Okolice Bluesa

Od rana słucham i jestem zachwycony tą "Nawałnicą" - to nie tylko blues (riff przypominający "Mannish boy" w "Early Roman Kings") ale też rock ("Narrow way" - coś mi przypomina) i gospel ("Pay in blood"), widoczne ślady folk ("Tin angel"), mariachi oraz Tex-Mex czyli pogranicza Stanów i Meksyku ("Duquesne whistle") - prawdziwie przepiękne piosenki ze studni "American roots" świetna "Roll on John" poświęcona Lennonowi a także tytułowa "Tempest" czyli 45 wersów w 14 minut opisujących tragedię "Titanica", no i teksty - jak zawsze perełki faceta, który sporo w życiu zrobił i przeszedł ("Long and wasted years"), i teraz o tym śpiewa (ba zawsze śpiewał), i przyznam, że nawet teraz śpiewa lepiej niż jeszcze jakiś czas temu. Płyta jest znakomita, nie dziwię się, że krytycy przyznali jej gwiazdek - w Mojo pięć czyli max, w Uncut 10 na 10 - też max, a recenzent napisał (i zgadzam się z nim) - mistrzostwo, piosenki są przepełnione ciemnością, pasją i gwałtownością. Jednym słowem - samo życie; może być piękne i może być pokręcone - zależy od... no właśnie, od czego?
Polecam tę płytę nie tylko fanom Dylana (oni i tak ją kupią) ale zwłaszcza tym, którzy Go jeszcze nie poznali...

Jutro mam plan. Jutro kupie ten album

Kolejna osoba która analizuje głos Mistrza. Tu zaśpiewał czysto, tu nie bardzo. Może poddamy go ocenie wszystkowiedzacych jurorów talent showow. Ile razy TAK dostałby Dylan? Ja się cieszę ze wciąż chce Mu się nagrywać nowe płyty i koncertować. Nie analizuje już nowych płyt, bo arcydzieła takie jak Blonde on Blonde czy Blood on the tracks nagrywa się raz w życiu. Nie mogę się doczekać koncertów Mistrza w Europie tej jesieni. Osobiście wybieram się do Berlina, bo najbliżej

Waldku, to pamiętaj by napisać tu po koncercie jakieś wrażenia i odczucia. Ja niestety nie mogę ruszyć się z domu do Berlina więc wybieram się do Rzymu który się trochę później więc będę czekał na Twoją relację.

OK, ale będzie to subiektywna relacja fana