Okolice Bluesa

To chyba tylko P. Janek Zapytam go w czwartek...

Żeby zrobić całą - z butami - należało by wejść na scenę. A wytyczne były takie, że tego robić nie można. Oczywiście za wyjątkiem jednej świętej krowy, która bezkarnie właziła wśród muzyków psując kadry innym fotografom (proszę zwrócić na zamieszczone wyżej przeze mnie zdjęcie z Wierzcholskim trzymającym za nogę Błędowskiego...
Nieco butów Danielle widać tu =>

Prawda. My tu sobie żartujemy, a ta "święta krowa" właziła dosłownie wszędzie. To jakiś krewny burmistrza czy może sponsora??? Też mam go parę razy w kadrze

Już się uporałam z milionem wniosków o dokumenty po tym jak mnie okradziono w Rozmarino i przystępuję do zachwytów ze swojej strony

Korcia lista o którą prosiłaś:
1. Dwayne Dopsie & The Zydeco Hellraisers - absolutnie fantastycznie! Odjazd! Jak to się bujało, nie było słabego punktu na scenie! A jak się wytańczyliśmy, nie?
2. Trampled Under Foot - szczególnie Danielle! Jak zaśpiewała I'd rather go blind to miałam łzy w oczach (z resztą ona też) i Etta James może się schować! Jedno małe "ale" mam, że ten fantastyczny wokal Danielle to 1do1 maniera i barwa Susan Tedeschi, ale że ją uwielbiam no to.. świetny koncert całej trójki!
3. Super Chikan (USA) & Spoonful Of Blues (NOR) jak i Cannet Heat bardzo fajne, ale nie powalające w takim stopniu jak te powyżej.

To są moje nowości, bo to, że Przytuła i Kruk i Big Fat Mama dali jak zwykle taki show i rewelacyjne koncerty.. no to po prostu jest już aksjomat dla mnie

Piękne dzięki dla organizatorów i Bogdan inspiruj nas tak muzycznie dalej! Jestem Ci za to ogromnie wdzięczna!

A tak ad forumowej braci parę niezapomnianych hasełek:
1. Co Cię w tym roku podJARLało?
2. "Miałem wczoraj odwiert dupy!!!" członek grubej mamy
3. Opowieść o Wombacie co ma tyłek twardy jak skała - Tomek Kruk oczywiście
4. "Ma ktoś ładowarkę do Sonniego Boy'a Erisson?" Bartek Przytuła oczywiście
5. Nie-do-znudzenia "Zmiana ogniskowej"
O czymś zapomniałam?

Pozwolę sobie wrzucić parę forumowych fotek od Magdy i Pawła




Tyna brakuje tylko Ciebie! Zobacz jak się z trio rozrosło

Czołem!

Troszkę czasu upłynęło zanim ochłonąłem po festiwalowych szaleństwach Przyszedł zatem czas na podsumowania

Długo się zastanawiałem jak uporządkować mój ranking festiwalowy. Drugiego dnia miałem swoich faworytów, ale już dwa dni później nastąpiły pewne roszady. I tak:

1. Trampled Under Foot - Doskonały koncert! Danielle jest doskonałą frontmanką, wspaniale gra na basie i do tego oszałamia głosem. Dawno nie widziałem białej kobiety z takimi możliwościami wokalnymi. Rewelacja! Pozostali muzycy również doskonali. Nick ze swoim pierwszym występem był naprawdę powalający: gitara+perkusja "obsługiwane" przez jednego muzyka... brzmiało to fantastycznie. Kris też doskonale sobie dawał radę za perkusją! Super, zdecydowanie nr 1 festiwalu.

2. Dwayne Doopsie & Zydeco Hellrisers - Pierwszy raz słyszałem muzykę z gatunku zydeco. Pozwoliłem sobie wczoraj posłuchać różnych zespołów grających taką muzyką. Całkiem fajna sprawa, choć można mieć wrażenie, że wszystko jest na "jedną nutę" i brzmi tak samo. W sumie jest to jedyny zarzut wobec zespołu. Reszta to już superlatywy. TAKIEJ energii nie widziałem dawno na scenie, to co wyprawiali Dwayne i Alex to jest jakieś szaleństwo. Skąd oni mają tyle energii? To jak współpracowali z publicznością też jest wspaniałe. Chyba na żadnym innym koncercie nikt się tak dobrze nie bawił! Rewelacja!

3. Super Chikan - Po prostu rasowy blues rodem z delty i chicago! To jest to czego często brakuje na rodzimej scenie. Potrzeba nam ściągać do kraju właśnie takich artystów! Widać było, że Chikan doskonale bawił się na scenie. Jak wspomniał Paweł: ciągły uśmiech i mieniące się w świetle złote zęby są tego dowodem. Rewelacja po raz trzeci!


Przyznam, że jestem nieco zawiedziony występem Micka Taylora. Przypomniał mi się w trakcie jego występu pierwsze Suwałki i Jeremy Spencer. Było znacznie lepiej niż dwa lata temu, ale mimo wszystko zbyt spokojnie jak na tak późny koncert poprzedzony szaleństwami pod sceną wymuszonymi przez Dwayne'a Doopsie i Super Chikana.

Jeśli chodzi o Canned Heat, to też jakoś mnie nie "zmiażdżyli" występem. Wydaje mi się, że było za mało bluesa w bluesie. Zagrali dwa swoje hiciory, troszkę boogie, ale to chyba za mało jak na gwiazdę wieczoru. Może taka ocena wynika jeszcze z faktu, że nie miałem za bardzo styczności z twórczością C.H., niemniej: mogło być pewnie lepiej.

Podsumowując: Był to doskonały festiwal. Z pewnością na długo zapadnie w mojej pamięci, ale dalej numerem jeden jest ubiegłoroczna, druga edycja SBF.

Widzę, że moje wrażenia pokrywają się z Waszymi, a moje fotki nie umywają się do Waszych, więc sobie odpuszczę ich wklejanie i zaśmiecanie nimi forum.
Z resztą mam ich niewiele, jakoś nie chciało mi się aparatu taszczyć w tym upale, a mam tak wielki, że w garści się mieści, hi,hi,hi.
Wojtka zdjęcia rewelacyjne-brawo

Dodam tylko ,że Łaydaki to wcale nie były złe chłopaki, jakby nazwa wskazywała, a wręcz przeciwnie, porwali mnie za serducho i świetnie się bawiłam podczas "ich wieczoru" .

Kora, nie wiem ( bo tyle się działo)w jakich okolicznościach i kto wypowiedział te słowa (może sam się przyzna?):- Wiecie co, jest super, ale brakuje tutaj naszej szalonej Kory :):)

To mogła powiedzieć tylko - nasza szalona Ewcia

Łaydaki - to porządne chłopaki