Okolice Bluesa

Moi Drodzy,

Zdaję sobie sprawę z faktu, iż narażam się zagorzałym fanom Głębokiej Purpury (do których nota bene sam należę) ,ale po pierwszym wysłuchaniu płyty "Now What ?!" kategorycznie stwierdzam co następuje: tak miałkiej płyty DP nigdy nie słyszałem. Wybaczcie Panowie z DP, kocham Waszą muzykę, wybaczcie drodzy forumowicze, ale na tej płycie nie ma ani krzty polotu, ani krzty energii właściwej Purpurowym. Nie chcę używać wulgarnych, by nie powiedzieć rynsztokowych porównań, ale owa płyta nigdy nie powinna się była ukazać. Jest nudna jak flaki z olejem, kompletnie bez pomysłu, z bardzo słabym wokalem Iana G., płaską perkusją Iana P., beznamiętnym basem Rogera G. i (o dziwo) momentami ciekawymi zagrywkami Morsa (którego gry na gitarze nie lubię, bo generanie rzecz ujmując pitoli, a nie gra)

Wybaczcie, jestem wściekły. Deep Purple osiągneli dno. 7 lat po wydaniu Rapture of the Deep dostajemy coś na kształt odrzutów z sesji. Nie. Cofam to. To nie są odrzuty. To są popłuczyny. Jeśli zespół nie potrafi stworzyć ciekawej muzyki przez 7 lat i ciągle tłucze się po świecie grając ten sam set co noc (a przy tym ma śmiałość twierdzić, że setlista jest wielką niespodzianką każej nocy) to niestety powinni zakończyć karierę. Szkoda. Wielka szkoda.

Dostaliśmy jakąś przedziwną mieszankę space-rocka bez zadziorności, bez pomysłu, bez zwiewności, bez powietrza, bez aury. ŻADEN z tych utworów nie zapisze się zgłoskami złotymi w historii muzyki. Ba, ten album to najgorszy album DP jaki powstał kiedykolwiek, a powstać nie powinien.

PS. Zdaję sobie sprawę, że za chwilę odezwą się głosy w rodzaju "a Ty grasz lepiej?" tudzież "ależ masz malkontecką postawę kolego" itp. MarekBrowarek (którego opinie respektuję, mimo że wielorotnie się nie zgadzaliśmy) pewnie oburzy się na moją wypowiedź, ale jestem POTWORNIE zawiedziony.

PS2. Przesłucham ponownie. Może coś się zmieni. Na chwilę obecną 2/10

EDIT: 11.47 czasu chinskiego.

Pozwole sobie dorzucic dwa slowa. Tytul plyty zdaje sie byc adekwatny. Panowie nie wiedza co (dalej) zrobic.

Jestem wielkim fanem Deep Purple i kiedy pojawił się zwiastun nowej płyty poczułem się srodze zawiedziony. Pomyślałem sobie, że skoro takiego cieniasa puszczają na pierwszy ogień to pewnie cała reszta jest jeszcze gorsza. Po przesłuchaniu całej płyty uważam, że nie jest źle. Nie rewelacyjnie ale z całą pewnością nie są to "popłuczyny". Nikt przy zdrowych zmysłach nie napisze, że jest to purplowe granie w starym stylu - bo nie jest. Panowie spróbowali znaleźć się w nowych czasach, zaistnieć ze swoją legendą w XXI wieku i całkiem dobrze im to wyszło. No chyba, że ktoś oczekiwał, że powstanie coś co zawalczy z "Machine Head" a to zupełnie inna inszość.
Co do brzmienia nie mam uwag mało tego od pierwszego przesłuchania właśnie do tego nie miałem żadnych zastrzeżeń. Bob Ezrin wykonał dobrą robotę.
Generalnie ta płyta jest dobrym materiałem do rozważań ogólnych na temat jakie powinny być nowe nagrania wykonawców ikonicznych. Czy mają próbować czegoś innego, grać swoje dobrze znane z lat ubiegłych czy może odejść na emeryturę. Wywołany powyżej przykład Black Sabbath jest też głosem w tej dyskusji. Wszyscy miłośnicy Black Sabbath (w tym i ja ) cieszą się bo ten zwiastun nowej płyty brzmi jak klasyczne sabbathowe granie z początku lat 70-tych. Moim zdaniem panowie postąpili dość zachowawczo, udają że czas się zatrzymał. Nie mówię, że to coś złego. Jeżeli cała płyta utrzyma poziom "zajawki" będę wniebowzięty. Deep Purple spróbowali czegoś innego, zaproponowali materiał odbiegający od ich klasycznego grania chociaż nie rewolucyjny ale jednak inny.

Jakoś podskórnie czuję, że i w samym zespole nowa płyta została dość różnie przyjęta. Steve Morse mówił o niej, że być może jest to ich ostatnia nowa płyta. Ian Gillan stanowczo temu zaprzecza (choćby w wywiadzie w ostatnim "Teraz Rocku"). Może jest to wynikiem różnej oceny kierunku w jakim zmierza zespół?
Reasumując w skali do dziesięciu daję 5-6.

Jako stary zacietrzewiony wyznawca heavy rocka i hard rocka, całe życie słuchający najcięższych gatunków (dziś do popołudniowej drzemki puszczam sobie THC lub Megadeth) dawno już nie czuję się przy zdrowych zmysłach, więc spokojnie stwierdzam, że jest to DP w starym stylu, acz co nieco unowocześniony.

Ale oczywiście każdy może wyrazić czy mu się podoba, czy też nie za bardzo, czy zupełnie.

Reasumują w skali do dwudziestu daję 13

A moja subiektywna ocena płyt DP w erze Morse'a wyglada tak:
- PURPENDICULAR - lubię 3 utwory
-ABANDON- lubię 2 utwory
-BANANAS - lubię 3 utwory
-RAPTURE - lubię 3 utwory
-Now WHAT!- nie lubię 2 utworów ( i to nie do końca) i bonusa czyli broni się 9 b.dobrych utworów. To jak dla mnie robi tę różnicę

czy tylko mnie się wydaje, czy ktoś też ma czasem wrażenie słuchając nowej płyty DP, jakby słuchał Gov't Mule???

może jestem już sfiksowany, ale jak słucham np. BLOOD FROM A STONE, zwłaszcza pod koniec, to omijając wokal, no powiedzcie sami, czy to nie mogłyby być riffy GM ???

słucham tej płyty od paru dni, ale wciąż brak czasu, żeby usiąść i przesłuchać w całości.

fajnie chłopaki tam graja, są momenty.