Okolice Bluesa

Uprzejmie informuję, że niedawno ukazała się nowa płyta Chrisa Duarte nagrana z muzykami Savoy Truffle, pod tytułem "396". Bardzo lubię grę Chrisa Duarte i cieszy mnie jego aktywność wydawnicza, którą ostatnio obserwujemy. Jeszcze niedawno Sts pisał o"Vantage Point" a tu już kolejna płytka i znów wydatek. Nie żałuję wydanych pieniędzy, ponieważ nowej płyty Chrisa słucham z prawdziwą przyjemnością. Zwracam uwagę, że na 12 nowych utworów tylko 2 podpisane są Chris Duarte, 8 Chris Duarte i Bluestone Co. a w 2 przypadkach jako autorów wskazano Bluestone Co. Wskazuje to, że płyta jest dziełem wszystkich muzyków a nie solowym popisem lidera. Wyraźnie słychać tutaj muzykę Savoy Truffle, moim zdaniem ta płyta jest bardzo bliska ich dokonaniom, chwilami bardzo "południowa". Muzyka jest żywa, ciekawa, zagrana z mocą, słychać zaangażowanie wszystkich muzyków i radość grania. To nie są akompaniatorzy odwalający pańszczyznę, czy osoby świadczące jedynie usługi za pieniądze, ale żywy, pulsujący band, grający z nerwem. Takiego zespołu towarzyszącego można życzyć każdemu liderowi, (np. Bonamassie, bo jego muzykom towarzyszącym na ostatnich płytach wyraźnie brakuje "iskry"). Gorąco zachęcam wszystkich do posłuchania tej płyty i przekazania opinii na Forum.

Pozdrawiam.

W łatwiej dostępnej u nas wersji płyta ma brzydką okładkę:

Wydanie japońskie prezentuje się lepiej:

Fragmenty płyty prezentował w miniony piątek Przemek Draheim w audycji "Głosem bluesa". Audycja do odsłuchania: http://www.blues.pl/draheim/?s=archives

Kupiłem tę płytę na allegro od forumowego kolegi (F.H. Johnson). Najpierw, jak włączyłem, to się zdziwiłem, czemu się jej chciał pozbyć. Dwie gitary, dwu perkusistów: dużo, szybko, gęsto, czyli tak, jak lubię. Ale po paru numerach cierpiałem już z powodu "too much of a good thing", czyli za dużo dobrego.

"A skądże to, jakże to, czemu tak gna? A co to to, co to to, kto to tak pcha?"

Płyta imponująca, ale nuży mnie na dłuższą metę. Muszę się bardzo skupić, żeby ogarnąć taką ilość dźwięków podawanych w takim tempie. Gratuluję tym, którzy słuchając tego są jeszcze w stanie się zrelaksować. Ja niestety momentami odpadam. Wolę Duartego bez Savoy Truffle i Savoy Truffle bez Duartego. Ale przyznaję, że jest to nowa jakość, bo ani to typowy bluesrock ani southern.

Na około 50 prób przesłuchania płyty ....za kazdym razem kilka numerów i zawsze usypiam .
POniewaz nie dotrwałem ngdy do końca przesłuchałem pobieznie i .....

Savoy osobno i Chris zdecydowanie osobno .