Okolice Bluesa

Dobrze Wojtku ze powtarzasz te historie. Stare zakladki "umieraja".
Jarek. To tez fajna anegdota.

Jeden z pozniejszych wielkich pianistow bluesa spedzil dziecinstwo w bardzo ubogim srodowisku. Jedynym instrumentem jaki mogl zobaczyc bylo koscielne pianino pastora. Gdy , wtedy siedmiolatek, podszedl do instrumentu z ogromnym zapalem , pastor, rozczulony, obiecal ze pozwoli mu zawsze po mszy "pobrzdakac"
Do kosciola bylo daleko. Byly to coniedzielne rodzinne wyprawy. Malec znalazl sposob by uczyc sie w tygodniu. Zaciagnal do kosciola ogromne kartonowe pudlo i starannie przerysowal na nim klawiature. Tak cwiczyl przez caly tydzien a efekty sprawdzal na glosnym instrumencie w niedziele. Opowiadal pozniej ze gdy dotykal tekturowych "klawiszy" slyszal dzwieki. Tak nauczyl sie grac jeden z najwiekszych pianistow w historji bluesa. Konkursiki sa takie popularne. To ja sobie tu zrobilem maly konkursik. Kto to byl?

Sunnyland Slim. Ten slawetny box [pudlo] jest dla wielu dziennikarzy ciekawszym tematem niz sam Slim. Wrrr.
Wybacz Kora. mialem nadzieje ze ktos sie jeszcze z ankiety wynurzy.

Kiedy Keith Richards usłyszał pierwszy raz Roberta Johnsona (chyba u Erica Claptona, ale tego nie jestem pewien) zapytał "Kto to gra? ", kiedy usłyszał, że Robert Johnson powiedział "Aha... a kto gra na drugiej gitarze?"

Podobno kiedyś zadano pytanie Hendrixowi jak to jest być najlepszym gitarzystą na świecie, odpowiedź brzmiała " Nie wiem, proszę zapytać Rory'ego Gallaghera" [/list]

Pierwsze spotkanie mlodego Hendrixa z Little Richardem. Little Richard chcial uslyszec gitare Hendrixa. Po przesluchaniu jeden ze "sprzetowcow" Richarda powiedzial-"ten chlopak nigdy gitarzysta nie bedzie". Little Richard odpowiedzial
- Ten chlopak jest lepszym muzykiem ode mnie.

Agrypo, dzięki !!!!!!!!!!!!!!!!
Nawet nie wiesz jak przy Twoich opowiastkach się odstresowuje .
Wielki ukłon dla Twej wiedzy !!!! oraz chęci jej ciągłego poznania i przekazania jej nam !

Agrypo, jak masz na imię ? jakoś tak wolałabym po imieniu a nie ....

[quote="kora_"]
Kasiu nasz Agrypa to Zbyszek, już gdzieś pisałem

no ja wiem !!! ale czasami tak oficialnie jest lepiej ...


Zbyszku - pokłony .

Co do Louisa Armstronga...
Nie słyszałam, żeby on był kiedykolwiek był w sierocińcu. W tej książce, o której wspominaliście pisze, że babka posłała go do szkoły (wg wikipedii: Fisk School for Boys). Potem trafił do poprawczaka i tam zaczął grać na kornecie (Wydaje mi się, że saxofony nie były jeszcze wtedy popularne), później przerzucił się na trąbkę. Jeśli chodzi o granie na statku to jedynym problemem jaki opisał było to, że nie potrafił grać z nut, ale z pomocą któregoś z kolegów z zespołu szybko to nadrobił.

super zakładka!
pozdrawiam

Trochę nie na temat, bo muzyk raczej niebluesowy, ale w końcu to forum "okolice" - to może i Beatelsi się zmieszczą... a dokładniej John Lennon. Otóż kiedy zaczynał swoją przygodę z muzyką, jego ciotka, która go wychowywała, powiedziała mu kiedyś: "no już sobie graj na tej gitarze, skoro musisz, ale pamiętaj, że rodziny tym nie wyżywisz". Po latach Lennon kazał to zdanie wypisać nad głównym wejściem do willi, którą sprezentował ciotce....