Okolice Bluesa

To wszystko zależy od muzyki. Jak jest rockowe lub blues - rockowe granie na scenie to trudno siedzieć. Jednak koncerty jazzowe lub akustyczne spokojne granie to miło jest usiąść w wygodnym fotelu i zasłuchać się.

PS. Ciesz się że Bonamassa gra w Polsce i to razy 2 !!

Ja zdecydowanie lubie sobie posiedziec. Mistrzostwem jest, gdy moge miec kubek kawy w lapce A jak jeszcze wolno zapalic, to juz miodzio

Mogę coś dopowiedzieć ?

Pare lat temu, słuchałam koncertu na leżąco Taj Mahal na Paprach...Piękne niebo, super klimat muzyczny - po prostu rewelka ...

- nie pytajcie dlaczego słuchałam akurat w tej pozycji

Z miejsca siedzącego zawsze można wstać. I tak też nie tylko ja zrobiłam na koncercie ostatnim w Polsce Joe Bonamassy, w Ostrowie Wlkp.
Dobrze jest też móc usiąść gdy nogi zmęczone pląsami.

Tak naprawdę to chodzi o to, czy chcemy muzyki słuchać czy ją słyszeć.

A mi się wydaje, że chodzi o to, czy chcemy muzykę słyszeć, czy nią żyć. Czy chcemy się nią zachwycać, czy chcemy, aby przepełniała nas, pulsowała w naszej klatce piersiowej, dochodziła do mózgu i niczym silny podmuch wiatry odpędzała wszystko, co stoi jej na drodze tak, aby juz nic innego się nie liczyło. Dla mnie taki jest sens chodzenia na koncerty- bycie jednością z muzyką.

Ja na siedząco nie potrafię poczuć tej magii, która sprawia, że czuję się z muzyką jednością. Ale zapewne dla innych to jest najprzyjemniejszy sposób słuchania muzyki. a innym obojętnie. A jeszcze inni wolą trochę postać, trochę posiedzieć, a .... .

Do jakiej grupy ja najczęściej się zaliczam - to wiedzą ci, którzy mnie widzieli na jakimś koncercie Gdy coś mi się podoba hasam lub przynajmniej kiwam się w rytm muzyki. Nie musi być to wcale głośna muzyka, nie jest żadnym wyznacznikiem gatunek - po prostu gdy rytm jest wyczuwalny i czuć w nim coś porywającego (można nazwać to groovem, feelingiem czy jak kto chce) to ciężko mi jest się powstrzymać przed tańczeniem.

Nie lubię tylko skakać w tłumie, bo to odwraca uwagę od Muzyki (nie ma co ukrywać - skaczący tłumek rzadko kiedy podskakuje do rytmu:PP ). Jednak moim zdaniem, nie zawsze tańczenie odwraca uwagę od Muzyki - owszem, zmienia sposób odbioru, ale może go nawet wyostrzyć.

Czasami też mam tak, że dajmy na to, koncert odbywa się w kinie Komeda, jest mnóstwo ładnie ubranych ludzi, którzy w skupieniu słuchają muzyki z siedzisk, a tam ze sceny lecą dźwięki takie, że hej... Wtedy poczucie, że lepiej słuchałoby mi się stojąc (nawet nie szalejąc i tańcząc) psuje mi komfort słuchania. I zawsze potem obiecuję sobie, że nigdy nie pozwolę się blokować i tłamsić, bo to moja sprawa, czy będę sobie na tym koncercie rwać włosy na korytarzu, siedzieć jak trusia, czy pląsać pod sceną O ile - oczywista sprawa - nie przeszkadza to innym słuchaczom.

Tyle.

Solidaryzuję się tutaj z Kubą Chmielem: nie pląsam na koncertach, aby nie budzić zgorszenia/salw śmiechu/złośliwych komentarzy . Ogólnie lubię słuchać bluesa na siedząco, popijać przy tym coś zimnego/gorącego (zależnie od pogody i nastroju) i odbierać muzykę nie tylko z potrzeby poczucia estetyki, ale także szukać ciekawych riffów i pomysłów na granie. Czasem zdarzy mi się zanucić lub zaśpiewać coś pod nosem (tak aby nikt nie słyszał, bo u mnie z tym podobnie jak z tańcem ) . Koncert Franka Moreya przesiedziałem przy stoliku znajdującym się pod samą sceną - rewelacja! Nie za mocne nagłośnienie, brzmienie bardziej ze wzmacniacza niż z głośników, a jako, że Morey jest z pewnym sensie pieśniarzem, no to pląsanie nie wchodziło w ogóle w grę. Raz, że jakoś mi to nie pasowało, a dwa, że zasłaniałbym siedzącej publice. Czasem, gdy jakiś zespół "rzuci" żywszy kawałek, zdarza mi się wstać, potupać rytmicznie nogą, rzadziej poklaskać w rytm. A z "ruchowym" wczuwaniem się wolę uważać, bo podobno śmiesznie wtedy wyglądam. Niedawno ośmieliłem się wystąpić z harmonijką na Harenda Blues Session i tam dałem upust emocjom - tupanie, dynamiczne poruszanie głową itp. Przy spokojnym i eleganckim Bartku Łęczyckim wyglądało to co najmniej niepoważnie, a biorąc jeszcze pod uwagę fakt, że zagrałem słabo...

Ja odkryłam ostatnio, że jak idę na koncert, to ciągle tupię sobie tą nogą, raz jedną raz drugą, bo po pół godziny pukania stopą mięśnie zaczynają boleć
No i właśnie sobie tą nogą pukam i pukam (o ile nie rzucę się w pogo, jeśli koncert słaby, albo po prostu rytm nie porwie mnie tak, że zacznę tańczyć), a koncert sobie trwa. Potem muzycy schodzą ze sceny, albo są przerwy między utworami, a ja dalej stoję i pukam tą nogą i nawet nie zwracam na to jakoś uwagi, tylko później się orientuję, że pukałam, kiedy nie było muzyki i jakoś wstyd mi się robi

z piwem!
na siedząco i nieruchomo to słucham w domu. pojechać na koncert i stać jak słup, to dopiero "siara". a jak ktoś się wstydzi tanczyć samemu, to niech tańczy z kimś! bo jak tańczyć, to tylko z kimś! z dziewczyną, z kumplem, byle emocje były wspólne. można też razem leżeć, jak napisała Kora. to też jest miłe uczucie, ale tylko z niebem nad głową.
a w klubach, gdzie jest mało miejsca, gdzie ci z przodu stoją, a ci z tyłu siedzą i nic nie widzą, gdzie śmierdzi fajkami, dla mnie przyjemność ze słuchania jest mała i wolę posłuchać w domu. no chyba, że przychodzę dla znajomych, to wtedy gadam i nie słucham koncertu.

pzdr

Jak słucham bluesa to siedzę, Jak słucham rock'n'rolla to tańczę.

Z kolei jak gram bluesa to siedzę (czy to na gitarze czy pianinie).