- Czyli jedno z moich ulubionych wydawnictw jeśli chodzi o dźwięki podobne do brzmień Led Zeppelin. Bo grupa Cactus to właśnie amerykańska wersja brytyjskich Zeppelinów. Mało związane z korzennym bluesem, jednak warte polecenia dla lubiących starsze, dobre, studyjne w tym wypadku, granie.
Zespół założony po odejściu z Vanilla Fudge przez Tima Bogert'a i Carmine'a Appice'a
Na krążkach, bo album jest dwupłytowy, nie zabrakło popularnego utworu One Way...Or Another, który jest głęboko utożsamiany z Cactusem i występującą tu mocno brzmiącą gitarą; ale Cactus to także tu i ówdzie pojawiająca się harmonijka, jak na przykład w Bro. Bill czy Oleo czyli coś w rodzaju hard-rock-bluesa.
Big Mama Boogie to może nie kunszt rodu prawdziwych bluesmanów, ale z pewnością utwór najbliższy temu gatunkowi. Choć trzeba przyznać, że Mean Night in Cleveland przypomina mi muzykę Skip'a James'a . Jeśli chodzi natomiast o blues-rocka, nie należy zapomnieć o Alasce z drugiego krążka.
Telling You zupełnie jak Your Time Is Gonna Come Led Zeppelin ma charakterystyczne organowe wejście. W My Lady from South of Detroit oraz Song for Aries dostrzegamy dźwięk gitary akustycznej, co w utworach Led Zeppelin również gości często.
Nic dodać, nic ująć; dla prawdziwych fanów Led Zeppelin, Cactus to jazda obowiązkowa, a trzydzieści trzy utwory na Barely Contained dobry początek; ale pozwalając Cactusowi na miano samodzielnej i niezależnej twórczości, należy po prostu spróbować.
