Tom Petty & the Heartbreakers "Mojo" (2010)

[B&B]

Usłyszałem w poniedziałek 2 utwory z tej płyty - no i wzięło mnie. Melodyjny (chwilami southern) rock popłynął letnim strumieniem
Do posłuchania: First Flash Of Freedom

Recenzji nie będzie, bo nie znam całości (na razie). A może już ktoś zna?

[Pawel Freebird Michaliszy]

Cienia southern nie ma na tej płycie...........przecietnej.

Bliżej do Dylana , Mellencampa i NQ Arbucle

[karambol]

W najnowszym "Teraz rocku" jest artykuł o Tomym Petty i nowej płycie. Zaskakująco często pojawia się tam słowo "blues".

[B&B]

Dla chcącego nic trudnego - znam już całość. No cóż, klimatów takich jak ww. First Flash Of Freedom to już tam w zasadzie więcej nie ma, ale po kolei...
Tom Petty (podobnie jak np. Dylan) nie byli nigdy w kręgu moich większych zainteresowań i gdyby nie Mann, który perfidnie wybrał i nadał taki kawałek jaki lubią manniacy pewnie bym o tej płycie nawet nie pomyślał. Specyficzny wokal Toma i styl rockowo-dylanowy skutecznie mnie odrzucały.

Płyta 'Mojo' jednak mnie zainteresowała, no po prostu dobra jest
Z przyjemnością wysłuchałem 12 utworów i dopiero przy 3-ch ostatnich (rockowe balladki) poczułem znużenie. Muzyka jest różnorodna ale bardzo podszyta bluesem a ewidentnych bluesów też jest sporo. Generalnie dobre kompozycje i świetne aranżacje - instrumentaliści ukradli tę płytę wokaliście I wokal Tomma w wielu kawałkach się (o dziwo?!) dobrze wpasowuje w te bluesowe klimaty.
Owszem, są tu ze 2 utwory 'dylanowate', ale można przeżyć. Są ze 2 JJCale-owate, zrobione ze smakiem. I jeszcze sporo innych "zacnych" nawiązań, nawet reagge'ujący kawałek (11) daje się słuchać
A kilka utworów na właśne życzenie zapuściłem sobie z przyjemnością ponownie i ponownie - bujało! Zresztą, krótka powyższa opinia Freebirda mówi wszystko - tam musi być blues!

Polecam do przesłuchania - warto, a może nawet wam się spodoba

ps. nasuwa mi się skojarzenie z bluesową płytą I.Dudka - tam też 'ziutowy' wokal gryzie się ze świetną muzyką. Ale jednak Tom dużo lepiej wpasował sie w rolę

[kazek]

Płyta tygodnia RADIA KRAKÓW.
lubie gościa
Prochu nie wymyślił i nie wymyśli , ale zupełnie sympatyczne.

[Pawel Freebird Michaliszy]

A kilka utworów na właśne życzenie zapuściłem sobie z przyjemnością ponownie i ponownie - bujało! Zresztą, krótka powyższa opinia Freebirda mówi wszystko - tam musi być blues!

....................

hehe....my sie jednak znamy co nie B&B??

[posener]

A kilka utworów na właśne życzenie zapuściłem sobie z przyjemnością ponownie i ponownie - bujało! Zresztą, krótka powyższa opinia Freebirda mówi wszystko - tam musi być blues!

....................

hehe....my sie jednak znamy co nie B&B??

Toma Petty znam, lubię i cenię od zawsze. Nagrywa płyty lepsze i gorsze ale ten pan to jest KTOŚ. Blues jest zawsze obecny w jego muzyce, najczęściej nie wprost, ale już koncerty nie pozostawiają wątpliwości. Słysząc termin "amerykańska muzyka" Petty będzie jednym z kilku artystów, którzy natychmiast przyjdą mi do głowy. Tej płyty jeszcze nie znam i na pewno prędzej czy później ją nabędę bo nigdy nie lekceważę dokonań Toma. Ze względu na manierę wokalną jest kojarzony z Dylanem ale dawno wypracował swój styl. Dla kogoś osłuchanego wystarczy kilka taktów by wiedzieć, kto za nimi stoi. Poza tym the Heartbreakers to znakomita kapela. Nie wiem w jakim składzie nagrana jest nowa płyta, ale zakładam, że współpracownicy się nie zmienili, a tacy zawodnicy jak Mike Campbell na gitarze, Benmont Tench na klawiszach czy Steve Ferrone na bębnach to naprawdę groźni sukinsynowie jak mawiał Miles. Aha, jak ktoś jest w Rock and Roll Hall of Fame, a Petty and the Heartbreakers są, to raczej rzadko jest to przypadek.

[RafałS]

Jakiś czas temu był koncert Toma Petty na Kulturze, chyba z końca lat 90-tych. Świetnie zagrali i pomyślałem sobie wtedy, że szkoda, że ostatnie płyty studyjne Toma nie mają takiego klimatu żywego grania. To co słyszałem z "Mojo" podobało mi się i też już jestem zdecydowany kupić wcześniej czy później. Klasa granie.

[posener]

Od kilku tygodni posiadam i nie żałuję. B&B już trafnie scharakteryzował tę muzykę, a więc tylko trochę dodatkowych spostrzeżeń. Jeżeli ktoś oczekuje ostrego blues rockowego wymiatania lub akustycznego, rootowego bluesa to nie jest to płyta dla niego. Bardzo dojrzała muzyka bardzo dojrzałych muzyków, tak bym to ujął. Dobra robota aranżerska, słychać dużą dbałość o szczegóły i brzmienie. Pomimo, iż oczywiście wszystkie instrumenty są elektryczne to użyte są w sposób, powiedziałbym, akustyczny. Bardzo kojąca muzyka, co nie znaczy, że brakuje szybkich temp. Bardzo dobry wokal Toma, który jak gdzieś zeznał, "ostatnie 10 lat siedział w bluesie". Oczywiście ze specyficzną barwą głosu nie da się nic zrobić i nie oczekujmy mocy Buddy Guy'a. Kilka dosłownych bluesów, reszta to kawałki okołobluesowe. Nie przepadam za reggae (poza Marleyem), ale tym razem jedyny kawałek (Don't Pull Me Over) na płycie z regałowym rytmem jest jednocześnie jednym z najlepszych (znakomita gitara). Nigdy nie podejrzewałbym Toma o tak manifestacyjny hołd dla Led Zeppelin bo kawałek I Should Have Known It na pewno nim jest. Ewidentnie i świadomie zastosowano patenty kompozycyjne Jimmy Page'a i gdyby wykonali to muzycy LZ to spokojnie zmieściłby się w kanonie. Nie jestem fanem i znawcą The Doors, ale słyszę delikatne echa ich muzyki na tym albumie, szczególnie w utworze First Flash Of Freedom. Reasumując, płyta z gatunku tych, które wciągają powoli i podobają się z każdym przesłuchaniem coraz bardziej. Oczywiście to tylko moje zdanie.

[B&B]

..... Nie jestem fanem i znawcą The Doors, ale słyszę delikatne echa ich muzyki na tym albumie, szczególnie w utworze First Flash Of Freedom. Reasumując, płyta z gatunku tych, które wciągają powoli i podobają się z każdym przesłuchaniem coraz bardziej.

U mnie kręci się i wkręca się ta płyta ostatnio w samochodzie
Ale "First Flash Of Freedom" ewidentnie, od pierwszego wejrzenia, kojarzy mi się z Allmanami

[RafałS]

Kupiłem, przesłuchałem cztery razy - piękna rzecz. Od poczatku mi się podobała, a im więcej słucham, tym jest lepiej. Z Doorsami mogą się kojarzyć elektryczne pianina Benmonta Tencha, chwilami jest to blisko Manzarka i np. "Raiders On The Storm". Natomiast współbrzmienie gitar rzeczywiście momentami ma coś z Allmanów, szczególnie Allmanów z pierwszej połowy lat 90-tych - z Bettsem i Haynesem. Taki bogaty, ciepły dźwięk okołobluesowej orkiestry. Szkoda, że fani Toma Petty podeszli do tego trochę niechętnie. Zraził ich brak przebojów i niedostatek prostych i szybkich rootsowo-rockowych kawałków.

Freebird (jego wpisu już nie ma) nie zgadzał się z tymi porównaniami i raczej sytuował Toma Petty koło Mellenacmpa. Ogólnie miał rację, i Petty i Mellnacamp to trochę takie Springsteeny wagi lekkiej. No ale akurat ta płyta Toma i Heartbreakersów jest inna i w tym cały jej urok! Choć bardzo lubię Mellencampa , to muszę stwierdzić, ze jest to muzycznie coś poza jego zasięgiem. Petty przez te lata zdołał zachować swój zespół, zespół ze świetnymi muzykami i chemią, dzięki której taka płyta mogła powstać. Mellencamp niestety traktował panów instrumentalistów zbyt instrumentalnie. Opowiadał o tym kiedyś David Grissom (Storyville, zespół Buddy Guya) w wywiadzie. W zespole Mellencampa nie było atomsfery, muzyków traktowano jak najemników. W rezultacie, kiedy wypłaty się zmniejszyły (np. Grissomowi zaproponowano nagle połowę tego, co wcześniej), muzycy zachowywali się jak najemnicy i odchodzili. Czyli znów stara prawda - o klasie lidera świadczy jego dbałość o zespół. I ta dbałość z czasem procentuje. Jeśli nie pieniędzmi, to przynajmniej wysokim poziomem artystycznym.

Jeszcze jedno - mam to jako ładnie wydany digipack z wyciąganą książeczką z tekstami, ale jednej rzeczy mi brak. Jakiejś krótkiej noty od Toma Petty lub o nim, tłumaczacej jak do tej płyty doszło, opowiadającej jaką frajdą było nagrywanie tego (bo musiało być!) itd. Album tak przemyślany, konsekwentny i odmienny od bardziej komercyjnej twórczości TP&H aż prosi się o dodatkowy komentarz autorski. Za tą płytą musi stać jakaś historia i chętnie bym ją poznał!

[B&B]

Za parę(dziesiąt) lat dopisz się do tematu [Polanie] - tam takie pytania czekają na odpowiedzi

[posener]

http://www.soundandvisionmag.com/tom-pe ... rding-mojo

[RafałS]

Dzięki. Miło jest przeczytać, że ktoś ma jeszcze takie podejście do nagrywania płyt. Dokładnie tego się spodziewałem na podstawie samej muzyki. Namawiam innych (zwłaszcza muzyków) do przeczytania. A zdanie "when it's mixed, it's mastered" nadaje się na tablicę do studiów nagraniowych.