Moje subiektywne podsumowanie roku 2009

[karambol]

Rok 2009 się zakończył. Pewnie za chwilę pojawią się różne podsumowania jaki to on był? co przyniósł dobrego? a co złego a może czego nie przyniósł a powinien był. Z racji miejsca chciałbym dokonać subiektywnego podsumowania roku 2009 w kategorii polski blues albo blues w Polsce (niepotrzebne skreślić). Nie jestem dziennikarzem tzw. mediów publicznych więc nie muszę być obiektywny. Będę do bólu subiektywny.
Jaki był ten rok dla polskiego bluesa? Jednym zdaniem odpowiadając - średni. To znaczy bez specjalnych uniesień ani bez spektakularnych porażek.
Goście
Już pewnie zdążyliśmy się przyzwyczaić że Polska nie jest zadupiem stąd bez specjalnych emocji przyjmujemy wizyty gwiazd i tych większych i tych mniejszych. To miłe, że na ich trasie znajdują się polskie miasta i miasteczka. Czy ten rok był pod tym względem jakiś specjalny? Pewnie nie. Tych zupełnie najjaśniejszych gwiazd zabrakło ale nie ma co narzekać – Rod Piazza, Otis Clay, Joe Bonamassa, Ten Years After, Boo Boo Davies, The Fabulous Thunderbirds, Magic Slim, Johny Winter i wielu wielu innych.
Jednym zdaniem – dobrze.
Festiwale
Fajnie, że festiwali bluesowych mamy całkiem sporo. Może nie jest to jeszcze aż tak popularne jak choćby gale boksu zawodowego, które stają się punktem honoru każdego miasta, ale pod tym względem nie ma co narzekać. Numer jeden i to od pierwszej swojej edycji ma u mnie Suwałki Blues Festiwal. Fantastyczna organizacja, wyjątkowi wykonawcy, niesamowity klimat, życzliwość miejscowych. Ba nawet przychylność niebios - podczas obu edycji zaraz następnego dnia po zakończeniu festiwalu padało a w trakcie piękna słoneczna pogoda. Kiedy tylko pomyślę o Suwałki Blues Festiwal robi mi się ciepło koło serca, kto był ten wie co mam na myśli. Serdecznie życzę Bogdanowi Topolskiemu aby jego plany i zamierzenia co do edycji festiwalu w roku 2010 się spełniły (a znam je z pierwszej ręki) bo wtedy i ja i wielu innych bluesfanów będzie baardzo zadowolonych. Podobnie ciepło koło serca robi mi się na wspomnienie ostatniej czyli 25 Jesieni z Bluesem. Festiwal ten ma u mnie specjalne miejsce i poważanie ale tegoroczna edycja była zdecydowanie bardzo, bardzo udana. Na tegorocznym Siemiatycze Blues Festiwal królowa polskiej wokalistyki bluesowej - Karolina Cygonek pokazała swoje fantastyczne oblicze. Widziałem i słyszałem ją wcześniej w zamkniętych salach a tym razem na otwartym powietrzu jej głos poleciał daleko w świat ponad wodami zalewu.
Nie wiem na ile warszawski „Blues-Rock-Jazz Festival” ma szansę być imprezą cykliczną ale ta pierwsza edycja była wyjątkowo udana.
Inne festiwale znam raczej z opisów naocznych świadków lub relacji prasowych ale też towarzyszyły im pozytywne opinie.
Jednym zdaniem – bardzo dobrze
Płyty
Z mojego, dość pobieżnego zestawienia wynika, że w minionym roku na rynku ukazało się ok. 20 płyt wykonawców bluesowych. Jakoś tak się wyjątkowo w tym roku zawziąłem w sobie, że zdecydowaną większość tych płyt zakupiłem i powielokroć przesłuchałem. Niestety nie jest najlepiej. Nie było specjalnych, pozytywnych zaskoczeń ani uniesień. Średniactwo, przewidywalność i „zgrzebność” edytorska to chyba najlepsze określenia.
Z podobną skrupulatnością podszedłem w tym roku do polskich płyt z kręgów rocka progresywnego. Porównanie z płytami bluesowymi wypadło niestety na niekorzyść tychże i to w każdej konkurencji – produkcja, oprawa edytorska. Może skala porównawcza była zbyt wyśrubowana ponieważ rok 2009 w rocku progresywnym był wyjątkowo udany. Riverside, Indukti, Osada Vida, Votum, Animations, Pinkroom, Moonrise, Satellite i wiele wiele innych zespołów wydało fantastyczne płyty.
Do moich ulubionych bluesowych płyt roku 2009 należą : Jerry’s Hole Band – „Brudna miłość”, Outsider Blues – „Outsider Blues”, Hard Times – „Hard Times”, Polish Blues Session, Antologia Polskiego Bluesa cz 2.
Jednym zdaniem – słabo
Odkrycia
Z tym to zupełnie słabo. Jedyne co mi przychodzi do głowy to Przytuła-Kruk oraz zwycięscy Rawy Blues czyli Gosia Werbińska – Błażej Pawlina oraz nasz podlaski FBI Blues Band.
Jednym zdaniem – słabo.
Zawód
JJBand . Uwielbiam ten zespół i uważam że jest to najlepsza nasza elektryczna formacja i szkoda wielka, że od lat nie wydali płyty z premierowym repertuarem. Na koncertach w 2008 roku osobiście słyszałem, że lada tydzień ma się pojawić taka czy inna ich płyta i co? i nic – cisza. Serce mi się kraje jak widzę, że ten zespół nie wykorzystuje swojej szansy i chyba rozmienia się na drobne.
Osobowość roku
Łukasz Wiśniewski po trzykroć Łukasz Wiśniewski. Miałem to szczęście i radość, że w minionym roku widziałem i słyszałem go kilka razy i to w różnych wcieleniach. Oczywiście czyste „Blue Machine” ale i „Blue Machine” z Tomkiem Kamińskim, Limbo, Hard Times, Białostocka Szkoła Bluesa (czyli „Blue Machine” ze smakowitymi dodatkami - Bartek Łęczycki, Michał Kielak, Tomek Kamiński na harmonijkach i Marek Szerszyński na basie). Każde jego wcielenie to inna, piękna bajka. I to pod każdym oczywistym względem czyli jako wokalista, harmonijkarz i frontman ale również niedocenianym ale ważnym czyli konferansjer. Może ta ostatnia rola wydać się śmieszną i niemerytoryczną ale każdy uważny bywalec koncertów wie jak ważna ale i totalnie lekceważona jest ta rola.
Szkoda tylko, że póki co nie wszystkie wcielenia Łukasza doczekały się właściwego upamiętnienia w postaci płyt CD lub DVD.
Inne na plus
Z radością i zadowoleniem przyjmuję aktywność PSB. Dużo ciekawych inicjatyw (Polski Dzień Bluesa, Antologia Polskiego Bluesa, Bluesowe Fryderyki, Akademia Bluesa). Jak elitarna jest to instytucja przekonałem się na własnej skórze – zgłoszenie członkowskie wysłałem w październiku i jeszcze nie dostałem odpowiedzi.
Miałem chwilę zwątpienia ale mi przeszło – jednak „Twój Blues” dzielnie propaguje bluesa wśród polskiego społeczeństwa. Bardzo lubię zwłaszcza te długaśne, analityczne, pisane przez znawców-pasjonatów artykuły jak choćby z ostatniego numeru ten o Millerze Andersonie + opis jego płyt które trzeba znać, czy też wyjątkowo długa i rzeczowa recenzja boxu Little Waltera. Moje zwątpienie wzięło się stąd, że lektura pisma „Teraz Rock” zajmuje mi dwa dni a pisma „Twój Blues” trzy godziny. Ale po przeczytaniu kwartalnika „Twój Blues” jest on cały pokreślony i zakreślony – zaznaczam w ten sposób nazwiska, płyty, utwory, fakty które warto zapamiętać - a „Teraz Rock” nie. A swoją droga co oni teraz nazywają rockiem to aż strach pomyśleć.
„Flower Records” dzielnie wydaje płyty. Nie wiem jak na tym wychodzą finansowo ale skoro firma działa znaczy przynajmniej na koszty zarabiają.
Inne na minus
Czy kogoś to w ogóle interesuje? Obserwując wydarzenia bluesowe (koncerty, festiwale, wydawnictwa itp.) z mojego punktu widzenia, mam wrażenie , że zainteresowanie bluesem nie jest specjalnie duże i pomimo wielu inicjatyw wcale nie rośnie. Rok 2008 był w Białymstoku „Rokiem Bluesa” ani na imprezach związanych z tą okolicznością ani potem nie zauważyłem specjalnego zainteresowania. Oczywiście „Jesień z Bluesem”, „Zaduszki Bluesowe” ściągają nadkomplety ale pozostałe koncerty mocno słabo. Przykłady można mnożyć. Todd Wolfe za jedyne 20 zł a na sali kilkanaście osób, inne koncerty – na widowni rodzina i znajomi zespołu oraz ja. Nie sądzę aby w innych miastach było specjalnie lepiej.

[JazzyB]

[B&B]

[B&B]

[JazzyB]

[HIERONYMUS1893]

Karambolu posłuchaj trochę innej muzyki bo Ci się mózg zlasuje od tego samego. poza tym muzyka rozwinęła się bardzo od czasów The Fabulous Thunderbirds, Magic Slim, Johny Winter...

Pozdrawiam.

[B&B]

No jasne że muzyka się rozwinęła: hip-hop, techno, rap, new-age... Magic Slimy i Wintery to przeżytek

[Rafał Nitka Białek]

[JazzyB]

[Rafał Nitka Białek]

[Tomiszon]

Taka sugestia - jeśli już wyjaśniamy nieporozumienia (które są zjawiskiem na tym forum bardzo częstym), wyjaśniajmy je zupełnie, nie zostawiajmy niedopowiedzeń. Karambol napisał "Todd Wolfe za jedyne 20 zł a na sali kilkanaście osób, inne koncerty – na widowni rodzina i znajomi zespołu oraz ja." Czyli że na Toddzie Wolfe było osób trochę więcej niż rodzina i znajomi.

Rafał, rozwiewanie nieporozumień czy konfliktów nawet nie dotyczących nas samych bezpośrednio (choć tutaj to chyba nawet niezbyt poważna sprawa ) jest wydaje mi się odruchem dość zdrowym, sam też go mam i się często stosuję, ale lepiej przytoczyć i wyjaśnić tak żeby było wiadomo dokładnie o co chodzi i co kto źle zrozumiał niż zostawiać zagadki, bo to tylko stwarza okazje do kolejnych niejasności. I zaczyna się znowu pyskówa, najpierw "masz problem?" a potem będzie "chcesz się bić?" a stąd już niedaleko do "to może załatwimy sprawę na dworze?" (w alternatywnej wersji "na boisku" )

Mi się wydaje że te nieporozumienia najczęściej powoduje ograniczenie komunikatu do słowa pisanego, nie słysząc tonu głosu i nie widząc gestów możemy zinterpretować wiadomość na o wiele więcej sposobów i czasami nam się wybierze ten niewłaściwy, niefortunny. Najlepiej czytając wiadomość spójrzeć na nią kilka razy, z innych stron, może jednak autor miał coś innego na myśli.

Pozdrawiam i przepraszam za offtop i wcinę, ale nie lubię patrzeć jak się fajni ludzie z fajnymi ludźmi nieporozumiewają.

A osobiście chyba uważam że "All About the blues" i "Afrykański Śnieg" są the best 2009, ale prawda taka że z pozostałych bardzo mało przesłuchałem, więc guzik wiem.

Bardzo dziękuję za miłe słowa nt Przytuły&Mnie.

Dobranoc i dzień dobry

Tomek