Multiefekty ,plusy i minusy

[robert]

[borszysz]

[el.guitar]

Plus - wygoda.

Zabieramy gitarkę, kabel i multi-mydelniczkę (która często mieści się w futerale gitary) i idziemy na koncert, próbę, chałturę etc. Nie bierzemy pieca, bo to ciężkie, jak z mrozu wniesiemy do sali, to przed włączeniem parę zdrowasiek trzeba odmówić, bo nam lamp szkoda, a wystarczy przecież włączyć interesującą nas symulację wzmacniacza, kolumny, efektów, przetworników... podpiąć się bezpośrednio w mikser, poprosić pana Zenka za konsoletą, żeby nam wiosełko na odsłuchy zapodał, no i już wystarczy posymulować trochę, że się gra.

Minus - brzmienie.

To bardzo szeroko rozumiana kategoria. O jakości brzmienia efektów cyfrowych decyduje kilka kwestii.

Pierwsza to sprawa softwearowa, a mianowicie jakość algorytmów, które wpisane są w nasz efekt. Jak wiernie naśladują niuanse analogowego sprzętu.

Druga, chyba najważniejsza to przetworniki AD/DA. Sygnał trzeba spróbkować, czyli z sygnału ciągłego robi się poszatkowany (jak to mówią informatycy zdigitalizowany, albo fizycy - skwantowany).

To próbkowanie może odbywać się z różną częstotliwością. Z technicznego punktu widzenia częstotliwość próbkowania powinna być co najmniej 2 razy wyższa od najwyższej częstotliwości próbkowanego sygnału. Zakres słyszalności większości ludzi kończy się ok 20kHz, czyli próbkowanie powinno być większe niż 40kHz. Współcześnie produkowane multi mają częstotliwości próbkowania nawet 196kHz, co powinno znacznie wierniej oddawać charakterystykę przetwarzanego sygnału, ale wiążą się z tym inne problemy, o których za chwilę.

Druga kwestia związana z przetwarzaniem to rozdzielczość przetworników AD/DA, najczęściej stosuje się 24-bitowe przetwarzanie, tzn. jeśli z naszej gitary mamy sygnał ciągły, o amplitudzie powiedzmy od 0 do 100mV, to po przetworzeniu nie ma już płynnych zmian amplitudy, a jedynie "schodkowe" wartości. Cała nasza amplituda zostaje podzielona na 2^24, czyli ok. 16 milionów "dozwolonych" wartości. Wszystko co było pomiędzy musi zostać podciągnięte w górę lub w dół do "dozwolonego schodka". Efekt - spadek dynamiki.

Oczywiście z przetwarzaniem cyfrowym sygnałów wiąże się wiele innych trudności technicznych, jak choćby zjawisko aliasingu, polegające na pojawieniu się w spróbkowanym sygnale składników, których w sygnale ciągłym nie było. Nie będę się tu jednak wdawał w szczegóły, bo to zagadnienia z dziedziny fizyki komputerowej.

Kiedy sygnał zostanie już spróbkowany, to trzeba go jeszcze jakoś obrobić. Oczywiście na takie obliczenia potrzeba czasu, więc efekt musi mieć pewną latencję. Im większa częstotliwość próbkowania i rozdzielczość przetworników, oraz bardziej skomplikowany algorytm przetwarzania, tym więcej danych mamy do "obrobienia" i potrzebujemy do tego silniejszego procesora i/lub więcej czasu, toteż latencja rośnie. I to trzeci poważny problem.