- ja miałem właśnie taki... Czas rozruchu, tzn. od momentu włączenia do momentu, kiedy słychać było pierwsze dźwięki - około 2 minuty! Na osłonie głowicy była taka zielona lampa z ciemnym paskiem pośrodku. Jak się nagrywało, to ten ciemny pasek się zwężał - tak pięknie podrygiwał w takt muzyki... Im bardziej się zwężał, tym głośniej się nagrywało. Bo - uwaga - poziom głośności nagrywanego dźwięku regulowało się ręcznie. Potencjometrem głośności. Tylko trzeba było uważać, bo jak ten ciemny pasek znikał zupełnie, a w jego miejscu pojawiała się jasnozielona kreseczka - to wtedy dźwięk zaczynał nieprzyjemnie charczeć. Dziś już wiem, że to było przesterowanie. Do tego był taki krystaliczny mikrofon o kształcie prostopadłościanu...
Stworzyłem w swoim pokoju prawdziwe studio: ten magnetofon podłączałem do lampowego - a jakże - radia "Boston", do którego podłączałem jeszcze dodatkowy głośnik. Czyli coś pomiędzy stereo a kwadro
Jak się w tym magnetofonie ustawiło "pause" i wcisnęło przycisk nagrywania - to można było albo gadać do mikrofonu, albo podłączać do niego gramofon (rzeczywiście zwany wówczas adapterem' ja miałem Emanuela) i dźwięk leciał przez głośniki. Całe osiedle słuchało moich audycji - czy tego chciało, czy nie.
A odnośnie kasetowców, to przecież potem były kasetowe Grundigi (z czasem zmieniono im nazwę na Unitra MK 232P - pewnie się Niemcy wściekli i z powodu tragicznej jakości cofnęli nam licencję, a może wygasła, kto wie?). Gumowe sprzęgiełka rzeczywiście szybko się naciągały, magnet zwalniał i trzeba było podregulować obroty (od spodu była dziura, przez którą cieniutkim zegarmistrzowskim śrubokrętem można było dotrzec do potencjometru montażowego). No i taśmy trzeba było przewijać metodą "na ołówek".... Po roku-dwóch intensywnego używania wyrabiał się klawisz "start" i trzeba było klinować śrubokrętem, żeby nie odskakiwał.... Tak pięknie wyglądał ze sterczącym śrubokrętem!@ I komu to wszystko przeszkadzało????
SAWYER - serdeczne dzięki za ten temat! To prawdziwy wehikuł czasu.... Znowu jestem piękny i młody!
Pozdrawiam
Wojtek
P.S. O mojej pierwszej harmonijce bluesowej polskiej firmy "Melodia", gitarze elektrycznej Defil, o tym jak ją przerobiłem, jak stroik poruszałem widelcem i o fenomenalnym brzmieniu, jakie uzyskiwałem podłączając ją do przenośnego radia tranzystorowego "Jowita" i o wielu innych wynalazkach naszej myśli technicznej - kiedy indziej. Dobranoc!
Nagrywałem z radia " Jowita".Najlepszy poziom sygnału uzyskiwało sie trzymajac antene teleskopowa w gębie! 
Cały np. Minimax z drutem w paszczy. Ale warto było.Na lepsze sprzęty mogłem tylko popatrzec jak rzucili "na sklep". Brak kasy wtedy w domu panował. 
