Okolice Bluesa

Bardzo ciekawa uwaga Robercie. Juz od paru lat spotykam sie ze zjawiskiem odchodzenia mlodych czarnych muzykow od bluesa. Oni przestaja go grac. Szukaja innych drog i czesto mowia o tym. Natomiast bialy blues ma sie dobrze Pojawiaja sie nowi, bardzo ciekawi muzycy[np. Oli Brown} Taki maly przykladzik. Czytalem kiedys ze w w USA, w pubach i knajpkach, gdzie dawniej krolowal czarny blues, slychac teraz czesciej inna muzyke. W brytyjskich pubach to nadal blues. Tak samo jak w Polsce, sporo ciekawych muzykow i nawet na ulicy czy w metrze mozna czegos bardzo ciekawego posluchac. W UK jest bardzo duza czarna spolecznosc, ale to biali graja bluesa.Przez kilka lat sluchania bluesa w pubach kilku miast, nie spotkalem nigdy czarnego bluesmana.

Mam wrażenie, że młodzi czarni robią teraz głównie rap. Ot wizerunek "murzyna z żelazem na klacie" staje się coraz bardziej popularny. Każdy młody czarny Amerykanin chce jeździć po świecie i "gadać przy bitach" o tym, jak to jego koledzy z Harlemu zastrzelili policjanta.

Trafiony Nina. Tu tez sporo rapuja. Kiedys jeden opowiadal przy bitach ze blues to muzyka przegranych, kasy z tego nie ma a dziewczyny sie nudza.

Na fali tych wszystkich wypowiedzi zastanawiam sie, czy "teoria" Zdzislawa Smektaly jest trafna i ... aktualna?

Blues to nie jest ozdrowieńczy sen sytego mężczyzny. To gorzka potrawa z wykpioną datą ważności. Ale ma w sobie więcej smaków niż jakikolwiek inny gatunek muzyczny. Blues to korzenie muzyki. Reszta to bluesa mniej lub bardziej pielęgnowane owoce. Blues nigdy nie zakrztusi się nicością. Zawsze powstanie z kolan. Mimo że w otwartych ranach ma wyłożoną grubą, piekącą sól.

A moze jest tak, ze blues jak fala wedruje po swiecie i z odleglych Juesej dotarl do Jewropy i w koncu do Polski. Moze i u nas sie "wypali" i powedruje na wschod i w Indiach bedzie sie mial dobrze przez lata, poszukujac kolejnych sluchaczy i edukujac kolejna - inna kulture ?

albo np. w Mongolii i okolicach... dobre

Na pewno mniej czarnych gra bluesa niż kiedyś. Ale to się nie zmieniło wczoraj. Już Muddy Waters zuważał w latach 60-tych, że czarna młodzież w to nie wchodzi, a biała tak. A jednak jest dziś trochę czarnych artystów bluesowych przed 70-tką, więc skądś się oni wzięli. Nie dziwię się, że czarni w UK bluesa nie grają, bo jeszcze do niedawna oni uważali się tam za "hebanową elitę" i odcinali się od czarnych z USA. Jeszcze w latach 90-tych statystyczny ciemnoskóry Brytyjczyk był zamożniejszy i lepiej wykształcony od białego - odwrotnie niż w USA. W USA wśród Afroamerykanów rzadzi rap, ale chyba głównie w dużych miastach i na północy. Na południu jeszcze trochę tego bluesa zostało, szczególnie soul bluesa. Regularnie trafiam na płyty młodych ciemnoskórych artystów bluesowych na allegro. W latach 90-tych sporo takich rzeczy wydały np. wytwórnie JSP, Cannonball czy Bullseye. Teraz jakby mniej (chyba część tych wytwórni zbankrutowała).

Generalnie przemawia do mnie teza Andiego, że czarny blues się kończy bo stracił swoją funkcję społeczną, a biały może istnieć bez tej funkcji, bo i tak jej nigdy nie pełnił.

Zobaczcie że np. na Youtube, gdzie bardzo dużo jest amatorskich filmików ludzi grających bluesa w domach do kamerek internetowych, na ogromnej większości tych filmików widać dłonie i szyje o białym kolorze skóry - ja widziałem tylko jednego czarnego (zresztą bardzo dobrego)

Blues pewnie by sie nie obraził że zmienia skórę, może troche za to że nie traktuje sie go z należytym mu szacunkiem obkładajac bolesna elektroniką i sztucznością. sporo w nim obecnie "przeberwień' i naciąganych klimatów. troszke brakuje precyzji formy, szacunku do przeszłości i zwyczajnej prawdy w przekazie. Brakuje twórców rozwijajacych bluesa poprzez tworzenie nowych tematów, osadzonych w tradycji...ogrywanie stale tych samych numerów faktycznie moze doprowadzic do znudzenia i braku jasnych spojrzen w przyszłość dla młodych adeptów tej sztuki. Z drugiej strony tak trudno jest wedrzeć się w ten chermetyczny mini światek dla tych którzy nie są na tyle śmiali by wedrzeć się tam siłą. "I być moze to jest tez dobre poniewaz moim zdaniem jesli ktos go szuka zawsze znajduje, i docenia jeśli tylko daje poczuć siłę swojej prawdy w przekazie "(cyt:Snooks Eaglin).

"... czas jak rzeka płynie...". Dzisiaj my uważamy za korzenie to co było 50 lat temu, a za 50 lat będą pewnie zachwycać się tym co jest teraz. Tak to jakoś leci. A blues czy rap. Chodzi chyba o to samo.

Biali się bluesem fascynują, bo dla nich to coś egzotycznego. Człowieku gdzie tu w Europie byś dekady temu usłyszał taki groove, taką dziwną, ale hipnotyzującą muzykę! A Murzynom rzeczywiście kojarzy się to z niewolnictwem, ale przede wszystkim chyba z folkiem. To tak jaby kazać naszym osiedlowym raperom śpiewać "Oj dana dana..."