Andrzej Serafin "L.S.D."

[RockOnCellBlock]

Flet i saksofony mistrzowskie. Mocno mnie ucieszyl sax-baryton. Trudny i piekny instrument, ktorego nader rzadko mozna posluchac.

A szkoda, że tak rzadko się pojawia, bo jak muzyk jest mężczyzną, to spokojnie te kilogramy dźwignie i zagra
I mi podoba się barytonowanie Domarskiego, to taki cudowny instrument! (Swoją drogą - czy S.D. obsługuje także saksofony basowe i kontrabasowe?)

[Robert007Lenert]

Nurtuja mnie jednak dwa pytania;
-Dlaczego tytuly utworow nie sa wylacznie po polsku lub po angielsku?
-Dla rozwiania watpliwosci - co jest na okladce i .... dlaczego?

Mam nadzieje, ze moja ciekawosc zostanie zaspokojona prostymi odpowiedziami i niczym wiecej.

Pozdrawiam i zycze powrotu do tematu zakladki.

Na pierwsze pytanie nie potrafie udzielic odpowiedzi. Sadze, ze Andrzej cos sensownego napisze.
Pytanie nr dwa. Nie wiemy co jest na okladce, ale nam sie podoba . To jakas wizja Basi, naszego plastyka, projektanta okladki. Ona nawala ten projekt "turkus".

[Andrzej Serafin]

Wyprzedzajac ewentualne domysly wyjasniam; pragne zadac pytania i nic poza tym. Po prostu jestem ciekaw.
Pisze ten wstep, bo ostatnimi czasy znow na forum rozgorzaly male lokalne wojenki i jak to zwykle bywa moj post moze zostac odebrany .... no napisze ze roznie
Plyte odebralem dzis i od jakiegos czasu sobie slucham, tak wiec na wnioski muzyczne i wrazenia jeszcze za wczesnie.

Nurtuja mnie jednak dwa pytania;
-Dlaczego tytuly utworow nie sa wylacznie po polsku lub po angielsku?
-Dla rozwiania watpliwosci - co jest na okladce i .... dlaczego?

Mam nadzieje, ze moja ciekawosc zostanie zaspokojona prostymi odpowiedziami i niczym wiecej.

Pozdrawiam i zycze powrotu do tematu zakladki.

Cześć Tomii!

Pierwsze Twoje pytanie:
Może po kolei (to, co nie do końca po naszemu):

Blues Noire odnosi się do gatunku filmowego "film noire" (chodziło mi u uchwycenie atmosfery szczególnie jednego filmu - było w zagadce audycji T. Kotyli) - nie starałem się tworzyć naszej nazwy...wiesz jakie bywają polskie tłumaczenia

Później dwa tytuły po polsku

Następnie Deep River - mel. tradycyjna, którą zaczerpnąłem z Real Book'a. Nie śmiałbym tłumaczyć na nasz język bo mam wielki szacunek dla muzyki ludowej i/lub standardów. Stąd oryginalny tytuł, a muzyka jest moją i kolegów interpretacją tego tematu.

B.B.Blues - taki mały ukłon w stronę B.B.Kinga, dlatego ten tytuł.

Boogeyman - nazwa "straszaka na dzieci" z kultury angielskiej i amerykańskiej, ale dla horrormaniaka jak ja jak najbardziej w użyciu w naszym kraju. No i dodatkowo skojarzenie ze słowem boogie(woogie) odnośnie tego co się wyprawia w utworze w sferze rytmu i prowadzenia linii basu. Tyle, że inaczej to zinstrumentowałem

Jurki - utwór poświęcony dwóm moim, nieżyjącym już niestety, Profesorom z AM w Poznaniu: Jerzemu Skrzypczakowi i Jerzemu Zgodzińskiemu. Bardzo mądrzy i weseli byli to ludzie, stąd utwór o takim charakterze. Nie znieśli by poważnego epitafium raczej (znając mnie i relacje, które nas łączyły - pełne zaufanie i szacunek w obydwie strony) Wiele się od nich nauczyłem. A że obydwaj mieli Jerzy to JURKI.

A później dwa polskie tytuły.

A co do okładki to osobiście nie wiem co ona przedstawia i nie dopytywałem Basi Kasprzyckiej-Łosiak.
Podoba mi się i pasuje mi do płyty. Lubię tajemniczość w stylu ECM albo Real World.
Po przesłuchaniu materiału Basia przysłała projekty i wybrałem kilka, ze wskazaniem na TEN właśnie. Robert również (bez mojej ingerencji) wskazał na niego i tak zostało.

Dzięki za konstruktywny post. Bardzo.

Pozdrawiam

[Tomii]

Nooo, to czesc zagadek wyjasniona, "latwiej" bedzie mi sie oswoic z tym materialem. W dalszym ciagu bede sie domagal odp odnosnie okladki
Chetnie dla porownania wyslucham oryginalu Deep River. Mozesz wskazac gdzie mozna posluchac tego kawalka?

[Andrzej Serafin]

Basia zastrzegła prawa do okładkowej wiedzy

Deep River? Nie jest nawet znany autor. W The Real Book of Blues pisze tylko Traditional. Wątpię aby jakiś oryginał w ogóle istniał. To była pieśń, prawdopodobnie przekazywana ustnie (ale mogę się mylić) a następnie spisana przez ludzi od Real Book'ów. Osobiście nie sugerowałem się żadnym wykonaniem, a jedynie opierałem na stylistyce Gospel. Tak budowałem harmonię mojej interpretacji zapisu nutowego.

[Tomii]

No coz - w takim razie musi mi to wystarczyc.

Dla mnie wlasnie na okladce jest Deep River i szczerze mowiac takiego potwierdzenia oczekiwalem ...

Musze jeszcze nascie razy "zaglebic" sie w ten krazek ...

[agrypa]

No coz - w takim razie musi mi to wystarczyc.

Dla mnie wlasnie na okladce jest Deep River i szczerze mowiac takiego potwierdzenia oczekiwalem ...

Musze jeszcze nascie razy "zaglebic" sie w ten krazek ...

Deep River moze byc tak mocno i roznorodnie idiomatyczne. Fajnie ze nikt tego nie tlumaczy. Bardzo sie ucieszylem ze tak odebrales okladke, bo ja tez wlasnie tak. Mysle ze moze lepiej tego nie drazyc. Niech kazdy ma wlasne wizje.

[Robert Grześkowiak]

Płyta pojawiła się w audycji Tomasza Żądy w Trójce:

http://polskieradio.pl/trojka/playlista ... e=20100316

pozdr!

[B&B]

I ja w końcu z oryginalnego krążka mogłem posłuchać...

L.S.D. to płyta ciekawa i intrygująca, ale od razu dodajmy - dla bluesfanów bardzo zaskakująca, bo... nie bluesowa
Multiinstrumentalista i kompozytor Andrzej Serafin pokazał co mu w duszy gra i otrzymaliśmy zgrabną mieszankę ambient, jazzu i muzyki klasycznej. Ciekawe aranżacje, rzadko spotykany zestaw instrumentów, spore zróżnicowanie kompozycji - wszystko to sprawia, że całości słucha się przyjemnie i bez znużenia (tym bardziej, że to tylko 35 minut muzyki), szczególnie wieczorem/nocą dobrze odbiera się ambientowy klimat całości.
Mam wrażenie, że Andrzej Serafin mógłby tę płytę nagrać nawet sam (i kilka utworów zrobił chyba sam), ale dla urozmaicenia całości zaprosił do projektu harmonijkarza i saksofonistę. Gra Roberta Lenerta niewiele tu wnosi, ot kilka muzycznych plam, choć trudno mi sobie teraz wyobrazić "Blues Noir" bez harmonijki.
Natomiast partie saksofonów (i fletu!) Staszka Domarskiego stanowią istotnie o brzmieniu płyty. Jazzowy feeling, duża swoboda gry, no i saksofon barytonowy - palce lizać!
Moje ulubione utwory to:
"Blues Noir" - bardzo fajnie zrobiony kawałek w stylu ambientowo-chill-outowym - świetnie by brzmiał np. w radiu Chilli-Zet.
"Bezczelny" - jest tempo, rozmach i bogata aranżacja, fajny kontrabasowy riff, solówki keybordu i saksu - świetnie mi się tego słucha.

Pozostaje jeszcze jedna kwestia - skąd na okładce tej płyty tyle bluesowych "opiekunów medialnych" i bluesowy wydawca? (Swoją drogą wielkie brawa dla "Flower Records" za otwartośc na różne style muzyczne, jak słyszałem - także jazzowe płyty w planach)
Wtajemniczeni oczywiście wiedzą o bluesowych powiązaniach Roberta Lenerta, ale stawianie "L.S.D." na bluesowej półce to dla mnie wielkie nieporozumienie. Ta płyta wśród bluesfanów zginie, mało kto ją tutaj zauważy czy doceni. Jeden "B.B.Blues" nie czyni z niej płyty bluesowej - ta muzyka jest wystarczająco niszowa, po co ją jeszcze tutaj na siłę upychać?

[Robert007Lenert]

Wiesiek, pozwole sobie na pewna polemike. I nie chodzi mi o jakies przepychanie sie. A o moje osobiste /i sadze, ze tez Andrzeja/ podejcie do tych utworow. Oto track lista:

1. Blues Noire /Andrzej Serafin/ 6:15
2. Promenada /Andrzej Serafin/ 0:52
3. Powrót do światła /Andrzej Serafin/ 3:14
4. Deep River /tradycyjny, ar. Andrzej Serafin/ 4:04
5. B. B. Blues /Andrzej Serafin/ 4:43
6. Boogeyman /Andrzej Serafin/ 4:00
7. Jurki (dla Jerzego Skrzypczaka i Jerzego Zgodzińskiego) /Andrzej Serafin/ 2:48
8. Bezczelny /Andrzej Serafin/ 4:39
9. Czas już spać /Andrzej Serafin/ 4:55

Posrod tych 9 utworow tylko dwa wyrastaja z innej tradycji niz blues. Sa nimi: 2.Promenada, 7. Jurki. Pierwszy to miniatura wyraznie inspirowana dokonaniami George Gershwina. Drugi to uklon w strone burleski i muzyki country. Pozostale utwory maja budowe charakterystyczna dla bluesa, tyle, ze sa dosyc nietypowo zinstrumentowane i zaaranzowane.

[Pawel Freebird Michaliszy]

Pozostaje jeszcze jedna kwestia - skąd na okładce tej płyty tyle bluesowych "opiekunów medialnych" i bluesowy wydawca? (Swoją drogą wielkie brawa dla "Flower Records" za otwartośc na różne style muzyczne, jak słyszałem - także jazzowe płyty w planach)
Wtajemniczeni oczywiście wiedzą o bluesowych powiązaniach Roberta Lenerta, ale stawianie "L.S.D." na bluesowej półce to dla mnie wielkie nieporozumienie. Ta płyta wśród bluesfanów zginie, mało kto ją tutaj zauważy czy doceni. Jeden "B.B.Blues" nie czyni z niej płyty bluesowej - ta muzyka jest wystarczająco niszowa, po co ją jeszcze tutaj na siłę upychać?

.....................
No więc cobys sam sie nie zamotał , postaw ja w innym miejscu. Piszesz o czyms co nie ma miejsca.

Ta plyta nie stoi na bluesowej półce. Stoi obok Lisy Gerrard , P. Gabriela i Garbarka!!!


Nikt niczego na siłę nie upycha. Skąd ten bezsensowny wniosek???
Płyte po prostu wydała ta a nie inna firma.

Gdyby ja wydał Metal Mind , pewnie czepiałbys sie że..nie metalowa.
Rece opadają!

Nie do bluesfanów / mysle / ten album jest adresowany.

Choc ja tu bluesa słyszę.

Ale do wszystkich ludzi otwartych na MUZYKĘ.

[Pawel Freebird Michaliszy]

Wiesiek, pozwole sobie na pewna polemike. I nie chodzi mi o jakies przepychanie sie. A o moje osobiste /i sadze, ze tez Andrzeja/ podejcie do tych utworow. Oto track lista:

1. Blues Noire /Andrzej Serafin/ 6:15
2. Promenada /Andrzej Serafin/ 0:52
3. Powrót do światła /Andrzej Serafin/ 3:14
4. Deep River /tradycyjny, ar. Andrzej Serafin/ 4:04
5. B. B. Blues /Andrzej Serafin/ 4:43
6. Boogeyman /Andrzej Serafin/ 4:00
7. Jurki (dla Jerzego Skrzypczaka i Jerzego Zgodzińskiego) /Andrzej Serafin/ 2:48
8. Bezczelny /Andrzej Serafin/ 4:39
9. Czas już spać /Andrzej Serafin/ 4:55

Posrod tych 9 utworow tylko dwa wyrastaja z innej tradycji niz blues. Sa nimi: 2.Promenada, 7. Jurki. Pierwszy to miniatura wyraznie inspirowana dokonaniami George Gershwina. Drugi to uklon w strone burleski i muzyki country. Pozostale utwory maja budowe charakterystyczna dla bluesa, tyle, ze sa dosyc nietypowo zinstrumentowane i zaaranzowane.

...............

Robert odpuść te polemiki. Jakiż artysta chce tłumaczyc komus że tak naprawde to jest TO a nie tamto.
Album jest piekny i tyle.
Pozdrawiam serdecznie

[RockOnCellBlock]

Robert, nieważne, jak to się nazywa, ważne, że takie piękne

[Robert007Lenert]

Spokojnie. Z mojej strony padlo tylko kilka rzeczowych wyjasnien. Nie chodzi mi o rozpetanie kolejnej wojenki. Zwrocilem tylko uwage na formalna budowe utworow na LSD. A jak to ktos nazwie jest sprawa drugoplanowa. Natomiast kusi mnie zacytowanie Stanislawa Lema: "dopiero po przeczytaniu recenzji swojej powiesci dowiedzialem sie co autor czyli ja mial na mysli".

[RockOnCellBlock]

Żadna wojenka się nie rozpętała
A w którym miejscu to miałoby być wojowanie?

[Tomiszon]

Podajcie mi cytat wypowiedzi, w której było wojowanie.



...nie mogłem się powstrzymać........

[Robert007Lenert]

Podajcie mi cytat wypowiedzi, w której było wojowanie.]

Racja, bez cytowania zdan wyrwanych z kontekstu nie ma wojenki forumowej

[Matragon]

xxx

[RockOnCellBlock]

Ale do wszystkich ludzi otwartych na MUZYKĘ.[/size] [/b]

Powinienem tego wreszcie posłuchać ...

Powinieneś!!!

[Matragon]

xxx

[RockOnCellBlock]

To tak na zapas ostrzeż Korę, że musi się nieco przesunąć w którąś stronę, żebyś się zmiecił obok niej na tym jeżyku. Chociaż przypuszczam, że forumowy karny jeżyk pomieści wiele osób

[RockOnCellBlock]

No i jedno - na prawdę warto tej płyty posłuchać.
Nawet, jeśli się nie spodoba.
To tak samo jak to, że każdy powinien chyba posłuchać King Crimson, Janis Joplin, Black Sabbath czy Milesa Davisa - nie spodoba się, trudno, ale powinno się na nich choć raz zerknąć.
Tu to samo.
Płyta jest na tyle CIEKAWA, że powinno się jej choćby posłuchać przez 15 minut u kolegi, żeby tylko wiedzieć, o czym mowa i jak to wygląda.

A jak dla mnie, to wygląda super

[Matragon]

xxx

[RockOnCellBlock]

Ustawiam jeszcze w drugim -
tej płyty NIE DA SIĘ słuchać nie pokolei, tak samo jak Physicall Graffiti Led Zeppelin albo Ghost Town Billa Frisella.

Kolejność przypadkowa

[Robert007Lenert]

Aktualnie na antenie Polskiego Radia Rzeszow w audycji Eli Lewickiej sa prezentowane obszerne fragmenty plyty L.S.D. Tutaj mozna posluchac: http://www.radio.rzeszow.pl/index.php

[Robert007Lenert]

Dzisiaj znów zapachniało L.S.D.
Audycja u Eli Lewickiej i jeszcze wywiad z Andrzejem na MusicSerwis.
Zainteresowanych zapraszam do lektury TUTAJ:

http://musicserwis.com.pl/index.php/wyw ... -serafinem

Bardzo dziękuję Michałowi Orłowskiemu za taką rozmowę.

[Tomii]

Slucham, slucham .... i slucham i mam strasznie mieszane uczucia, wlasciwie odczucia, a moze odsluchy ?
Mam nadzieje ze najpozniej po swietach opublikuje recenzje tego krazka ...

Przyznam, ze po przeczytaniu w/w wywiadu chyba bedzie mi latwiej, znaczy trudniej

[bartic]

zgadzam się z B&B, że to płyta niebluesowa, ale pisanie, żeby tego tu nie wpychać i że nikt jej nie doceni, jest już totalnym odjazdem, prawie jak po lsd

płyta, jak to napisał pan Paweł, w pełni muzyczna. dla mnie w pełni ARTYSTYCZNA. może się nie podobać lub może się podobać, ale moim zdaniem na pewno warto ją przesłuchać, gdyż potraktowana jako forma sztuki, efekt jej poszukiwania i sposobu wyrażenia, jest ciekawa, intrygująca, zaskakująca. może to jeszcze nie Everest, ale kierunek jest dobry.

całe szczęście, że to nie jest płyta bluesowa, bo by wtedy zginęła w tłumie.

brawo. brawo za odwagę ekspresji i poszukiwanie sztuki w muzyce. brawo dla Ciebie jako dla artysty...

a jak do niej trafiłem? no cóż... gdyby nie Agrypa i jego Bob Brozman i tak to było

hej

[Dziadek Władek]

A ja kolejny raz wciskam trójkącik na playerze (od dłuższego czasu jej nie wyjmuję)...
Nie mogę się od tych dźwięków uwolnić i... dobrze mi z tym

[B&B]

zgadzam się z B&B, że to płyta niebluesowa, ale pisanie, żeby tego tu nie wpychać i że nikt jej nie doceni, jest już totalnym odjazdem, prawie jak po lsd

trochę mi tu imputujesz i naginasz moja wypowiedź, a ja przecież taką pozytywną recenzję napisałem, może faktycznie byłem pod wpływem

całe szczęście, że to nie jest płyta bluesowa, bo by wtedy zginęła w tłumie.

idąc tym tropem to powinno się ją reklamować np. na forum reagge albo metalowym - jeszcze bardziej by się wybijała z tłumu?