p?acz? jak robi to nocny ptak
nie ma ju? nikogo kto by le?a? przy mnie...”
„...popada? w smutek, to smuci? si? bez ciebie...”
C?? mam napisa? o p?ycie, kt?ra zauroczy?a mnie od pocz?tku do ko?ca. Jak przela? na papier to, co dzieje si? z cz?owiekiem gdy s?ucha tej muzyki? Lake Of Tears – Jezioro ?ez: to nazwa zespo?u; Forever Autumn – Na Zawsze Jesie?: to tytu? tej p?yty. Na ok?adce wczesny ?wit w lesie; resztki mg?y; pe?nia jesieni; mgliste uroczysko obsypane z?otym li?ciem. I to metalowe ?o?e na polanie... I rozrzucona w bez?adzie po?ciel... Przed chwil? by?a tu dziewczyna w d?ugiej, bia?ej sukni, kt?ra na odwrocie ok?adki podaje r?ce losowi w czarnej pelerynie. Na zawsze jesie?.
Jakichkolwiek s??w tu nie przytocz? i tak nie oddadz? mistycznego pi?kna tej muzyki „... tak, jesie? zaczyna si? w sennym, ma?ym zaje?dzie na skrzy?owaniu dr?g, przy kominku, gdy zachodzi s?o?ce...”
Najpierw s?ycha? wiolonczel? i echo pustego pokoju. Jest w tym intro jaki? nieogarniony smutek; chwil? p??niej dwa takty fortepianu i ci??ki, wr?cz toporny riff. Ca?o?? ubogacona mellotronowym t?em i pe?nym b?lu ?piewem wokalisty. Metallica, Lacrimosa, Pink Floyd i Anawa Marka Grechuty. Ale te? du?o lepiej. Gdy zapada cisza pojawia si? akustyczna gitara i pierwsze s?owa tekstu. A potem wolno, ci??ko, majestatycznie. I znowu? ten smutek, znowu? genialny ?piew. To co? w klimacie Nothing Else Matters, ale o nieba ca?e pi?kniej. I numer trzeci, tytu?owy – muzyczna ilustracja ok?adki i tego stanu duszy, gdy ju? gorzej by? nie mo?e, gdy cz?owiek pogodzony z natur?, z u?miechem oczekuje zakapturzonego losu. Forever Autumn to jedna z najpi?kniejszych rockowych pie?ni, jakie w swym ?yciu s?ysza?em. Zachwyca prostot?, a przenikaj?ce si? d?wi?ki gitary akustycznej, wiolonczeli, fortepianu i mellotronu tworz? melodi? sko?czenie pi?kn?. To ascetyczne arcydzie?o, zosta?o za?piewane tak, ?e nawet ci odporni na nostalgi? przymru?? nieco oczy. Por?wna?bym to do Wish You Were Here (je?li w og?le mo?na to do czegokolwiek por?wna?), replica audemars piguet bo i tu jest podobna skromno??. Ale utw?r Floyd?w w por?wnaniu z tym co stworzy?o Lake Of Tears jest wr?cz radosn? piosenk?. Zreszt? wszystkie kompozycje z tej p?yty utrzymane s? w takim klimacie. Nie znajdziecie tutaj wirtuozerskich sol?wek. Ascetyzm, to g??wna dewiza tego kr??ka. Kiedy? pisa?em, ?e ca?e apogeum smutku jakie mo?na zawrze? w muzyce znajdziecie na Harbour Of Tears Camela. Tak, ale Port ?ez przy Forever Autumn jawi mi si? dzi? nieco sztucznie. Tamten jest aran?acyjnym majstersztykiem, a tutaj rzeczywi?cie s?ycha? opadaj?ce z drzew li?cie. W ostatniej kompozycji To Blossom Blue pojawia si? akordeon; i przemiennie raz akordeon a raz wiolonczela prowadz? s?uchacza do ko?ca seansu. Proste akordy gitary akustycznej i przepojony rozrzewnieniem ?piew zdaj? si? nie mie? ko?ca. Ale koniec jest... trzaski starego analoga i znowu? wiolonczela w pustym pokoju... i czyje? kroki; i cisza „... bo popada? w smutek, to smuci? si? bez ciebie...”
Lake Of Tears to szwedzki zesp??. Forever Autumn jest jego czwart? p?yt?. Czas poka?e czy b?d? w stanie nagra? znowu? co? r?wnie genialnego. A je?li tak?...
Freebird
