Muzyka, kwiaty i Mekka hippis?w

[Michał]

"Je?li wybierasz si? do San Francisco, nie zapomnij wpi?? kwiat?w we w?osy" - ?piewa? Scott McKenzie w pami?tnym przeboju "Lata mi?o?ci" 1967 roku. W owym czasie po?o?one na malowniczych wzg?rzach, u st?p mostu Golden Gate – San Francisco - sta?o si? stolic? ?wiatowego ruchu "flower power".

D?ugie w?osy, barwne ciuchy, kolorowe paciorki, narkotyczne odloty, muzykowanie na haju, na dobr? spraw? ca?a psychodelia zacz??a si? w tym kalifornijskim mie?cie. Ostatnio nazwa?em Monterey Pop Festival uwertur? do „Lata mi?o?ci”, ale w gruncie rzeczy przygotowania do tego lata rozpocz??y si? znacznie wcze?niej i mia?y miejsce oczywi?cie we „Frisco”.

Jeszcze w 1965 roku poeta beatnik Allen Ginsberg, zgodnie z teori?, ?e je?li stosowna ilo?? „dobrych wibracji” zaistnieje w jednym miejscu, to wszystko b?dzie mo?liwe, zorganizowa? tu pierwszy be-in („b?d? w”). Be-ins, „zorganizowane dla dzia?alno?ci niezorganizowanej”, sta?y si? ulubionym zaj?ciem kontrkulturowym po obu stronach Atlantyku. W istocie rzeczy „Lato mi?o?ci” okre?lano jako przed?u?ony be-in. W mniej wi?cej w tym samym czasie, kiedy swoje eksperymenty rozpocz?? Ginsberg, legendarny impresario Bill Graham wynaj?? The Fillmore Auditorium na wyst?py miejscowej Trupy Mim?w. Nied?ugo potem sta?o si? ono baz? dla pisarza Kena Keseya – autora kultowej powie?ci Lot nad kuku?czym gnizadem. Kesey przeprowadza? tu swojej eksperymenty z halucynogenami, znane jako Acid Tests. W Fillmore zrodzi?y si? klimaty nadaj?ce ton specyficznej atmosferze miasta. Cz?sto odbywa?y si? tu koncerty, do 1968 roku dzi?ki Grahamowi wyst?pili tu niemal wszyscy wa?niejsi wykonawcy ameryka?scy, a bodaj najcz??ciej gra?a tu grupa Grateful Dead.

W styczniu 1967 roku w podmiejskim Golden Gate Park odby? si? pierwszy zlot hippis?w. W zlocie wzi?li r?wnie? udzia? radyka?owie z Uniwersytetu Brekeley, a zdarzenie to, pierwsze tego rodzaju zauwa?one przez znacz?ce media, zosta?o zapami?tane jako „Gathering of The Tribes” czyli „zlot plemion”. Oczywi?cie zlot by? pe?en muzyki. Wyst?pili w?wczas The Grateful Dead, Quicksilver Messenger Service, Big Brother & The Holding Company oraz Jefferson Airplane.

Najs?ynniejsz? dzielnic? „Frisco”, b?d?c? w?a?ciwie hippisowsk? enklaw? sta?a si? Hight Asbury. Z kolei najbardziej znanym budynkiem by? ten znajduj?cy si? przy 710 Ashbury Street, w kt?rym w zgodnej komunie mieszkali cz?onkowie zespo?u Grateful Dead wraz z - nazwijmy je - osobami towarzysz?cymi. Obiekt ten, cho? nie jedyny tego rodzaju, sta? si? najbardziej obfotografowanym budynkiem lat psychodelii. Innym wa?nym miejscem by? budynek z imponuj?c? kolumnad?, kt?rego okna wychodzi?y na Golden Gate Park. W latach sze??dziesi?tych pomalowany by? na czarno i bogato ozdobiony z?oceniami. Mie?ci? si? przy 2400 Fulton Street. Przez lata mie?ci?o si? tu biuro zespo?u Jefferson Airplane i jego s?ynnej wokalistki Grace Slick. Pikanterii dodaje fakt, ?e pono? ze wzgl?du na sk?onno?ci Grace jej koledzy z zespo?u nigdy nie odwa?yli si? ?y? w komunie, à la kumple z Garteful Dead.

Nie mo?na zapomnie? o sali Winterland Ballroom. To w?a?nie tam Bill Graham w marcu 1967 roku zacz?? organizowa? koncerty. By?o to w?wczas, kiedy jego przedsi?wzi?cia przeros?y mo?liwo?ci Fillmore Auditorium. W nast?pnej dekadzie w Winterland zarejestrowano wi?kszo?? materia?u na najbardziej popularny album koncertowy wszechczas?w – p?yt? Frampton Comes Alive. Tam tez odby? si?, uwieczniony w filmie The Last Waltz Martina Scorsese, s?ynny po?egnalny koncert zespo?u The Band w 1976 roku, a niespe?na dwa lat p??niej z ostatnim koncertem w oryginalnym sk?adzie wyst?pi?a grupa Sex Pistols.

Latem 1967 roku na szczytach list przeboj?w znalaz?y si? poza wspomnianym San Francisco takie przeboje, jak: All You Need Is Love Beatles?w, pe?ne ?aru Light My Fire Doors?w, czy nieco wcze?niej pi?kne A Whiter Shade Of Pale zespo?u Procol Harum. Warto wiedzie?, ?e b?d?cy pok?osiem kontrkulturowej atmosfery legendarny rock and rollowy dwutygodnik (w?wczas) ukaza? si? r?wnie? w San Francisco. Pierwszy numer magazynu „Rolling Stone” pojawi? si? 18 pa?dziernika 1967 roku. Zawiera? mi?dzy innymi spory materia? z Monterey Pop Festival, wywiad z Donovanem, a tak?e rzecz o aktorskich umiej?tno?ciach Johna Lennona, kt?ry wyst?pi? w filmie Jak wygra?em wojn?. Hippisuj?ca m?odzie?, zreszt? nie tylko w Stanach Zjednoczonych, kierowa?a si? w tamtym czasie has?em czy? pok?j, nie wojn? (make love, not war), co by?o to efektem sprzeciwu wobec wojny w Wietnamie. Hippisi wierzyli w si?? kwiat?w, poszukiwali w ?wiecie pozytywnych wibracji, wierzyli w pot?g? mi?o?ci (przede wszystkim tej wolnej), ich droga do utopijnego spo?ecze?stwa przysz?o?ci, dzi?ki narkotykom, wiod?a jednak przez odmienne stany ?wiadomo?ci.

Na koniec trzeba podkre?li?, ?e prawdziwi hippisi w odniesieniu do siebie nigdy nie u?ywali nazwy “hippis”. Ch?tniej m?wili o sobie freaks (dziwol?gi) lub heads. Angielski termin hippie by? protekcjonalnym okre?leniem m?odych ludzi nadawanym im przez starszych muzyk?w lub przedstawicieli bohemy. Prasa pochwyci?a ten termin id?c za przyk?adem Herba Caena, dziennikarza z ...San Francisco oczywi?cie.

Krzysztof Borowiec

Wi?cej na www.blues.net.pl w dziale !

Oce?cie ten tekst - jak Was si? podoba !

[Marciniasty]

[Natalla-dzem]

[Natalla-dzem]

[Michał]

pojawiły sie nowe ciekawe artykuły na Blues.net.pl - zapraszam do przeczytania.