzie to wspaniały początek - łatwiejszy w odbiorze niż przedwojenne nagrania, dla gitarzystów niezła szkoła.

______

Agrypa, Kora wspomnieli też o Blind Wille McTell

o którym sam Dylan śpiewał:
And I know no one can sing the blues
Like Blind Willie McTell

Płyta "Last Session" jest fenomenalna. Najbardziej chyba z racji stylu jego śpiewu i genialnych tekstów Jakość jest znakomita.

He said a married man's a fool to think that his wife love nobody else but him


Kiedy zaczyna się słuchać starych bluesmanów to myślę ze warto sięgać po nowsze nagrania. Nie ustępują one często tym przedwojennym a łatwiej się tego słucha. Oczywiście nie zawszę się da znaleźć coś nowego. Idąc dalej z "nowościami" warto się przyjrzeć David Honeyboy Edwardsowi . Tutaj mały cały przedział od lat 40-tych do dziś

...

A ten Pan nadal gra i najnowszej plyty slucha sie z radoscia. Skad ci bluesmani czerpia tyle energii

Plyta z 2009 roku. Wysmienita i doceniona

Barrrrdzo dobra plyta.
A ten pan to jeden z moich najulubienszych.



Tez fajne.


Troche do posluchania na dole strony.

Wytwornia "Alligator records" wydala serie plyt "Crucial Blues" Plytki to jakby mala muzyczna historia bluesa. Sa bardzo rozsadnie pomyslane i bardzo niedrogie. [Nie wiem jak z ich dostepnoscia w Polsce.] Seria wyglada tak;









Duzo kawalkow powtarza mi sie na albumach poszczegolnych wykonawcow, ale bardzo lubie ta serie.

Przepiekna plyta. Duzym plusem jest tez mistrzowski fortepian Paula White'a. Wszystkie plyty Luthera Allisona sa swietne.

Jeszcze jeden fajny "Aligator" Czterech mistrzow harpuje sobie razem. Rozne harmonijki, rozne style. Do tego panowie ciekawie spiewaja[cala czworka]. Pozostali muzycy; piano, bas, gitara, perkusja, towarzysza bardzo gustownie.

Ciekawa płyta . Ja ją porównuję do drużyny Real Madryt
- sami mistrzowie, każdy chce pokazać klasę jakę reprezentuje i w efekcie tego,
ma miejsce - " przerost formy nad treścią "
Każdy z nich, z osobna jest fenomenalnym zjawiskiem, razem ...

Ale to tylko moje zdanie ( każdego z nich, oprócz Brancha, kocham bezwzględnie )

A Brancha czemu nie kochasz?

Jego lubię no nie mogę wszystkich kochać

szczerze - odstaje od tej trójki i to zdecydowanie
No ale to oni byli mistrzami, on uczniem i wielki + dla Brancha,ze został tam zaproszony, bo widocznie miał w sobie wielki potencjał...który oni zauważyli i docenili - to wielkie wyróżnienie dla Billy'ego .
Teraz, jest starszy, teraz jest mistrzem, wtedy ....w 1990r. miał silną konkurencję

Kora, masz racje. Nie ma harmonijkowych "perelek" Spodziewalem sie cudow, a jest bardzo zwyczajnie. No i harmonijki zamalo. Ale mimo to plyta warta poznania. Jest zwyczajnie dobra. Ale, wlasnie zwyczajnie.

Dokładnie jak z Real Madryt - duże oczekiwania, a bramek brak

No ale to jest "perełka " płytowa - pojedynek gigantów, tylko,ze tam , moim zdaniem nikt nie wygrał

Historia "grania rurka" na dwoch CD. 24 gitarzystow od Charleya Pattona po Elmorea Jamesa. No i kawal bluesa

"Mlodsze" oblicze bluesa. Koko Taylor, Shemekia Copeland, Junior Wells ale i Johnny Winter i Hound Dog Taylor i wielu "wspanialych" Utwory z 30 plyt i 30 lat na dwoch CD.

Ostatnie dwa bluesy [jeden bonusowy] pochodza z tej plyty.


Duzo potrafi ten pan zrobic z gitara, ale potrafi tez zagrac niezly kawal bluesa na dwoch akordach. Bardzo ciekawy wokal. Ja lubie ta plyte.