Okolice Bluesa

Jest taki gosc nazywa sie Gary Primich.
I jest taka plyta "FC080 - Texas Harmonica Rumble Vol.1 ("Compilation live Austin") (1991) - LP/CD " .

Tam on gra taki kawalek "Sade".
i w zasadzie moglby juz nic wiecej nie zagrac a i tak dla mnie to apogeum sensownego grania i ...jest wielki bez mleka.

Jest taki blues na dwoch nogach - Peter "Madcat" Ruth.
Oprocz koncertowania z gitarzystka S.Kane i dzielalnosci koncertowej, chdzi po szpitalach i gra dla dzieci od czasu do czasu - sam , ale jak gra !.
Bral lekcje u Wielkiego Waltera "shakey" Hortona. Cena niewygorowana - butla gorzaly. Jak Horton widzial dno to lekcja sie konczyla. Tyle legenda.
A efekty sa w postaci np :"New Harmonica Boogie".
Rozne juz boogie slyszeliscie ale to jest COS. Perelka ta znajduje sie na plycie Madcat & Cane.

Madcat rowniez nie musi pic mleka

howgh

[quote=azazzello]i maly OT w ramach topicu
William Clarke na...gitarze:
http://www.youtube.com/watch?v=Clo6A2KxAh8[/quote]
Przyznam, ?e to du?o bardziej do mnie trafia. Jako? nie mog? za?apa? tego brzmienia (ca?o?ci) i u Williama Clarka i u Kima Wilsona. Dla mnie to co? nie tak z tym graniem jest. Cho? szanuj? ich, bo wiem, ?e s? dla niekt?rych idolami (wr?cz ).

Ot?? to. Ka?demu psuje co? innego. Ja na przyk?ad lubi? starocie, moje ostatnie odkrycie to Slim Harpo.

Czy do tego CD Portnoya jest ksi??ka?

james cotton nieco szybciej niz zazwyczaj

zw?rcie uwage na publik? - najpierw grzeczenie siedz?.... a w konc?wce )

http://www.youtube.com/watch?v=GZXMWklG ... ed&search=


kurcze a? sie chce w?asna harmonijke rzucic w k?t zagrac choc 3 sec z tego co on tutaj wyrabia to bedzie sukces 11 MOC MOC

Zapomnia?em ju? ?e taki w?tek na forum istnieje a traf chcia? ?e ostatnio s?uchaj?c na ?ywo pewnego harmonijkarza tak w?a?nie o tym kim? pomy?la?em - "gigant harmonijki" , "mocarz harmonijki". Mam tu na my?li Bartka ??czyckiego. Na festiwalu "Supraskie Spotkania z Bluesem" wyst?pi? zar?wno w swojej formacji "Obstawa Prezydenta" jak te? wspar? Hardworkers?w w dwu utworach. Zagra? bajecznie, dok?adnie wpasowuj?c si? w wymagania i dramaturgi? danego utworu. Kiedy gra? z Hardworkersami np. "Rugged roud" Robbena Forda by?a to prawie klasyczna jazzowa improwizacja pe?na niebywa?ej lekko?ci i zwiewno?ci ale zagrana mocno na "bluesowej mocno wysterowanej harmoszce". Do tej pory jazzowa harmonijka kojarzy?a mi si? z brzmieniem Tootsa Tielemansa a Bartek pokaza? jak mo?na inaczej zagra? jazzuj?ce frazy na tym ma?ym instrumencie. Szkoda ?e nie mam mo?liwo?ci pos?uchania Bartka w takim w?a?nie repertuarze (chocia? jak czytam w internecie udziela sie te? w pewnym jazzowym projekcie). W "Obstawie" z kolei by?y to mocne , zdecydowane , pe?nie niezwyk?ej witalno?ci d?wi?ki co w po??czeniu z nieprzeci?tnymi umiej?tno?ciami pozosta?ych muzyk?w zespo?u da?o wy?mienity efekt.

James Cotton
Charlie Musselwhite
George Smith
Sonny Boy I i II
no i Big Mama Thornton!

Pierwsza czwórka moich ulbionych harmonijkarzy wygląda tak;
1. Sonny Boy Williamson II
2. Junior Wells
3. Little Walter
4. James Cotton

Pozatym lubie jeszcze; S. Terrego, C. Musselwhite'a, J. Portnoy'a, G. Smitha, H. Slima i Hortona

Sonny Boy Williamson II

Big Walter Horton

To podstawa Do tego Carey Bell i James Cotton, i z klasycznych grajków mi wystarczy


Do Kima Wilsona nadal się nie przekonałem, ale Billa Clarke'a już lubię - gość po prostu dmucha, a nie kombinuje.

NIe przepadam za harmonijkarzami. Wiekszość tych, z którymi grywałem grała za dużo i niekoniecznie w tych momentach, co powinna. Nie ma dla mnie nic gorszego niż gdy zaśpiewam np.: "Wstałem dzisiaj rano" i dogrywam na gitarze coś, co w zamyśle ma sprawić wrażenie wypowiedzi "o tak, wstałem rano", a tu odzywa się harmonijkarz "nie, nie, nie - wcale nie wstałeś"! Zdaję sobie sprawę, ze jest to instrument, na którym trudno grać podkłady, ale przecież na wszystkim można, gdy się słucha innych! W pewnym zaprzyjaźnionym zespole grał harmonijkarz i po koncercie mówię do leadera - "fajnie zagrał", a on na to: "ale całą próbe pracowaliśmy, zeby za dużo nie grał".
Moje typy sa dwa:

Sonny Terry - zawsze pasuje i duuużo emocji (no i super wokal)
a z Polaków
Bartek Łęczycki - dla mnie prawdziwy artysta, bez porównamnia z nikim, niestety

zimny jak lód.