W. Skowroński urodził się 11 lipca 1941 r. w Warszawie, zmarł 18 stycznia 2002 w Poznaniu. Był absolwentem średniej szkoły muzycznej. Swoją karierę rozpoczął w 1962 r. w zespole Storyville Jazz Band. Rok później wziął udział w II Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. Jako finalista konkursu związał się na krótko z grupą Czerwono-Czarni. Od 1966 r. współpracował z zespołem Bardowie. W styczniu 1968 r. wokalista utworzył wraz z Hubertem Szymczyńskim (gitara basowa) i Jerzym Skowronkiem (perkusja) trio Hubertusy. Grupa wystąpiła podczas V Festiwalu "Jazz nad Odrą", gdzie wokalista otrzymał 1. nagrodę w kategorii solistów ex aequo z Marianną Wróblewska. Po współpracy z jazzmanami w poznańskim klubie "Od Nowa", W. Skowroński związał się z reaktywowanymi Polanami. Później współpracował z grupą ABC Andrzeja Nebeskiego, by w maju 1969 r. założyć Blues Trio, które zadebiutowało 11. 08. 1969 r. W składzie grupy - oprócz W. Skowrońskiego - znajdowali się basista Kazimierz Plewiński i perkusista Andrzej Nackowski (obydwaj wcześniej grali w Bardach). W 1970 r. nowym perkusistą zespołu został Piotr Janton (eks-My). Swe możliwości trio zaprezentowało publiczności podczas m. in. II "Beat Session" w Warszawie, I Lubelskich Spotkań Wokalistów Jazzowych (3-5. 04. 1970 r.) oraz Plebiscytu o Złotą Kotwicę Sopockiego Lata 1970. W połowie 1971 r. W. Skowroński zmienił skład zespołu, angażując Andrzeja Iskrę (eks-Roztrzepańcy; gitara basowa), Macieja Winiewicza (harmonijka ustna, perkusja), Przemysława Lisieckiego (eks-Waganci; perkusja) i Macieja Dobrzyńskiego (eks-Hagaw; perkusja, kier. artystyczny). Grupa rozpoczęła włączać do swego repertuaru, obok kompozycji bluesowych także utwory rockowe i rhythm and bluesowe ("Spinning Wheel", "High Heel Sneakers", "Hit The Road Jack"). W. Skowroński zmienił nazwę formacji na Blues And Rock. Już pod nową nazwą kwintet wystąpił na X KFPP w Opolu oraz XV Festiwalu "Jazz Jamboree". Szczyt popularności zespołu przypadł na lata 1973-1974. W składzie Blues And Rock występowały wówczas wokalistki: Ewa Góra (eks-Amazonki), Krystyna Stolarska oraz Halina Zielińska. Tę ostatnią zastąpiła później Teresa Głowacka (eks-Amazonki). Z końcem 1973 r. współpracę z grupa nawiązał Edmund Klaus (eks-Aspect i ork. Jerzego Miliana; gitara), a później Andrzej Rogal; gitarzystą basowym został natomiast Marek Wojciechowski. Grupa wylansowała m. in. przeboje: "Kominiarz Johnny", "Blues to zawsze blues jest", "Ludzie coś mi tutaj nie gra", "Alabama" i "Ja to się cieszę byle czym". Blues And Rock zarejestrował pierwszą w historii polskiego rocka&rolla płytę koncertową - "czwórkę" nagrana podczas Festiwalu "Jazz Jamboree" (10.1972). Lider zdobywał z zespołem wysokie pozycje w plebiscytach popularności "Jazzu", a formacja występowała na kolejnych festiwalach w Opolu i Sopocie, dokonała też nagrań dla radia WDR w Kolonii. W latach 1975-1976 W. Skowroński współpracował z zespołem 26 -S Karola Nicze. Później prowadził własne formacje: Wojtek S. Boogie Man, Wojtek S. Band. W kwietniu 1976 r. wystąpił na "Międzynarodowej Wiośnie Estradowej", później wziął udział w "Rock-Arenie" (8-10. 05. 1981 r.). Muzyk rzadko nagrywał płyty długogrające. W lipcu 1986 r. W. Skowroński pojawił się na koncercie "Old Rock Meeting". Jego dyskografię uzupełniają nagrania radiowe dokonane z grupami ABC i Polanie.
