Okolice Bluesa

Chciałbym zauważyć, że nasza subiektywna miara satysfakcji z muzyki nie musi się pokrywać (i często się nie pokrywa) z naszą miarą wartości tej muzyki. Przykłady poniżej.

A) "Nie znam i nie lubię"
1) Nudzi mnie muzyka, powiedzmy, Haydna, więc jej nie słucham i słabo znam.
2) Jestem jednak świadom obiektywnej złożoności tej muzyki, staranności kompozycji, jej wagi dla rozwoju gatunku itd.
3) W rezultacie nie klasyfikuję jej jako kiepską, tylko jako coś poza moim obszarem estetycznym. A przyparty do muru stwierdziłbym raczej, że to "dobra" niż "zła" muzyka na bazie mojego wyobrażenia oceny tej muzyki przez regularnych gości tych obszarów (wiem, że jest przez nich lubiana i ceniona).

B) "Znam i nie lubię"
1) Nie lubię muzyki danej grupy ale ponieważ należy do gatunku, który lubię i jest znana, to słucham jej czesto mimo woli (radio, przyjaciele itd.)
2) Mimo, że jej nie lubię, to dostrzegam pewne jej obiektywne zalety: np. oryginalność, inteligencję - te jednak nie przekładają się na moją satysfakcję emocjonalno-estetyczną.
3) Wiem, że muzykę tę lubi wiele osób, których gust cenię.
4) Skutek: znów powiem raczej, że nie lubię, niż "kiepskie".

C) "Znam i lubię ale z absurdalnych powodów"
1) Pasjami słucham jakiejś kapeli.
2) Słyszę, że ich kawałki są wtórne, w słowach - rymy częstochowskie, umiejętności techniczne takie sobie - a jednak nie mogę się temu oprzeć -budzi to moją sympatię w stopniu znacznie większym niż teoretycznie bardziej profesjonalne i oryginalne granie. Po angielsku nazywa się to "guilty pleasure".
3) Czy powiem, że to dobra muzyka? Nie. Powiem, że to muzyka, którą uwielbiam.

Mój wniosek: jeśli ktoś czesto mówi, że lubi "dobrą muzykę", "każdą dobrą muzykę" czy "tylko dobrą muzykę", to myślę sobie, że ten ktoś jest skończonym idiotą bądź też skończonym megalomanem, bo albo nie dostrzega oczywistej tautologii własnych słów ("lubię to, co dobre, a dobre jest to, co ja lubię") albo przeciwnie - dostrzega ale i tak świadomie utożsamia swoją prywatną, często irracjonalną satysfakcję z obiektywną wartością.

To co subiektywne i obiektywne naprawdę daje się często odróżnić. Z muzyką jak z ludźmi - możemy kogoś cenić za wiedzę, czy dobre uczynki ale jego towarzystwo i tak działa nam na nerwy.

I jeszcze jedno: moja trzyletnia Ania na pytanie czy jedzenie jest dobre odpowiada czasem: "Tak - dobre, ale mi nie smakuje".

może to pomoże


albo to

Pozwolilem sobie na przeniesienie posta z inej zakladki tutaj.
Lauder Dale napisal
"A propos Kotzena i sluchania muzyki.
Moim zdaniem - nie dziennikarza- jest tak;
Z muzyka ( i jej sluchaniem) jak z kazdym innym przedmiotem w szkole;
jednym wystarcza godzina tygodniowo, a innym 4 godziny codziennych korepetycji nie pomoga i "konia z rzedem" temu kto uczciwie potrafi zaliczyc sie do tych pierwszych. Jest jednak istotna powazna roznica pomiedzy muzyka a innymi dziedzinami. W muzyce najwyzszym i w zasadzie jedynym bezdyskusyjnym kryterium jest "podoba sie lub nie podoba sie" - w matematyce np juz nie. I dlatego wypowiedzi oraz sugestie wszelkiej masci "specjalistow od sluchania" mozna spokojnie pominac , zignorowac (jezeli nie zawieraja konkretnych analiz dotyczacych czy to formy czy technik wyrazowych- bo te beda interesujace dla profesjonalistow) z jednego prostego powodu; sa one calkowicie subiektywne i odzwierciedlaja tylko i wylacznie preferencje ich autora. I najmniejszego znaczenia nie ma tu tzw. osluchanie nawet 50 letnie z powodu wspomnianego wyzej a takze, poniewaz nie jest ono w zaden sposob niezbedne by odczuwac przyjemnosc jaka dostarcza nam sluchanie muzyki.
Oczywiscie zawsze to przyjemnie gdy trafiamy na kogos kto ma podobna wrazliwosc lub tez stanowi inspiracje do poznawania nowych rzeczy, jednak fakt, ze istnieje rowniez spore grono osob naszych gustow nie podzielajacych, nie powinien nam w zaden sposob spedzac snu z powiek.

Odrebna "dziedzine wiedzy" stanowia opowiesci kto z kim sypia ,kiedy dokladnie spadl ten samolot i kto byl na pokladzie, jednak znajduja sie one raczej w centrum zainteresowan kienteli wszekiego rodzaju "tabloidow" niz wielbicieli muzyki jako takiej.
I znowu moim zdaniem; mozna latwo stwozyc emocjonalnego "knota" po smierci przyjaciela lub genialne dzielo na zamowienie i dla kasy.



Mam cicha nadzieje, ze moja wypowiedz nie zostanie potraktowana jak atak na kogokolwiek , chociaz uczciwie przyznaje , ze jezyk mnie swierzbi....
_________________
Lauder Dale

...zeby grac, trzeba grac."

odnoszę wrażenie że mamy do czynienia z pewną konwergencją tematów - w "tautologii" jest trochę podobnie. ogólnie imho - dyskusje lekko jałowe...