Treść Audycji - 07.03.11'

[kora]

Oby tak było, chociaż były posty, które odczytałem jako atak. Wystarczy napisać lub powiedzieć coś kontrowersyjnego i zaraz się pojawiają obrońcy swoich własnych idei, którzy niby są grzeczni, ale jednak czuć w ich wypowiedziach agresję (oby niezamierzoną).

eee, tam tak tylko Ci się wydaje .
Kiedyś tak było , teraz, pełna kultura

Polecam temat
http://www.blues.com.pl/viewtopic.php?t=18142

Pozdrawiam
( obrończyni własnych idei, która chce rozmawiać ,podzielić się swoimi poglądami i czegoś się dowiedzieć , inaczej - poznać punkt widzenia innych fascynatów )

[Marek Wojtowicz]

Nie zawsze różne punkty widzenia są w stanie dać pełny obraz sprawy. Czasami ktoś używa powszechnie kursujących w obiegu komunałów (niesprawdzone historie) na temat bluesa, drugi natomiast ma rzeczową wiedzę na ten temat. Jeden przez pryzmat niewiedzy atakuje, drugi w prawdzie chce bronić. Starcia są nieuniknione w życiu, tylko ważne, żeby nikogo nie przekreślić w swoich emocjach.

[Mississippi Boy]

Panie Marku.

Jestem początkującym bluesfanem. Chciałbym aby Pan podał po kilka przykładów autorów powszechnie kursujących w obiegu komunałów (niesprawdzone historie) na temat bluesa oraz tych mających rzeczową wiedzę na ten temat.[quote][/quote], żebym mógł się jakoś połapać kogo czytać a kogo nie.

[ArtS]

hahaha. niezła podpucha.

[Marek Wojtowicz]

No tak podpucha, ale trzeba odpowiedzieć koledze. Tych co to mówią o bluesie powtarzając niesprawdzone treści nie należy nazywać autoami tylko stosujacymi metodę "papugi" - bez zastanowienia powtarzane frazesy np; blues to devils music. Tych powtarzających bezmyślnie niedarady zliczyć. To plaga.

Dobrzy sensu stricte autorzy to między innymi;

Pete Welding - pozycja książkowa "Bluesland"
William Ferris - "Ease My Worried Mind"

Tam ludzie mówią, że bez Kościoła bluesa nie można zrozumieć, że blues to nie diabelstwo.
Proponuję pouczający cytat z "Ease My Worried Mind":

"The church and the blues joint are pivotal worlds within the black community. Each weekend the preacher and the blues singer gather their followers together to celebrate with familiar rituals that have much in common. Both speak to black families with a deep knowledge of their needs and aspirations. Bluesmen perform at clubs and house parties on Friday and Saturday nights, and the preacher leads his church service on Sunday morning. This cycle of sacred and secular worlds has existed for more than a century and is a familiar part of the life of each speaker in this book. The blues cannot be understood apart from the church. Music, stories, and call and response define both the blues singer and the preacher as they reach out to the people of their community."

[Dziadek Władek]

[...] Music, stories, and call and response define both the blues singer and the preacher as they reach out to the people of their community."

This is the most essential, I think...

[Mississippi Boy]

Dziękuję Panie Marku.
A z polskojęzycznych publikacji może Pan coś polecić?
Czy Twojego Bluesa warto czytać?

[Marek Wojtowicz]

Kolega z Mississippi za dużo podpuchy robi!!!!

Natomiast Dziadek Władek złapał bardzo interesujący wątek, nie robiąc podpuchy, he he he.

[Mississippi Boy]

Żadna podpucha. Chcę tylko dowiedzieć się u źródła.

[Dziadek Władek]

[...]
Czy Twojego Bluesa warto czytać?

Mississippi Boy, sam sprawdź... Kup, przejrzyj - będziesz wiedział

[Marek Wojtowicz]

Dziadek Władek wyciągnął z cytatu, ostatnie zdanie? Zatem jak to jest z powiązaniem bluesa z kaznodziejstwem?

"Music, stories, and call and response define both the blues singer and the preacher".

[Dziadek Władek]

Jeśli mówimy o źródłach...
Napiszę trochę jak ślepy o kolorach... na podstawie przekazów, z pewnością zniekształconych stereotypami...

Widziałem i słyszałem - u nas, w Polsce - jak podczas pracy w polu (żniwa, wykopki) śpiewano pieśni "kościelne" (tak je potocznie nazywano, nie "religijne") - ot, tak, żeby raźniej było...

Nie widziałem ani nie słyszałem pieśni ludzi pracujących na amerykańskich plantacjach - ale wyobrażam sobie, że (z poprawką na różnice kulturowe) podobnie to u nich wyglądało... Śpiewali to samo i tak samo jak podczas niedzielnych nabożeństw. Ten śpiew dawał im poczucie wspólnoty, nadzieję... siłę do przetrwania... dystans do spraw doczesnych, konieczny, żeby nie utracić sensu życia...

...pewnego dnia ktoś nazwał to śpiewanie "smutami"... "blues"...

[ArtS]

Dokładnie tak to należy interpretować. Co prawda pieśni pracy były raczej tworzone do śpiewania podczas pracy, ale zapewne to wszystko się mieszało, czyli pieśni pracy, gospels, spirituals i pieśni śpiewane po prostu w wolnym czasie i nie poruszające tematyki religijnej a wymyślane przez co zdolniejszych niewolników i mówiące o życiu, czyli miłości, tęsknocie, złym losie, itp. Te bluesy zmieniały się czasami w piosenki do tańca, zainspirowane muzyką białych, która przecież do niewolników również docierała. W ten sposób powstał Dixieland jazz, nie bez przyczyny na południu USA.

Trudno tak rozmawiać o tym historycznym aspekcie bluesa, ponieważ nie wiadomo, o jakim okresie tego gatunku myśli przedmówca. Każdy z nas może mieć na myśli zupełnie inny okres i wtedy trudno się porozumieć.

[Marek Wojtowicz]

Może okres historycznie jest mniej istotny, z wyjątkiem faktu formalnego zniesienia niewolnictwa, rasizm i tak pozostał jeszcze na długo w południowych stanach. Podoba mi się porównanie, pewna analogia do polskiej rzeczywistości, to jakaś naturalna potrzebą jest śpiewać nie tylko w Kościele ale również podczas pracy. Czarni (więźniowie) śpiewali podczas ciężkiej pracy układając trakcje kolejowe(nagrania A. Lomaxa) i nie tylko, pomijam ciężką robotę przy zbiorze bawełny. Jedno jest pewne te światy przylegały i przenikały się nawzajem - świecki wymiar i sacrum. Gospel wyciągnięte przez nich z kościoła to ruch w bluesa, w ich trudnym położeniu to stało się głosem i ratunkiem, lekarstwem na przetrwanie.

[ArtS]

Trzeba jeszcze pamiętać o tym, że nie które pieśni śpiewane przez niewolników a potem więźniów, żeglarzy, itp. były rytmiczne i miarowe, ponieważ ich zadaniem było podawać rytm pracy i właśnie do takich celów zostały stworzone. Były to pieśni zarówno z wątkami religijnymi ale i zupełnie pozbawione Boga czy wiary. Czasami miały nawet pierwiastki humorystyczne.