Rod Piazza & Mighty Flyers - "Ain't Nothing Shakin'

[~poster~]

Rod Piazza - jedna z najwi?kszych gwiazd wsp??czesnego bluesa, bez w?tpienia czo?owa posta? sceny muzycznej Zachodniego Wybrze?a. Wraz z ?on? pianistk? Honey tworz? jedn? z najciekawszych par muzycznych. Swoj? pozycj? ugruntowa? wieloma wspania?ymi albumami, zar?wno solowymi ("Harpburn"), jak i nagranym z formacjami The Chicago Flying Saucer Band, Bacon Fat i Mighty Flyers. Teraz postaram si? przybli?y? nieco i podda? ocenie najnowsze dzie?o Piazzy - album "Ain't Nothing Shakin' ". Pierwsze wra?enie - ok?adki - klasyka: g??wnie odziany w obszerny garnitur Rod w nieod??cznych ciemnych okularach, pi?kna Honey oraz towarzysz?ca im sekcja rytmiczna. Wr??my jednak do celu tego artyku?u - jakie? to wra?enia s?uchowe zafunduj? nam Pa?stwo Piazza i ich kompani?

P?yt? otwiera energetyzuj?cy "Big Blues Party". Ten ko?ysz?cy, funkowy groove bardzo ?atwo wpada w ucho. ?wietn? robot? wykona? gitarzysta. Henry Carvajal, bo o nim mowa, jest dla mnie szczerze powiedziawszy postaci? now?. Gdzie Rod Piazza wykopuje takie talenty? Jego nowy gitarnik radzi sobie bowiem r?wnie? znakomicie ze ?piewem - co potwierdza znakomicie wykonuj?c klasycznego jumpa - "Ain't Nothing Happening", okraszaj?c go znakomitym solo, przywodz?cym na my?l dokonania cho?by Juniora Watsona, czy Ricka Holmstroma. A ju? zupe?nie genialnie pomyka po gryfie w secie 4: "Just Like A Woman", gdzie gra niczym nieod?a?owany Hollywood Fats! Utw?r nr 5 - "The Pretty Thing", ?piewany do Astatica, wydaje si? by? propozycj? stadionow?, idealn? do urozmaicenia typu call-response - co? w stylu rodzimego "Chorego na Bluesa", wiadomego autorstwa Trzy ostatnie sety to klasyczne swinguj?ce jumpy. W piosence zamykaj?cej nowy materia? Rod wreszcie si?ga po chromatyka. Wci?? nie mog? uwierzy?, jak mo?na gra? tak tradycyjnie, a wci?? zaskakiwa? pomys?ami, wykonuj?c proste przecie? tematy.

Cztery ostatnie utwory to ma?a niespodzianka - klasyki Pa?stwa Piazza nagrane na nowo. "West Coast Midnight Blues", zaapowiedziany odpowiednio uroczym przeponowym g?osikiem przez Bosk? Honey brzmi znakomicie - mam w nim to co w?a?nie lubi? - ci??ki, monumentalnie brzmi?cy, nisko strojony chromatyk. "Buzzin'" - typowy dla Honey popis klawiaturowy, "That's was She Hollerd" - ko?ysz?cy jump ze znakomitymi partiami gitary i harmonijki. Wreszcie prawdziwy deser - "Devils Foot" - na pocz?tku tylko gdzieniegdzie urozmaicone, miarowe nabijanie stop? perkusji i chromatyk, p??niej znowu znakomita sol?wka gitarowa Henry'ego Carvajala, na koniec wszystko to zgrane z zespo?em. I wszystko nabijane na dwa. Co? pi?knego.

Wszystkie kompozycje brzmi? znakomicie - ?wie?o, soczy?cie, czytelnie. P?yta jest og?lnie m?wi?c, bardzo klasyczna. Klasyczna zar?wno ze wzgl?du na obecno?? odpowiednio od?wie?onych dw?ch hit?w bluesowych autorstwa Johna Lee Williamsona - "Baby Please Don't Go" i "Good Morning Little School Girl", jak i og?ln? jej "piazzowato??". Rod pod??a wyznaczonym przez lata torem, nie zaskakuje wymy?lnymi eksperymentami, po prostu gra (po prostu: NIESAMOWICIE - pot??ne brzmienie, bajeczna finezja i znakomita precyzja jest jego wizyt?wk?) i ?piewa w swoim charakterystycznym stylu, Boska Honey biega paluszkami po klawiaturze z m?odzie?cz? wr?cz fantazj?, a sekcja zebrana z samych znakomitych muzyk?w pulsuje, swinguje i rockandrolluje, jak na grajk?w z Zachodniego Wybrze?a przysta?o.





Wojciech Jemio?a



Informacje o albumie



Rod Piazza - "Ain't Nothing Shakin' "



1. Big Blues Party

2. Good Morning Little School Girl

3. Baby Please Don't Go

4. Just Like A Woman

5. The Pretty Thing

6. Tick Tock

7. Moving in a West Coast Way

8. Ain't Nothing Happening

9. Ain't Nothing Shakin'

10. West Coast Midnight Blues

11. Buzzin'

12. That's Was She Hollerd

13. Devil's Foot



Rod Piazza - harmonijka, ?piew

Honey Piazza - fortepian, ?piew

Henry Carvajal - gitara, ?piew

Bill Stuve - gitara basowa, kontrabas

Paul Vincent Fasulo -instrumenty perkusyjne



Powyzszy tekst zostal wklejony ze strony K?usem z Blusem - ale zapewniam, ?e jest w 100% mojego autorstwa BTW zapraszam: www.klusemzblusem.s-n.pl ;

[Tomek Kiersnowski]

Wojtku ale tytu? tego albumu brzmi "Keepin It Real",
reszta mo?e by?,....

[bartic]

Kiedys puscili w radiu( to bylo w tych nocnych porach, ze ludzie nie spia wtedy ) utwor Piazzy. Jaki, nie pamietam, ale po 2,5 minuty, kiedy juz rozgrzany bujalem sie na lozku, nagle wylaczyli prad. Gdy go przywrocili, moje male wtedy radyjko bylo juz niesprawne Od tamtej pory juz Piazzy nie uslyszalem.

[karambol]

Bez w?tpienia Rod Piazza obok Kima Wilsona, Williama Clarke'a nale?y do grupy tych wsp??czesnych bia?ych muzyk?w kt?rzy mieli najwiekszy wp?yw na naszych polskich harmonijkarzy. Ka?dy polski harmonijkarz chcia? gra? tak jak oni. Osobi?cie wola?bym ?eby wzorem byli Little Walter, Sonny Terry, Charlie Musselwite, Paul Butterfield. Ale mniejsza z tym i do tematu.
Nigdy nie by?em specjalnym fanem bia?ych kobiet wykonujacych bluesa. No po prostu jako? mi to nie pasi. Wiedzia?em wcze?niej ?e w zespole towarzysz?cym R.Piazzie wyst?puje jego ?ona, ale nie s?ysz?c muzyki my?la?em ?e trzymaj? j? tam jako maskotk?. Ostatnio wpad?a mi w r?ce p?yta z 1994 "Live at the B.B. Kings Club" nagrana na ?ywo przez Roda i jego Mighty Flyers. No i by?em zauroczony nie gr? Roda ale w?a?nie jego ?ony, Honey. Ta kobieta ma ogie? pod palcami, zasuwa po klawiaturze jak ma?o kto. W szybkich numerach typu boogie,jump itp nie ma sobie r?wnych. Jestem pe?en uznania dla jej gry.

[karambol]

Bez w?tpienia Rod Piazza obok Kima Wilsona, Williama Clarke'a nale?y do grupy tych wsp??czesnych bia?ych muzyk?w kt?rzy mieli najwiekszy wp?yw na naszych polskich harmonijkarzy. Ka?dy polski harmonijkarz chcia? gra? tak jak oni. Osobi?cie wola?bym ?eby wzorem byli Little Walter, Sonny Terry, Charlie Musselwite, Paul Butterfield. Ale mniejsza z tym i do tematu.
Nigdy nie by?em specjalnym fanem bia?ych kobiet wykonujacych bluesa. No po prostu jako? mi to nie pasi. Wiedzia?em wcze?niej ?e w zespole towarzysz?cym R.Piazzie wyst?puje jego ?ona, ale nie s?ysz?c muzyki my?la?em ?e trzymaj? j? tam jako maskotk?. Ostatnio wpad?a mi w r?ce p?yta z 1994 "Live at the B.B. Kings Club" nagrana na ?ywo przez Roda i jego Mighty Flyers. No i by?em zauroczony nie gr? Roda ale w?a?nie jego ?ony, Honey. Ta kobieta ma ogie? pod palcami, zasuwa po klawiaturze jak ma?o kto. W szybkich numerach typu boogie,jump itp nie ma sobie r?wnych. Jestem pe?en uznania dla jej gry.

[~poster~]

[olo]

[Crossroads]

[Bart Łęczycki]

Witam!!

O Mistrzu z Kalifornii mo?na pisa? bardzo d?ugo. Osobi?cie zacz??em s?ucha? Piazzy i Clarke'a wcze?niej ni? Sonny Boy'a czy Little Waltera. W?a?ciwie ju? od pierwszych d?wi?k?w zakocha?em si? w tej muzyce, nie tylko w stylowych frazach Roda ale r?wnie? w wy?mienitych sol?wkach A.Schultz'a. Jego blues-jazzowe improwizacje s? dla mnie niezwykle inspiruj?ce!!! Gor?co je polecam!!
My?l?, ?e my Harmonijkarze nie powinni?my zamyka? si? w ?wiecie tego instrumentu, ale czerpa? tak?e od innych muzyk?w (np. basist?w, perkusist?w i wokalist?w). W ten spos?b mo?emy wypracowa? w?asny, niepowtarzalny styl jak np. Little Walter, kt?ry czerpa? od saksofonist?w jazzowych!
Pozdrawiam ekumenicznie!
Keep harpin'