Okolice Bluesa

Młode zespoły nie mają pomysłu na sztukę. Głownie chodzi mi o Ściganych i inne polskie wynalazki z tego nurtu. Ściganych widziałem przy okazji różnych festiwali. Nic nie czułem w trakcie i nic po koncercie. Natomiast koncerty JJ Band (więcej im potrzeba własnych kompozycji) czy np. Seven B. z Gienkiem to już inny wymiar. Chwała B. Łęczyckiemu, że nie ograniczył się do jednego nurtu muzycznego. Muzyk tej klasy nie może być ograniczony. To świadczy o dużej wyobraźni i talencie. Niestety nie za wielu takich mamy.
Myślę, że muzycy ci około bluesowi mają jakiś kompleks i to już od wielu lat. Zapatrzeni są w amerykanów i nic z tego nie wynika. Inaczej było na przełomie lat 60 i 70. Wtedy muzyka w Polsce była na światowym poziomie. ‘Mrowisko’ Klanu, nadal nie do ścignione. Wiadomo Niemen, Grechuta czy SBB… Za czasów Nalepy blues był poezją. Teraz teksty są o piwie i imprezach. W porywach o miłości i panienkach. Takiego kompleksu nie mają muzycy np. jazzowi i metalowcy. Są bardzo świadomi tego co robią i robią to na światowym poziomie.
W sztuce liczy się pomysł nie otwieranie po raz kolejny tych samych drzwi. Owszem, tradycja jest ważna. Ważna jako źródło inspiracji, ale trzeba dawać coś od siebie. Artysta musi być odpowiedzialny za swoją sztukę. To ważne. Nasze Lao Che czy np. Derek Trucks Band jest dobrym przykładem. Oczywiście do tego potrzebny jest talent.
Może to nie wina muzyków tylko słuchaczy. W większym procencie na pewno. Tak, niestety jest w każdej dziedzinie sztuki. Jak się ma 16 lat to jest fajne, ale później bardziej zastanawiające.

Moim zdaniem sztuka to wyrażanie siebie. Można kolejny raz otworzyć te same drzwi jednak inną ręką jeśli czujesz, że to są właściwe drzwi.
Jeśli chodzi o zaptrzenie w "amerykanów" - muzycy w latach 60 też byli zapatrzeni w muzykę z zachodu - to stamtąd przychodziły różne nowinki - wiem to bo gram z całkiem doświadczonym muzykiem, który w latach 70 też grał i opowiadał wiele jak to było. U nas było tego mniej i mniejszy był dostęp i muza jaką grał np Niemen (nie do podrobienia) była czymś całkiem nowym, a teraz mamy bardzo dużo muzyki i polskiej i zagranicznej wszystko się łączy, przenika i tak naprawdę nie jestem pewien czy można czymś jeszcze zaskoczyć prócz szczerości - jeśli artysta jest szczery to jest prawdziwy. A to czy trafia do Ciebie czy też nie to już jest osobista i subiektywna sprawa.
A z tym kompleksem - to chyba troszkę przesadzasz
JJ Band i Seven B jak dla mnie brzmią bardziej amerykańsko od Ściganych, jednak to moje subiektywne odczucie i niekoniecznie musisz się z tym zgadzać

Do Ściganych nie czuje nienawiści. To pierwsza kapela młodego pokolenia jaka przyszła mi na myśl. Miałem ich okazję poznać kilka lat temu w Tychach. Nie ważne…
Jeśli ktoś postanawia zostać muzykiem i wydaje płyty to ja mam prawo to ocenić. Prawda?
O ludziach, których wyżej wymieniono nigdy nie słyszałem. Dlaczego, bo nie jestem ich kolegą z podwórka. Wierzę w to, że młodzi muzycy mają świetne pomysły. Chcę w to wierzyć.
Dlaczego Waglewski i Nosowska nie mają konkurencji od kilku lat?
Trzeba odróżniać inspiracje od nieudolnego naśladownictwa.
A co do Klisza to przestał być młodzieniaszkiem już trzy dekady temu.