Okolice Bluesa

John Mayer: BATTLE STUDIES (2009)

1 "Heartbreak Warfare" – 4:30
2 "All We Ever Do Is Say Goodbye" – 4:35
3 "Half of My Heart" (with Taylor Swift) – 4:10
4 "Who Says" – 2:56
5 "Perfectly Lonely" – 4:28
6 "Assassin" – 5:14
7 "Crossroads" (Robert Johnson cover, in the style of Cream) – 2:29
8 "War of My Life" – 4:15
9 "Edge of Desire" – 5:32
10 "Do You Know Me" – 2:30
11 "Friends, Lovers or Nothing" – 5:59

Jutro premiera.

Ja już mam i właśnie dokonuję dziewiczego odsłuchania. Przesłucham napiszę coś więcej. Z tego co na wikipedii wyczytałem to w zasadzie to John Mayer Trio jest, bo skład to Mayer, Pino na basie i Steve Jordan za bębnami. Poza gościnną Taylor Swift nikt więcej nie brał w tym udziału.

Dobra, przesłuchałem raz, dla pewności lecę drugi raz.
Pierwsze wrażenie? Zbyt balladowe, utwierdził mnie, że studyjnie nie wypada porywająco. Mayer dla mnie najlepszy jest na żywo, pokazuje pełnie swoich możliwości. Studyjne nagrania są dla mnie zbyt klarowne, zbyt dopieszczone, śpiewa na nich tak jak Maciek Balcar na płycie 2004- zbyt cukierkowo.
Co do gitar, prawie ich nie ma, praktycznie nie ma solówek na tej płycie. A momentami się prosi.
Crossroads zawiodło, zupełnie do mnie to wykonanie nie przemawia. Spodziewałem się jakiegoś kopa jak przy okazji płyty Try!, gdzie było świetnie, gitarowo, żarły te numery od pierwszych nut. Tą płytą mam wrażenie jakby Mayer wracał do popu.
Posłucham wiecej razy, zobaczymy czy coś ciekawego znajdę.

No to nie zawracam sobie tym głowy ............

Mnie ta płyta nie przekonała. Jak kolega @borszysz już stwierdził - zbyt balladowe. Jakoś nie mogę tego chwycić. Fakt, płyta Try! była świetna i chyba to przemawia za jego płytami live. Trudno, czekałem na to trochę czasu, a teraz jakoś nie mam ochoty do tego szybko wrócić... Jakieś takie bez ikry...

płyta po dwóch p[przesłuchaniach - super!!!!!!

i całe szczęście nie jest w stylu Try - nie dlatego, że mi się ta płyta nie podobała, ale byłaby to tylko powtórka - ale wszyscy, którzy lubili Mayera za Try i ewentualnie za Continuum nie powinni sięgać po tą płytę

Ja Mayera najbardziej lubię w wersji z "Where the light is", gdzie mamy 100% możliwości tego muzyka, pod każdą postacią. I brakuje mi odrobiny kopa w "Battle studies", płyta ma 11 utworów z czego 11 to w zasadzie ballady, brakuje na tej płycie 2-3 numerów które by ożywiły tą płytę. Nie mówie, że ta płyta jest kiepska, bo nie jest, są ciekawe niektóre numery np. Who says, Half of My Heart, czy Friends, Lovers or Nothing. Jednak płycie jako całości brakuje odrobiny szybkości.

Witajcie
Dla mnie bomba!!! być może dlatego że nie szukam w muzie fajerwerków. długie solówki też mnie nie kręcą. Piękne piosenki i pięknie dobrane brzmienia instrumentów. Rewelacyjnie brzmiąca płyta z klimatem. ah ta America .....

Dupy mi nie urwało...

Liczyłem na coś świeżego, a tu powrót do 'Heavier Things'.
Kilka pięknych piosenek, w tym dwie w których ewidentnie słychać George Harrison'a ['Friends, Lovers or Nothin', 'All We Ever...'].
'Crossroads' ciekawie zrealizowane brzmieniowo, bez fajerwerków.
'Assassin', 'Who Says', 'Heartbreak Warfare', piękne, ale to już było...

Dobra płyta, godna polecenia tym, którzy nie mieli przyjemności delektować się wcześniejszymi produkcjami Jana Młynarza.

Avatara nie zmienię

KUrcze ludzie
Mnie żadna płyta nic od dłuzszego czasu nie rusza
Normlanie mam zgona muczycznego
Dajcie mi cos jakis tytuł wykonawce co mnie powali !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :bo jestem jak rozkapryszona dziewica chyba
DLatego za Mayera sie nawet nie biorę

No całe szczęście, od Mayera to mógłbyś w śpiączkę zapaść

Mnie ostatnio "troszku" rozruszała taka płytka, może spróbuj:

to jeśli chodzi o klimaty blues-rockowe, bo innych to nie śmiem Ci proponować...

W warstwie tekstowej najnowszej płyty Mayer'a nie znajdziemy zaangażowanych społeczno-politycznie numerów ( takich jak np. "Belief" czy "Waiting on..." z "Continuum"). Mayer tym razem chyba postanowił skupić się na uczuciach (np. "Friends, Lovers or Nothing" czy "Who Says"). Generalnie teksty są bardzo dobre i łatwo "wchodzą" do głowy, niektórych piosenek wystarczy wysłuchać 2-3 razy i można podśpiewywać refreny.

Pora przejść do muzyki. Jeżeli ktoś spodziewa się dużej ilości gitarowych popisów to zawiedzie się. Płyta jest utrzymana w popowo-balladowej konwencji i muszę powiedzieć że naprawdę przyjemnie się tego materiału słucha. Po wielokrotnym zapoznaniu się z krążkiem, odniosłem wrażenie jakby John, Steve i Pino grali kilka metrów ode mnie. W wywiadzie który miałem okazję obejrzeć w jednej z amerykańskich stacji telewizyjnych Mayer mówił, że właśnie taki był zamysł tego albumu. "Battle Studies" miało być intymne, bliskie słuchaczowi. Zapewne na taki stan rzeczy ma wpływ zredukowane do najpotrzebniejszego minimum instrumentarium - gitara, bas, perkusja i gdzieniegdzie organy. Nie sposób nie wspomnieć o głosie samego Johna: tradycyjnie już usłyszymy delikatny, matowy wokal, który znakomicie współgra z muzyką i tekstem. Odniosłem wrażenie, że John przed wejściem do studia sporo pracował nad głosem - nawet falsetem śpiewa czysto (z czym na poprzednich płytach miał problemy). Poza tym, może to tylko moje odczucie, ale obniżeniu uległ tembr głosu Mayera.

Na koniec muszę wspomnieć o pewnej petardzie ( w pozytywnym tego słowa znaczeniu) która znalazła się na "Battle Studies". Mowa oczywiście o "Crossroads". Numer naprawdę fajnie kiwa (nawiasem mówiąc, w mojej opinii, bardziej niż na przykład wersja grana obecnie przez Claptona). Dodatkowo aby fani gry Mayera nie poczuli się zawiedzeni znalazła się tam bardzo przyjemna solóweczka.

Reasumując, moim zdaniem album naprawdę udany (aczkolwiek nie każdemu przypadnie do gustu). Mayer, bardziej niż na gitarowe fajerwerki stawia na kompozycję i tekst. Fajny oddech po mocno gitarowym "Where the Light Is". Serdecznie polecam.