Chris Duarte and Bluestone Co. "396"

[Joe Dalton]

Uprzejmie informuję, że niedawno ukazała się nowa płyta Chrisa Duarte nagrana z muzykami Savoy Truffle, pod tytułem "396". Bardzo lubię grę Chrisa Duarte i cieszy mnie jego aktywność wydawnicza, którą ostatnio obserwujemy. Jeszcze niedawno Sts pisał o"Vantage Point" a tu już kolejna płytka i znów wydatek. Nie żałuję wydanych pieniędzy, ponieważ nowej płyty Chrisa słucham z prawdziwą przyjemnością. Zwracam uwagę, że na 12 nowych utworów tylko 2 podpisane są Chris Duarte, 8 Chris Duarte i Bluestone Co. a w 2 przypadkach jako autorów wskazano Bluestone Co. Wskazuje to, że płyta jest dziełem wszystkich muzyków a nie solowym popisem lidera. Wyraźnie słychać tutaj muzykę Savoy Truffle, moim zdaniem ta płyta jest bardzo bliska ich dokonaniom, chwilami bardzo "południowa". Muzyka jest żywa, ciekawa, zagrana z mocą, słychać zaangażowanie wszystkich muzyków i radość grania. To nie są akompaniatorzy odwalający pańszczyznę, czy osoby świadczące jedynie usługi za pieniądze, ale żywy, pulsujący band, grający z nerwem. Takiego zespołu towarzyszącego można życzyć każdemu liderowi, (np. Bonamassie, bo jego muzykom towarzyszącym na ostatnich płytach wyraźnie brakuje "iskry"). Gorąco zachęcam wszystkich do posłuchania tej płyty i przekazania opinii na Forum.

Pozdrawiam.

[Pawel Freebird Michaliszy]

Hi Daltonie Drogi
Masz rację - znakomity album!!!
Nic dodać ni ująć...może tylko to że na szczęście muzycy Savoy Truffle zdominowali / w dobrym tego slowa znaczeniu ten album. Za solowym Duarte nie przepadam..a ta płyta ma pazur . Ale o tym wyzej napisałes bardzo pieknie!!

[Joe Dalton]

No to fajnie, że Ci się podoba. Dzięki za miłe słowa, bardzo mi przyjemnie. Wiesz Paweł, jak słuchałem tej muzyki to przypominał mi się artykuł, który kiedyś napisałeś w Magii Białego Południa o Savoy Truffle. Moim zdaniem, wiele Twoich sformułowań z tamtego artykułu można odnieść do tej płyty. Myślę, i podkreślę to jeszcze raz, że klucz leży w rzetelnym, zespołowym graniu. Model: lider i akompaniatorzy nie ma sensu - nie wytrzymuje konkurencji, nie ma cienia porównania z kapelą grającą zespołowo, z prawdziwym biglem. Widać to zarówno po ostatnich solowych płytach Bonamassy jak i nawet po Mułach. Bonamassa był świetny w Ostrowie, kiedy miał przy sobie tamtą sekcję, warczący bas i perkusję z nerwem. Teraz to już nie jest to, chociaż paradoksalnie sam Joe rozwinął się moim zdaniem jako muzyk. Podobne wrażenie mam, kiedy słucham nowych i starych Mułów. Teraz jest to Warren i reszta, kiedyś to był cały Zespół - wystarczy porównać koncerty z Allenem Woody i bez Niego, żeby zrozumieć o co mi chodzi.

Nawiasem mówiąc, myślę, że dobrze rozumie to Derek Trucks, bo jego nowa płyta to płyta zespołu - ta droga zaczęła się na dobrą sprawę od Live at Georgia Theatre, poprzez Songlines, zresztą sami muzycy mówią o tym na bonusach w dvd Songlines Live, gdzie podkreślają swoje zaangażowanie i zespołową pracę. Trochę odszedłem od tematu, ale smutno mi, kiedy pomyśle, ile dobrych kawałków zostało zarżniętych tylko dlatego, że odegrano je po klezmersku...

[Marek-Browarek6]

A kto wydał tę płytę i gdzie ją można nabyć...

[Joe Dalton]

Płytę wydała wytwórnia PROVOGUE RECORDS. Ja ją kupiłem na Allegro, ale możesz np. tu:

http://sklep.smstep.pl/?menu=szukaj&strona=1

[StS]

W łatwiej dostępnej u nas wersji płyta ma brzydką okładkę:

Wydanie japońskie prezentuje się lepiej:

Fragmenty płyty prezentował w miniony piątek Przemek Draheim w audycji "Głosem bluesa". Audycja do odsłuchania: http://www.blues.pl/draheim/?s=archives

[Rock-A-Billy]

Doskonała płyta. Ma tę cechę, że im więcej jej słucham, tym częściej chce mi się do niej wracać. Od paru tygodni 396 niemal codziennie gości w moim odtwarzaczu. Osobiście bardzo lubię tak solowe dokonania Chrisa Duarte ( z wyjątkiem płyty Romp), jak i muzykę dawnego Savoy Truffle. Z tym większą radością przyjąłem więc wiadomość, że ich współpraca zaowocowała w końcu płytą studyjną. Dodać należy, iż płytą pod każdym względem udaną, Najważniejsze jednak jest, iż płyty nikt nie zdominował. Nie jest to płyta Chrisa Duarte i nie jest płyta odrodzonego Savoy Truffle (czy też Bluestone Co. z nowym wokalistą jeżeli ktoś woli). Każda ze stron wniosła na nią to co najlepsze w ich dotychczasowych dokonaniach muzycznych, a efektem końcowym jest zupełnie nowa muzyczna jakość.

[RafałS]

Kupiłem tę płytę na allegro od forumowego kolegi (F.H. Johnson). Najpierw, jak włączyłem, to się zdziwiłem, czemu się jej chciał pozbyć. Dwie gitary, dwu perkusistów: dużo, szybko, gęsto, czyli tak, jak lubię. Ale po paru numerach cierpiałem już z powodu "too much of a good thing", czyli za dużo dobrego.

"A skądże to, jakże to, czemu tak gna? A co to to, co to to, kto to tak pcha?"

Płyta imponująca, ale nuży mnie na dłuższą metę. Muszę się bardzo skupić, żeby ogarnąć taką ilość dźwięków podawanych w takim tempie. Gratuluję tym, którzy słuchając tego są jeszcze w stanie się zrelaksować. Ja niestety momentami odpadam. Wolę Duartego bez Savoy Truffle i Savoy Truffle bez Duartego. Ale przyznaję, że jest to nowa jakość, bo ani to typowy bluesrock ani southern.

[leszekblues]

Na około 50 prób przesłuchania płyty ....za kazdym razem kilka numerów i zawsze usypiam .
POniewaz nie dotrwałem ngdy do końca przesłuchałem pobieznie i .....

Savoy osobno i Chris zdecydowanie osobno .