Okolice Bluesa

Ech.. zagrało by sie w Białymstoku...
Ja chciałem napisac jedna rzecz, o której juz Robert troche wspominał. Rozumiem problemy tych właścicieli knajp, bo kilku moich znajomych tez np. "padło" Ale często popełniają jeden podstawowy błąd. Darmowy koncert, to nie jest dobry pomysł. Niech chociac pare groszy kosztuje, jak to ma niby ograniczać (w co nie wierzę) ale niech kosztuje! My już chyba (jako państwo) ten taki okres "heroiczny" to mamy juz za sobą, a podejrzewam, że przy koncertach biletowanych frekwencja po prostu będzie większa. Poza tym biletowanie zmusi organizatora do porządnego rozreklamowania koncertu. No może faktycznie ten Białystok to jakas "pustynia bluesowa" ale troche nie wierzę. PORZĄDNIE przygotowany i rozreklamowany koncert to MUSI pójść! A nawet jak pierwsze dwa będą klapą (przy założeniu o tej pustyni) to trzeci MUSI wypalić! Cudów nie ma. Tylko czasy takiej bylejakości to juz chyba minęły. Czasy, gdy na grillu przy drodze można się było dorobić Merca. Tak organizowane koncerty, jak pisał Titto - plakat przy kiblu itd, to po prostu nie powinny sie udawać. To, że ludzie jeszcze myślą, że sie uda, to jest jakis relikt z przeszłosci. A zespoły tyz nie powinhny na takie warunki sie godzic, bo to psuje rynek.
Pozdrawiam

No tylko czy ten zbiornik jest pełen tej wody ? Sprawnie odgrywających standardy bluesowe to zgoda że jest tego coraz więcej.

Kto w przekroju 15-20 lat pojawił się na scenie muzycznej z polski rozpoznawalny nie tylko w środowisku bluesowym ? bez takich lokomotyw jakim była kiedyś grupa Dżem chyba ciężko o sukces komercyjny. Do dziś przypadkowo napotkanemu zadając pytanie aby wymienił polskich artystów bluesowych pada odpowiedź: Dżem, Nalepa, Irek Dudek, Nocna zmiana Bluesa, rzadziej już Kasa Chorych, a to przecież artyści można rzec weterani jak nie dinozaury sceny bluesowej.

Ostatnio myślałem że może Ścigani jakoś szerzej wypłyną no a teraz to chyba nadzieja w Gienku.

Trochę stanę tutaj Robert w opozycji z Twoim zdaniem nt. minimum socjalnego.

Moglibyśmy przyjąć, że mamy po prostu za mały rynek i nie ma w nim miejsca na życie z bluesa. Ot - grywa się go amatorsko co piątek po pracy, jak niegdysiejsi czarni pracownicy amerykańskich plantacji. Mieli o tyle łatwiej, że nie było gier komputerowych ani mp3 - więc muzyka na żywo była jedną z niewielu rozrywek, obok obmacywania panien w krzakach.

Zgodziłbym się na zamknięcie sprawy powyższym akapitem, gdyby nie oglądane na codzień "polskie" podejście do biznesu i wszelakiego działania. Jesteśmy pierwszym dorosłym pokoleniem żyjącym w kapitaliźmie. I nie nauczyliśmy się, że jeżeli sami czegoś nie zrobimy porządnie, to nikt za nas tego nie zrobi. Szef klubu nie wiesza plakatów? Możemy na niego ponarzekać na forum, ale lepiej zrobić to samemu. Nikt nie chce zainwestować w młodą kapelę? Rzucić fajki i uzbierać na studio i plakaty. Nie przychodzą na nasze koncerty? Nagrać na telefon nasz występ i zobaczyć jak to naprawdę wygląda. Nie płacą gaży? Grać za piwo albo za darmo. Dlatego, że to jest nasz i tylko nasz - muzyków interes, żeby nauczyć się grać! A z przykrością stwierdzam, że nie ma w Polsce zespołu, za którego koncert bym zapłacił, włącznie oczywiście z moim własnym.

Ten temat rozwinąłem trochę w wątku o spółdzielni.

Podsumowując: jak zauważył Paweł Stomma, czasy łatwego dorobienia są już dawno za nami. Jest ostra konkurencja, nie tyle nawet wśród samych muzyków, co ze strony innych form rozrywki. Nikt za nas nie uczyni naszej propozycji atrakcyjną. Obmacywanie panien zostało, ale oprócz gier komputerowych i mp3 jest jeszcze kino 5D. A rynek malutki i poziom słyszenia Kowalskiego - oj, mizerniutki.

Jeszcze na koniec polecę Wam film El Sistema - o szkołach muzycznych w Wenezueli i jaki jest efekt po 30 latach. Do takiego sukcesu potrzebny jest ktoś, kto mimo otoczenia potrafi schować własne ego do kieszeni i po prostu działa.